میگسار
مستی - میگساری
مستی و میگساری در کتاب مقدس مفاهیمی هستند که به مصرف بیش‌ازحد شراب یا نوشیدنی‌های الکلی و حالت ناشی از آن اشاره دارند. این واژه‌ها در کتاب مقدس، به‌ویژه در زبان‌های عبری و یونانی، با معانی و زمینه‌های ایمانی، اخلاقی و اجتماعی خاصی به کار رفته‌اند.
ریشه‌شناسی واژه
واژه‌های مستی و میگساری در ترجمه‌های فارسی کتاب مقدس، معادل‌هایی برای اصطلاحات عبری و یونانی هستند که به مصرف الکل و حالت مستی اشاره دارند
| زبان | ریشه | تلفظ |
|---|---|---|
| زبان عبری | שִׁכָּר (شیکار) | Shikkar |
| زبان یونانی | μέθη (مِتِه) | Methe |
| زبان آرامی | שִׁכְרָא (شیکرا) | Shikra |
- عبری (שִׁכָּר - Shikkar): این واژه در عهد قدیم به معنای مستی یا حالت ناشی از مصرف بیش‌ازحد شراب است. ریشه آن به فعل «שָׁכַר» (شاکار) بازمی‌گردد که به معنای مست شدن یا تحت تأثیر الکل قرار گرفتن است. این واژه اغلب در زمینه‌های منفی به کار رفته و با بی‌بندوباری یا گناه مرتبط است.[۱]
- یونانی (μέθη - Methe): در عهد جدید، واژه یونانی مِتِه به معنای مستی یا میگساری استفاده شده است. این واژه به حالت از دست دادن کنترل بر خود به دلیل مصرف الکل اشاره دارد و معمولاً در فهرست گناهانی که ایمانداران باید از آن اجتناب کنند، ذکر می‌شود.[۲]
- آرامی (שִׁכְרָא - Shikra): این واژه در متون آرامی، که در بخش‌هایی از عهد قدیم (مانند دانیال و عزرا) یافت می‌شود، به معنای نوشیدنی مست‌کننده یا حالت مستی است. کاربرد آن مشابه عrijke عبری است و به ندرت در متون آرامی کتاب مقدس دیده می‌شود.
در کتاب مقدس
مستی و میگساری در کتاب مقدس به‌عنوان رفتارهایی بررسی می‌شوند که اغلب با عواقب منفی همراه هستند
عهد قدیم
در عهد قدیم، مستی معمولاً به‌عنوان نشانه‌ای از گناه، بی‌توجهی به خدا یا قضاوت خداوند به تصویر کشیده شده است. برای مثال:
- در اشعیا، مستی رهبران قوم اسرائیل به‌عنوان نشانه‌ای از انحراف معنوی و اخلاقی ذکر شده است.[۳]
- در پیدایش، مستی نوح پس از طوفان به‌عنوان یک ضعف انسانی نشان داده شده که به نتایج منفی منجر می‌شود.[۴]
عهد جدید
در عهد جدید، مستی و میگساری به صراحت به‌عنوان گناهانی معرفی می‌شوند که ایمانداران باید از آن‌ها دوری کنند. پولس رسول در نامه‌های خود، میگساری را در کنار گناهانی مانند بت‌پرستی و فساد اخلاقی قرار می‌دهد.[۵] او همچنین ایمانداران را تشویق می‌کند که به جای مستی با شراب، با روح القدس پر شوند.[۶]
زمینه فرهنگی و تاریخی
در فرهنگ عبری باستان، شراب بخشی از زندگی روزمره بود و در آیین‌ها و ضیافت‌ها مصرف می‌شد. با این حال، مستی بیش‌ازحد به‌عنوان نشانه‌ای از ضعف اخلاقی تلقی می‌شد. در فرهنگ یونانی-رومی زمان عهد جدید، میگساری در جشن‌های بت‌پرستانه رایج بود، و نویسندگان عهد جدید به ایمانداران هشدار می‌دادند که از این رفتار دوری کنند تا شاهد ایمان مسیحی باشند.
مستی و میگساری در کتاب مقدس به‌عنوان رفتارهایی معرفی می‌شوند که با زندگی مقدس و خداترسانه در تضاد هستند. اگرچه شراب در برخی زمینه‌ها به‌عنوان نعمتی از خدا تلقی شده، تأکید کتاب مقدس بر خویشتنداری و پرهیز از مستی است. ایمانداران تشویق می‌شوند که به جای تسلیم شدن به مستی، با روح القدس پر شوند و زندگی‌ای در راستای اراده خدا داشته باشند.