تعمید
تعمید
تعمید در زبان فارسی از طریق واژه‌های آرامی و یونانی وارد شده و در متون مسیحی به معنای آیین تعمید در آب به‌منظور پاک‌سازی روحانی یا پیوستن به ایمان مسیحی به کار می‌رود.
| زبان | ریشه | تلفظ به فارسی |
|---|---|---|
| عبری | טָבַל (taval) | طاوال |
| یونانی | βαπτίζω (baptizō) | باپتیزو |
| آرامی | ܡܥܡܕܝܬܐ (ma’mudita) | مَعمودیتا |
ریشهٔ عبری ṭābal (طاوال) به معنای فرو بردن یا غوطه‌ور ساختن کامل در آب است. در یونانی، واژهٔ baptízō (باپتیزو) به دو معنا به‌کار می‌رود:
- فرو بردن یا غوطه‌ور کردن در آب (بعد عملی)
- شستن یا پاک شدن از گناه (بعد نمادین و معنوی).
در متون عهد جدید، این واژه عمدتاً به آیین تعمید مسیحی اطلاق شده است. واژهٔ آرامی ma‘mūdītā (مَعمودیتا) نیز در کلیساهای شرقی برای اشاره به این آیین به کار رفته است.
کاربرد در کتاب مقدس
در عهد قدیم ، مفهوم غسل یا شست‌وشوی آیینی به‌منظور پاک‌سازی روحانی دیده می‌شود، هرچند واژه تعمید به‌صورت خاص به کار نرفته است.[۱] این آیین‌ها معمولاً به شست‌وشوی بدن یا اشیا برای تقدیس مربوط می‌شدند. در عهد جدید، تعمید به‌عنوان آیینی محوری در مسیحیت معرفی می‌شود که با فعالیت یحیی تعمیددهنده آغاز شده و به معنای توبه و پذیرش ایمان مسیحی است.[۲] تعمید عیسی مسیح توسط یحیی نقطه عطفی در این آیین است.[۳] در عهد جدید، تعمید به‌عنوان نشانه‌ای از پیوستن به بدن مسیح و دریافت عطای روح‌القدس نیز توصیف شده است.[۴]
اهمیت تاریخی یا الاهیاتی
تعمید در مسیحیت به‌عنوان یکی از آیین‌های مقدس شناخته می‌شود که در اکثر فرقه‌های مسیحی (پروتستان، کاتولیک و ارتدوکس) جایگاه ویژه‌ای دارد. در الاهیات مسیحی، تعمید نمادی از مرگ و رستاخیز مسیح، پاک‌سازی از گناه و ورود به زندگی جدید در ایمان است.[۵]
اختلاف دیدگاه‌هایی میان فرقه‌های مسیحی درباره شیوه و زمان تعمید وجود دارد. کلیسای کاتولیک و ارتدوکس معمولاً تعمید کودکان را پذیرفته و آن را برای نجات ضروری می‌دانند، درحالی‌که بسیاری از پروتستان‌ها تعمید را مختص بزرگسالانی می‌دانند که به ایمان شخصی رسیده‌اند. درباره شیوه اجرا نیز، برخی کلیساها غوطه‌وری کامل در آب را ترجیح می‌دهند، درحالی‌که برخی دیگر از پاشیدن یا ریختن آب استفاده می‌کنند. این اختلافات ریشه در تفاسیر مختلف از متون عهد جدید و سنت‌های کلیسایی دارد.