انجیل به قلم لوقا فصل 6
انجیل به قلم لوقا فصل ۶
| آیه ۱ |
|---|
| ترجمه قدیم : و واقع شد در سَبَّت دوّم اوّلین که او از میان کشت زارها می‌گذشت و شاگردانش خوشه‌‌‌ها می‌چیدند و به کف مالیده می‌خوردند.
|
| آیه ۲ |
| ترجمه قدیم : و بعضی از فریسیان بدیشان گفتند: «چرا کاری می‌کنید که کردن آن در سَبَّت جایز نیست.»
|
| آیه ۳ |
| ترجمه قدیم : عیسی در جواب ایشان گفت: «آیا نخوانده‌اید آنچه داود و رفقایش کردند در وقتی که گرسنه بودند،
|
| آیه ۴ |
| ترجمه قدیم : که چگونه به خانه خدا درآمده، نان تقْدمه را گرفته بخورد و به رفقای خود نیز داد که خوردن آن جز به کهنه روا نیست؟»
|
| آیه ۵ |
| ترجمه قدیم : پس بدیشان گفت: «پسر انسان مالک روز سَبَّت نیز هست.»
|
| آیه ۶ |
| ترجمه قدیم : و در سَبَّت دیگر به کنیسه درآمده تعلیم می‌داد و در آنجا مردی بود که دست راستش خشک بود.
|
| آیه ۷ |
| ترجمه قدیم : و کاتبان و فریسیان چشم بر او می‌داشتند که شاید در سَبَّت شفا دهد تا شکایتی بر او یابند.
|
| آیه ۸ |
| ترجمه قدیم : او خیالات ایشان را درک نموده، بدان مرد دست خشک گفت: «برخیز و در میان بایست.» در حال برخاسته بایستاد.
|
| آیه ۹ |
| ترجمه قدیم : عیسی بدیشان گفت: «از شما چیزی می‌پرسم که در روز سَبَّت کدام رواست، نیکویی کردن یا بدی؟ رهانیدن جان یا هلاک کردن؟»
|
| آیه ۱۰ |
| ترجمه قدیم : پس چشم خود را بر جمیع ایشان گردانیده، بدو گفت: «دست خود را دراز کن.» او چنان کرد و فوراً دستش مثل دست دیگر صحیح گشت.
|
| آیه ۱۱ |
| ترجمه قدیم : اما ایشان از حماقت پر گشته به یکدیگر می‌گفتند که «با عیسی چه کنیم؟»
|
| آیه ۱۲ |
| ترجمه قدیم : و در آن روزها بر فراز کوه برآمد تا عبادت کند وآن شب را در عبادت خدا به صبح آورد.
|
| آیه ۱۳ |
| ترجمه قدیم : و چون روز شد، شاگردان خود را پیش طلبیده دوازده نفر از ایشان را انتخاب کرده، ایشان را نیز رسول خواند.
|
| آیه ۱۴ |
| ترجمه قدیم : یعنی شمعون که او را پطرس نیز نام نهاد و برادرش اندریاس، یعقوب و یوحنا، فیلپس و برتولما،
|
| آیه ۱۵ |
| ترجمه قدیم : متی و توما، یعقوب ابن حلْفی و شمعون معروف به غیور.
|
| آیه ۱۶ |
| ترجمه قدیم : یهودا برادر یعقوب و یهودای اسخریوطی که تسلیم کننده وی بود.
|
| آیه ۱۷ |
| ترجمه قدیم : و با ایشان به زیر آمده، بر جای هموار بایستاد و جمعی از شاگردان وی و گروهی بسیار از قوم، از تمام یهودیه و اورشلیم و کناره دریای صور و صیدون آمدند تا کلام او را بشنوند و از امراض خود شفا یابند.
|
| آیه ۱۸ |
| ترجمه قدیم : و کسانی که از ارواح پلید معذب بودند، شفا یافتند
|
| آیه ۱۹ |
| ترجمه قدیم : و تمام آن گروه می‌خواستند او را لمس کنند زیرا قوتی از وی صادر شده، همه را صحت می‌بخشید.
|
| آیه ۲۰ |
| ترجمه قدیم : پس نظر خود را به شاگردان خویش افکنده، گفت: «خوشابحال شما ای مساکین زیرا ملکوت خدا از آن شما است.
|
| آیه ۲۱ |
| ترجمه قدیم : خوشابحال شما که اکنون گرسنه‌اید، زیرا که سیر خواهید شد. خوشابحال شما که الحال گریانید، زیرا خواهید خندید.
|
| آیه ۲۲ |
| ترجمه قدیم : خوشابحال شما وقتی که مردم بخاطر پسر انسان از شما نفرت گیرند و شما را از خود جدا سازند و دشنام دهند و نام شما را مثل شریر بیرون کنند.
|
| آیه ۲۳ |
| ترجمه قدیم : در آن روز شاد باشید و وجد نمایید زیرا اینک اجر شما در آسمان عظیم می‌باشد، زیرا که به همینطور پدران ایشان با انبیا سلوک نمودند.
|
| آیه ۲۴ |
| ترجمه قدیم : «لیکن وای بر شما ای دولتمندان زیرا که تسلی خود را یافته‌اید.
|
| آیه ۲۵ |
| ترجمه قدیم : وای بر شما ای سیرشدگان، زیرا گرسنه خواهید شد. وای بر شما که الآن خندانید زیرا که ماتم و گریه خواهید کرد.
|
| آیه ۲۶ |
| ترجمه قدیم : وای بر شما وقتی که جمیع مردم شما را تحسین کنند، زیرا همچنین پدران ایشان با انبیای کذبه کردند.
