برکت
برکت
برکت در کتاب مقدس مفهومی بنیادین دارد که به فیض، خیر الهی اشاره می‌کند. این واژه در زبان‌های اصلی کتاب مقدس (عبری، آرامی، و یونانی) معانی متعددی را منتقل می‌کند که به نعمت‌های مادی، معنوی، و الاهیاتی مرتبط است.
| زبان | ریشه | تلفظ به فارسی |
|---|---|---|
| عبری | בְּרָכָה | بِراخا |
| یونانی | εὐλογία | اِئولوگیا |
| آرامی | בִּרְכָּתָא | بِرخاتا |
کاربرد در کتاب مقدس
در عهد قدیم، واژه عبری بِراخا به معنای نعمت، یا دعای خیر به کار رفته است. این واژه اغلب در اشاره به فیض خداوند، مانند وعده‌های خدا به ابراهیم یا برکت‌های کاهنان برای قوم اسرائیل، دیده می‌شود.[۱][۲] در برخی موارد، بِراخا به معنای ستایش یا سپاس از خدا نیز استفاده شده است.[۳]
در عهد جدید، واژه یونانی اِئولوگیا به معنای برکت یا ستایش به کار می‌رود و معمولاً به نعمت‌های معنوی یا الهی اشاره دارد، مانند برکت ناشی از ایمان به مسیح.[۴] این واژه همچنین دررساله پولس به قرنتیان، به کار رفته است.[۵]
اهمیت تاریخی و الاهیاتی
مفهوم برکت در کتاب مقدس نه‌تنها به نعمت‌های مادی مانند فراوانی محصول یا فرزندان، بلکه به رابطه معنوی با خدا اشاره دارد. در سنت یهودی، برکت کاهنی (مانند دعای هارونی) جایگاه ویژه‌ای دارد و نمادی از لطف و حمایت الهی است.[۲] در الاهیات مسیحی، برکت به‌عنوان هدیه‌ای الهی تلقی می‌شود که از طریق عیسی مسیح به ایمانداران اعطا می‌گردد.[۶] این مفهوم در هر دو سنت یهودی و مسیحی، به وحدت بین خدا و قومش تأکید دارد.