انجیل به قلم مرقس فصل 2: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|- | |- | ||
| '''ترجمه قدیم :'''<br /> | | '''ترجمه قدیم :'''<br /> | ||
بی درنگ جمعی ازدحام نمودند بقسمی که بیرون در نیز گنجایش نداشت و برای ایشان کلام را بیان می‌کرد. | بی درنگ جمعی ازدحام نمودند بقسمی که بیرون در نیز گنجایش نداشت و برای ایشان [[کتاب مقدس - عهد قدیم|کلام]] را بیان می‌کرد. | ||
<br /><br /> | <br /><br /> | ||
'''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | '''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
|- | |- | ||
| '''ترجمه قدیم :'''<br /> | | '''ترجمه قدیم :'''<br /> | ||
[[عیسی]] چون ایمان ایشان را دید، مفلوج را گفت: «ای فرزند، [[گناه|گناهان]] تو آمرزیده شد.» | [[عیسی]] چون [[ایمان]] ایشان را دید، مفلوج را گفت: «ای فرزند، [[گناه|گناهان]] تو آمرزیده شد.» | ||
<br /><br /> | <br /><br /> | ||
'''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | '''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
|- | |- | ||
| '''ترجمه قدیم :'''<br /> | | '''ترجمه قدیم :'''<br /> | ||
در ساعت [[عیسی]] در | در ساعت [[عیسی]] در روح خود ادراک نموده که با خود چنین فکر می‌کنند، بدیشان گفت: «از بهر چه این خیالات را به خاطر خود راه می‌دهید؟ | ||
<br /><br /> | <br /><br /> | ||
'''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | '''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | ||
| خط ۱۱۲: | خط ۱۱۲: | ||
|- | |- | ||
| '''ترجمه قدیم :'''<br /> | | '''ترجمه قدیم :'''<br /> | ||
و هنگامی که می‌رفت [[ | و هنگامی که می‌رفت [[متی رسول|لاوی ابن حلفی]] را بر باجگاه نشسته دید. بدو گفت: «از عقب من بیا!» پس برخاسته، در عقب وی شتافت. | ||
<br /><br /> | <br /><br /> | ||
'''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | '''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | ||
| خط ۱۵۲: | خط ۱۵۲: | ||
|- | |- | ||
| '''ترجمه قدیم :'''<br /> | | '''ترجمه قدیم :'''<br /> | ||
[[عیسی]] بدیشان گفت: «آیا ممکن است پسران خانه عروسی مادامی که داماد با ایشان است [[روزه]] بدارند؟ زمانی که داماد را با خود دارند، نمی‌توانند [[روزه]] دارند. | [[عیسی]] بدیشان گفت: «آیا ممکن است پسران خانه عروسی مادامی که [[عیسی|داماد]] با ایشان است [[روزه]] بدارند؟ زمانی که [[عیسی|داماد]] را با خود دارند، نمی‌توانند [[روزه]] دارند. | ||
<br /><br /> | <br /><br /> | ||
'''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | '''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | ||
| خط ۲۰۹: | خط ۲۰۹: | ||
|- | |- | ||
| '''ترجمه قدیم :'''<br /> | | '''ترجمه قدیم :'''<br /> | ||
چگونه در ایـام [[ابیاتار|اَبیاتار]] [[سران کاهنان|رئیـس کهنـه]] به خانـه [[خداوند|خـدا]] درآمـده، نـان تَقْدِمِـه را خـورد که خوردن آن جز به [[کاهن|کاهنان]] روا نیست و به رفقای خـود نیـز داد؟» | چگونه در ایـام [[ابیاتار کاهن|اَبیاتار]] [[سران کاهنان|رئیـس کهنـه]] به خانـه [[خداوند|خـدا]] درآمـده، نـان تَقْدِمِـه را خـورد که خوردن آن جز به [[کاهن|کاهنان]] روا نیست و به رفقای خـود نیـز داد؟» | ||
<br /><br /> | <br /><br /> | ||
'''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | '''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۲۶
انجیل به قلم مرقس فصل ۲
| آیه ۱ |
|---|
| ترجمه قدیم : و بعد از چندی، باز وارد کفرناحوم شده، چون شهرت یافت که در خانه است،
|
| آیه ۲ |
| ترجمه قدیم : بی درنگ جمعی ازدحام نمودند بقسمی که بیرون در نیز گنجایش نداشت و برای ایشان کلام را بیان می‌کرد.
|
| آیه ۳ |
| ترجمه قدیم : که ناگاه بعضی نزد وی آمده مفلوجی را به دست چهار نفر برداشته، آوردند.
|
| آیه ۴ |
| ترجمه قدیم : و چون به سبب جمعیت نتوانستند نزد او برسند، طاق جایی را که او بود باز کرده و شکافته، تختی را که مفلوج بر آن خوابیده بود، به زیر هشتند.
|
| آیه ۵ |
| ترجمه قدیم : عیسی چون ایمان ایشان را دید، مفلوج را گفت: «ای فرزند، گناهان تو آمرزیده شد.»
