ابراهیم

برای بهبود صفحه، در قسمت بحث پیشنهادات خود را با منبع معتبر مطرح کنید تا بررسی و اعمال شود

دکمه

ابراهیم

ابراهیم (به عبری: אַבְרָהָם، تلفظ: اَوْراهام)، یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های عهد عتیق و نیای بزرگ ادیان ابراهیمی است. او در پیدایش فصل ۱۲ به دلیل ایمان و اطاعتش از خدا به پدر ایمان شهرت دارد.

ریشه‌شناسی

نام ابراهیم در عهد عتیق ابتدا به‌صورت «ابرام» (אַבְרָם) ظاهر می‌شود و سپس به «ابراهیم» تغییر می‌یابد. این تغییر نام نشانه‌ای از عهد خدا با او و وعده‌ای برای تبدیل او به «پدر ملت‌های بسیار» است.

• عبری,אַבְרָם (ابرام) / אַבְרָהָם (ابراهیم),Avram / Avraham
• یونانی,Ἀβραάμ,Abraam
• آرامی,ܐܒܪܗܡ,Avraham

معادل‌های تاریخی

نام‌های مشابه ابرام در متون باستانی مانند A-ba-am-ra-ma در کتیبه‌های اکدی (قرن ۱۹ پیش از میلاد) و A-bi-ra-mì در متون اوگاریتی یافت شده‌اند که به معنای پدر والا یا پدر دوست‌داشتنی هستند. این شباهت‌ها نشان‌دهنده استفاده گسترده از این نام در فرهنگ‌های سامی است.

زندگی ابراهیم

زندگی ابراهیم در پیدایش فصل‌های ۱۲ تا ۲۵ روایت شده و شامل مراحل کلیدی زیر است:

تولد و خانواده

ابراهیم، با نام اصلی ابرام، پسر تارح و برادر ناحور و هاران بود. او در شهر اور کلدانیان (بین‌النهرین) متولد شد و با سارای (بعدها ساره)، خواهر ناتنی خود، ازدواج کرد. خانواده‌اش به حران مهاجرت کردند، جایی که خدا او را برای سفر به کنعان فراخواند.

فراخوانی و مهاجرت

در سن ۷۵ سالگی، خدا به ابرام دستور داد تا به سرزمین کنعان برود و وعده داد که او را به قومی بزرگ تبدیل کند. او به همراه سارای و برادرزاده‌اش لوط به کنعان مهاجرت کرد و در شکیم قربانگاهی برای خدا ساخت.

سفر به مصر

به دلیل قحطی در کنعان، ابراهیم به مصر رفت و از ترس جانش، سارای را خواهر خود معرفی کرد. این تصمیم منجر به مشکلات موقتی شد، اما خدا سارای را حفظ کرد و آن‌ها با ثروت به کنعان بازگشتند.

جدایی از لوط و نبرد

ابرام و لوط به دلیل اختلاف بر سر چراگاه از هم جدا شدند. لوط به سدوم رفت، اما پس از اسارتش در جنگ، ابراهیم با ۳۱۸ نفر از خدمتکارانش او را نجات داد.

عهد با خدا

خدا با ابرام عهد بست که نسلی بی‌شمار به او عطا کند و سرزمین کنعان را به او بدهد. به دلیل نازایی سارای، او کنیز خود هاجر را به ابراهیم داد که از او اسماعیل متولد شد. در ۹۹ سالگی، خدا نام او را به ابراهیم و نام سارای را به ساره تغییر داد و ختنه را به‌عنوان نشانه عهد معرفی کرد.

تولد اسحاق و امتحان بزرگ

ساره در ۹۰ سالگی اسحاق را زایید. پس از آن، هاجر و اسماعیل به خواست ساره از خانه رانده شدند. در بزرگ‌ترین امتحان ایمان ابراهیم، خدا از او خواست اسحاق را قربانی کند، اما در لحظه آخر فرشته‌ای مانع شد و قوچی به‌جای اسحاق قربانی شد.

مرگ و دفن

ابراهیم در ۱۷۵ سالگی درگذشت و در غار مکفیلا در حبرون، کنار ساره، دفن شد. او علاوه بر اسماعیل و اسحاق، از همسر دوم خود، قطوره، نیز فرزندانی داشت.

پانویس