پسر انسان
پسر انسان
پسر انسان یکی از مهم‌ترین اصطلاحات الاهیاتی در کتاب مقدس است که در عهد قدیم و عهد جدید با معانی و کاربردهای متنوعی ظاهر می‌شود. این عنوان به‌ویژه در عهد جدید برای توصیف عیسی مسیح، که صد درصد خدا و صد درصد انسان است، به‌عنوان پسر انسان و پسر خدا به کار رفته است.
ریشه‌شناسی
واژه پسر انسان در زبان‌های اصلی کتاب مقدس عبری، آرامی، و یونانی ریشه‌هایی دارد که به درک معنای آن کمک می‌کند. این اصطلاح در متون عبری و آرامی به انسان یا بشریت اشاره دارد، اما در برخی موارد، به‌ویژه در کتاب دانیال و عهد جدید، مفهومی مسیحایی و خدایی به خود می‌گیرد.
| زبان | ریشه | تلفظ |
|---|---|---|
| زبان عبری | בֶּן־אָדָם (بِن آدام) | Ben Adam |
| زبان آرامی | בַּר אֱנָשׁ (بَر اِناش) | Bar Enash |
| زبان یونانی | ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου (هو هیوس تو آنتروپو) | Ho Huios tou Anthropou |
تحلیل زبانی
- عبری (בֶּן־אָדָם): این عبارت به معنای تحت‌اللفظی پسر آدم یا انسان است و در عهد قدیم اغلب برای اشاره به انسان به‌طور عام یا یک فرد خاص به کار می‌رود. در کتاب حزقیال فصل ۲ آیات ۱ تا ۳[۱]، خدا از این اصطلاح برای خطاب به حزقیال استفاده می‌کند که نشان‌دهنده جایگاه فروتنانه او به‌عنوان یک انسان در برابر خدا است. - آرامی (בַּר אֱנָשׁ): این عبارت در دانیال فصل ۷ آیات ۱۳ تا ۱۴[۲] به کار رفته و به شخصیتی آسمانی اشاره دارد که سلطنت و جلال و پادشاهی به او داده شده است. . - یونانی (ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου): در عهد جدید، این عبارت به‌طور گسترده برای عیسی مسیح به کار رفته است.
کاربرد واژه پسرانسان در کتاب مقدس
- اصطلاح پسر انسان در کتاب مقدس سه کاربرد اصلی دارد:
- اشاره به انسانیت
- نقش پیامبرانه
- هویت مسیح
در عهد قدیم
در عهد قدیم، پسر انسان اغلب به معنای انسان به‌طور عام یا یک فرد خاص به کار می‌رود. به‌عنوان مثال:
- در مزامیر فصل ۸ آیات ۴ تا ۵[۳]، این اصطلاح برای توصیف جایگاه انسان در خلقت خدا استفاده شده است
- در کتاب حزقیال، خدا بیش از ۹۰ بار از این عنوان برای خطاب به پیامبر استفاده می‌کند، که نشان‌دهنده فروتنی و بشریت او در برابر خدا است.
- در دانیال فصل ۷ آیات ۱۳ تا ۱۴[۴]، پسر انسان به‌عنوان شخصیتی آسمانی توصیف می‌شود که سلطنت ابدی به او عطا شده است.
در عهد جدید
در عهد جدید، «پسر انسان» عنوانی است که عیسی اغلب برای اشاره به خود به کار می‌برد. این اصطلاح در عهد جدید بیش از ۸۰ بار ظاهر می‌شود و سه جنبه اصلی را در بر می‌گیرد:
- انسانیت عیسی: در انجیل به قلم متی فصل ۸ آیات ۱۹ تا ۲۰[۵]، عیسی می‌گوید: پسر انسان را جایی نیست که سر خود را بر آن بنهد، که بر طبیعت انسانی و فروتنی او تأکید دارد.
- رنج و مرگ: در انجیل به قلم مرقس فصل ۸ آیات ۳۱ تا ۳۳[۶]، عیسی پیشگویی می‌کند که پسر انسان باید زحمت بسیار کشد و... .
- بازگشت در جلال: در انجیل به قلم متی فصل ۲۴ آیات ۲۹ تا ۳۱[۷]، عیسی از بازگشت پسر انسان با جلال و قدرت سخن می‌گوید، که به نقش او به‌عنوان داور نهایی اشاره دارد.
زمینه فرهنگی و تاریخی
در فرهنگ یهودی قرن اول، پسر انسان اصطلاحی بود که هم به انسانیت اشاره داشت و هم در متون آخرالزمانی مانند دانیال به شخصیتی مسیحایی و آسمانی اشاره می‌کرد. عیسی با استفاده از این عنوان، خود را به‌عنوان تحقق این پیشگویی‌ها معرفی کرد، اما به‌گونه‌ای که از انتظارات سیاسی یهودیان برای یک مسیح جنگجو دوری جست.