|
| آیه ۶ |
| ترجمه قدیم : لیکن بعضی از کاتبان که در آنجا نشسته بودند، در دل خود تفکر نمودند
|
| آیه ۷ |
| ترجمه قدیم : که «چرا این شخص چنین کفر می‌گوید؟ غیر از خدای واحد، کیست که بتواند گناهان را بیامرزد؟»
|
| آیه ۸ |
| ترجمه قدیم : در ساعت عیسی در روح خود ادراک نموده که با خود چنین فکر می‌کنند، بدیشان گفت: «از بهر چه این خیالات را به خاطر خود راه می‌دهید؟
|
| آیه ۹ |
| ترجمه قدیم : کدام سهل‌تر است؟ مفلوج را گفتن گناهان تو آمرزیده شد؟ یا گفتن برخیز و بستر خود را برداشته بخرام؟
|
| آیه ۱۰ |
| ترجمه قدیم : لیکن تا بدانید که پسر انسان را استطاعت آمرزیدن گناهان بر روی زمین هست...» مفلوج را گفت:
|
| آیه ۱۱ |
| ترجمه قدیم : «تو را می‌گویم برخیز و بستر خود را برداشته، به خانه خود برو!»
|
| آیه ۱۲ |
| ترجمه قدیم : او برخاست و بی تأمل بستر خود را برداشته، پیش روی همه روانه شد بطوری که همه حیران شده، خدا را تمجید نموده، گفتند: «مثل این امر هرگز ندیده بودیم!»
|
| آیه ۱۳ |
| ترجمه قدیم : و باز به کناره دریا رفت و تمام آن گروه نزد او آمدند و ایشان را تعلیم می‌داد.
|
| آیه ۱۴ |
| ترجمه قدیم : و هنگامی که می‌رفت لاوی ابن حلفی را بر باجگاه نشسته دید. بدو گفت: «از عقب من بیا!» پس برخاسته، در عقب وی شتافت.
|
| آیه ۱۵ |
| ترجمه قدیم : و وقتی که او در خانه وی نشسته بود، بسیاری از باجگیران و گناهکاران با عیسی و شاگردانش نشستند زیرا بسیار بودند و پیروی او می‌کردند.
|
| آیه ۱۶ |
| ترجمه قدیم : و چون کاتبان و فریسیان او را دیدند که با باجگیران و گناهکاران می‌خورد، به شاگردان او گفتند: «چرا با باجگیران و گناهکاران اکل و شرب می‌نماید؟»
|
| آیه ۱۷ |
| ترجمه قدیم : عیسی چون این را شنید، بدیشان گفت: «تندرستان احتیاج به طبیب ندارند بلکه مریضان. و من نیامدم تا عادلان را بلکه تا گناهکاران را به توبه دعوت کنم.»
|
| آیه ۱۸ |
| ترجمه قدیم : و شاگردان یحیی و فریسیان روزه می‌داشتند. پس آمده، بدو گفتند: «چون است که شاگردان یحیی و فریسیان روزه می‌دارند و شاگردان تو روزه نمی‌دارند؟»
|
| آیه ۱۹ |
| ترجمه قدیم : عیسی بدیشان گفت: «آیا ممکن است پسران خانه عروسی مادامی که داماد با ایشان است روزه بدارند؟ زمانی که داماد را با خود دارند، نمی‌توانند روزه دارند.
|
| آیه ۲۰ |
| ترجمه قدیم : لیکن ایامی می‌آید که داماد از ایشان گرفته شود. در آن ایام روزه خواهند داشت.
|
| آیه ۲۱ |
| ترجمه قدیم : و هیچ کس بر جامه کهنه، پاره‌ای از پارچه نو وصله نمی‌کند، والا آن وصله نو از آن کهنه جدا می‌گردد و دریدگی بدتر می‌شود.
|
| آیه ۲۲ |
| ترجمه قدیم : و کسی شراب نو را در مشکهای کهنه نمی‌ریزد وگرنه آن شراب نو مشکها را بِدَرد و شراب ریخته، مشکها تلف می‌گردد. بلکه شراب نو را در مشکهای نو باید ریخت.»
|
| آیه ۲۳ |
| ترجمه قدیم : و چنـان افتـاد که روز سَبَّتی از میان مزرعه‌‌‌ها می‌گذشت و شاگردانش هنگامی که می‌رفتنـد، به چیـدن خوشه‌‌‌ها شروع کردنـد.
|
| آیه ۲۴ |
| ترجمه قدیم : فریسیان بـدو گفتنـد: «اینک چـرا در روز سَبَّت مرتکب عملی می‌باشند که روا نیست؟»
|
| آیه ۲۵ |
| ترجمه قدیم : او بدیشـان گفت: «مگـر هرگـز نخوانده‌اید کـه داود چه کرد چون او و رفقایش محتاج و گرسنـه بودنـد؟
|
| آیه ۲۶ |
| ترجمه قدیم : چگونه در ایـام اَبیاتار رئیـس کهنـه به خانـه خـدا درآمـده، نـان تَقْدِمِـه را خـورد که خوردن آن جز به کاهنان روا نیست و به رفقای خـود نیـز داد؟»
|
| آیه ۲۷ |
| ترجمه قدیم : و بدیشـان گفت: «سبت بجهت انسان مقرر شد نه انسان برای سَبَّت.
|
| آیه ۲۸ |
| ترجمه قدیم : بنابراین پسر انسان مالک سَبَّت نیز هست.»
|