|
| آیه ۲۷ |
| ترجمه قدیم : «لیکن ای شنوندگان شما را می‌گویم دشمنان خود را دوست دارید و با کسانی که از شما نفرت کنند، احسان کنید.
|
| آیه ۲۸ |
| ترجمه قدیم : و هر که شما را لعن کند، برای او برکت بطلبید و برای هر که با شما کینه دارد، دعای خیر کنید.
|
| آیه ۲۹ |
| ترجمه قدیم : و هر که بر رخسار تو زند، دیگری را نیز به سوی او بگردان و کسی که ردای تو را بگیرد، قبا را نیز از او مضایقه مکن.
|
| آیه ۳۰ |
| ترجمه قدیم : هر که از تو سوال کند بدو بده و هر که مال تو را گیرد از وی باز مخواه.
|
| آیه ۳۱ |
| ترجمه قدیم : و چنانکه می‌خواهید مردم با شما عمل کنند، شما نیز به همانطور با ایشان سلوک نمایید.
|
| آیه ۳۲ |
| ترجمه قدیم : «زیرا اگر محبان خود را محبت نمایید، شما را چه فضیلت است؟ زیرا گناهکاران هم محبان خود را محبت می‌نمایند.
|
| آیه ۳۳ |
| ترجمه قدیم : و اگر احسان کنید با هر که به شما احسان کند، چه فضیلت دارید؟ چونکه گناهکاران نیز چنین می‌کنند.
|
| آیه ۳۴ |
| ترجمه قدیم : و اگر قرض دهید به آنانی که امید بازگرفتن از ایشان دارید، شما را چه فضیلت است؟ زیرا گناهکاران نیز به گناهکاران قرض می‌دهند تا از ایشان عوض گیرند.
|
| آیه ۳۵ |
| ترجمه قدیم : بلکه دشمنان خود را محبت نمایید و احسان کنید و بدون امید عوض، قرض دهید زیرا که اجر شما عظیم خواهد بود و پسران حضرت اعلی خواهید بود چونکه او با ناسپاسان و بدکاران مهربان است.
|
| آیه ۳۶ |
| ترجمه قدیم : پس رحیم باشید چنانکه پدر شما نیز رحیم است.
|
| آیه ۳۷ |
| ترجمه قدیم : «داوری مکنید تا بر شما داوری نشود و حکم مکنید تا بر شما حکم نشود و عفو کنید تا آمرزیده شوید.
|
| آیه ۳۸ |
| ترجمه قدیم : بدهید تا به شما داده شود. زیرا پیمانه نیکوی افشرده و جنبانیده و لبریز شده را در دامن شما خواهند گذارد. زیرا که به همان پیمانه‌ای که می‌پیمایید برای شما پیموده خواهد شد.»
|
| آیه ۳۹ |
| ترجمه قدیم : پس برای ایشان مثلی زد که «آیا می‌تواند کور، کور را راهنمایی کند؟ آیا هر دو در حفره‌ای نمی‌افتند؟
|
| آیه ۴۰ |
| ترجمه قدیم : شاگرد از معلم خویش بهتر نیست لیکن هر که کامل شده باشد، مثل استاد خود بود.
|
| آیه ۴۱ |
| ترجمه قدیم : و چرا خسی را که در چشم برادر تو است می‌بینی و چوبی را که در چشم خود داری نمی‌یابی؟
|
| آیه ۴۲ |
| ترجمه قدیم : و چگونه بتوانی برادر خود را گویی ای برادر اجازت ده تا خس را از چشم تو برآورم و چوبی را که در چشم خود داری نمی‌بینی؟ ای ریاکار اول چوب را از چشم خود بیرون کن، آنگاه نیکو خواهی دید تا خس را از چشم برادر خود برآوری.
|
| آیه ۴۳ |
| ترجمه قدیم : «زیرا هیچ درخت نیکو میوه بد بار نمی‌آورد و نه درخت بد، میوه نیکو آورد.
|
| آیه ۴۴ |
| ترجمه قدیم : زیرا که هر درخت از میوه‌‌اش شناخته می‌شود. از خار انجیر را نمی‌یابند و از بوته، انگور را نمی‌چینند.
|
| آیه ۴۵ |
| ترجمه قدیم : آدم نیکو از خزینه خوب دل خود، چیز نیکو بر می‌آورد و شخص شریر از خزینه بد دل خویش، چیز بد بیرون می‌آورد. زیرا که از زیادتی دل زبان سخن می‌گوید.
|
| آیه ۴۶ |
| ترجمه قدیم : «و چون است که مرا خداوندا خداوندا می‌گویید و آنچه می‌گویم بعمل نمی‌آورید.
|
| آیه ۴۷ |
| ترجمه قدیم : هر که نزد من آید و سخنان مرا شنود و آنها را بجا آورد، شما را نشان می‌دهم که به چه کس مشابهت دارد.
|
| آیه ۴۸ |
| ترجمه قدیم : مثل شخصی است که خانه‌ای می‌ساخت و زمین را کنده، گود نمود و بنیادش را بر سنگ نهاد. پس چون سیلاب آمده، سیل بر آن خانه زور آورد، نتوانست آن را جنبش دهد زیرا که بر سنگ بنا شده بود.
|
| آیه ۴۹ |
| ترجمه قدیم : لیکن هر که شنید و عمل نیاورد، مانند شخصی است که خانه‌ای بر روی زمین بی بنیاد بنا کرد که چون سیل بر آن صدمه زد، فوراً افتاد و خرابی آن خانه عظیم بود.»
|