زروبابل
زروبابل
نام زروبابل (به عبری: זְרֻבָּבֶל، Zerubbavel) از ریشه‌های عبری و اکدی (بابلی) گرفته شده و به معنای بذر بابل یا نسل بابل است، که احتمالاً به تولد یا پرورش او در تبعید بابل اشاره دارد.
| زبان | ریشه | تلفظ به فارسی |
|---|---|---|
| عبری | זְרֻבָּבֶל (Zerubbavel) | زروبابل |
| یونانی | Ζοροβαβελ (Zorobabel) | زوروبابل |
| آرامی | - | - |
ریشه عبری زروبابل از دو بخش تشکیل شده است: זֶרַע (zera‘) به معنای بذر یا نسل، و בָּבֶל (Bavel) که به بابل اشاره دارد. در زبان یونانی، این نام در سپتواجینت به صورت «زوروبابل» آمده است. معادل زبان آرامی مشخصی برای این نام در متون موجود ذکر نشده است.
حضور در کتاب مقدس
زروبابل، نوه یَکُنیا (یهویاکین)، یکی از رهبران قوم اسرائیل در بازگشت از تبعید بابل به اورشلیم بود. او به‌عنوان فرماندار یهودیه تحت حاکمیت پارسیان منصوب شد و نقش کلیدی در بازسازی معبد اورشلیم (معبد دوم) ایفا کرد.[۱] زروبابل همراه با یشوع، کاهن اعظم، هدایت بازسازی معبد را بر عهده داشت که در نهایت در سال ۵۱۶ ق.م تکمیل شد.[۲] نام او همچنین در کتب انبیا، مانند حجی و زکریا، به‌عنوان شخصیتی برجسته که خداوند او را برای احیای قوم اسرائیل برگزیده، ذکر شده است.[۳][۴]
زروبابل در شجره‌نامه عیسی مسیح در عهد جدید نیز ظاهر می‌شود، که نشان‌دهنده جایگاه او در دودمان داوود است.[۵]
نقش تاریخی یا الاهیاتی
از نظر تاریخی، زروبابل نمادی از امید و احیای قوم اسرائیل پس از تبعید بابل است. رهبری او در بازسازی معبد دوم، نقطه عطفی در تاریخ یهودیت محسوب می‌شود، زیرا معبد به‌عنوان مرکز عبادت و هویت دینی قوم اسرائیل بازسازی شد. نقش او به‌عنوان فرماندار نیز نشان‌دهنده همکاری میان یهودیان و امپراتوری پارسیان است که به بازگشت تبعیدیان کمک کرد.
در کتاب حجی، خداوند او را انگشتری مهر خود می‌خواند، که نشانه‌ای از برگزیدگی و وعده الهی برای دودمان داوود است.[۶] این عنوان در الاهیات مسیحی به‌عنوان اشاره‌ای به مسیح، که از نسل داوود و زروبابل است، تفسیر شده است.د.