زنا
زنا
واژه زنا در زبان فارسی به معنای رابطه جنسی نامشروع یا خارج از چارچوب ازدواج به کار می‌رود. در کتاب مقدس، این واژه معادل اصطلاحات عبری و یونانی است که به گناهان جنسی، به‌ویژه رابطه غیرمجاز با فردی غیر از همسر شرعی، اشاره دارند. ریشه‌های عبری و یونانی این واژه معانی گسترده‌تری نیز دارند که شامل انحرافات اخلاقی و حتی خیانت معنوی (مانند بت‌پرستی) می‌شوند. در زبان آرامی نیز واژه‌ای مشابه (״זן״) به معنای زنا و فحشا وجود دارد.
| زبان | ریشه | تلفظ به فارسی |
|---|---|---|
| عبری | זָנָה (زاناه) | زاناه |
| یونانی | πορνεία (پورنِیا) | پورنِیا |
| آرامی | זן (زان) | زان |
کاربرد در کتاب مقدس
در عهد قدیم، واژه عبری زاناه به معنای ارتکاب عمل جنسی نامشروع، به‌ویژه فحشا یا رابطه خارج از ازدواج، به کار رفته است. این واژه همچنین به صورت استعاری برای توصیف خیانت قوم اسرائیل به خدا از طریق بت‌پرستی استفاده شده است [۱]. زنا در شریعت موسی گناهی جدی تلقی شده و مجازات‌های سختی برای آن تعیین شده بود [۲].
در عهد جدید، واژه یونانی پورنیا طیف وسیعی از گناهان جنسی، از جمله زنا، فحشا، همجنس‌گرایی و روابط غیراخلاقی را در بر می‌گیرد. این واژه در تعالیم عیسی و رسولان به‌عنوان مانعی برای ورود به ملکوت خدا ذکر شده است [۳]؛ [۴]. همچنین، در کتاب مکاشفه، پورنیا به صورت نمادین برای اشاره به فساد اخلاقی و معنوی بابل بزرگ به کار رفته است [۵].
اهمیت تاریخی یا الاهیاتی
از منظر تاریخی، زنا در فرهنگ‌های باستانی خاور نزدیک، به‌ویژه در میان قوم اسرائیل، نه‌تنها نقض قوانین اخلاقی بلکه نقض عهد با خدا محسوب می‌شد. در شریعت موسی، زنا به‌عنوان عملی که نظم اجتماعی و تقدس خانواده را تهدید می‌کرد، محکوم شده بود [۶].
از نظر الاهیاتی، زنا در کتاب مقدس نمادی از گناه و انحراف از اراده خدا تلقی می‌شود. در عهد قدیم، این مفهوم به خیانت معنوی قوم اسرائیل به خدا تشبیه شده است [۷]. در عهد جدید، عیسی مفهوم زنا را فراتر از عمل فیزیکی گسترش داد و حتی نگاه شهوت‌آلود را معادل آن دانست انجیل به قلم متی فصل ۵ آیه ۲۷-۲۸[۳]. این تعلیم بر اهمیت پاکی قلب و ذهن تأکید دارد.