پرش به محتوا

ادونای: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه کتاب مقدس
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''اَدونای''' (به عبری: אֲדֹנָי، تلفظ: Adōnāy) به معنای «خداوندِ من»، از القاب احترام آمیز عبری برای اشاره به [[خدا]] در [[عهد عتیق]] است که در الهیات مسیحی به [[عیسی مسیح]] و [[تثلیث]] نیز نسبت داده میشود. این عنوان در سه شاخهٔ اصلی مسیحیت با تفاسیر الهیاتی متمایز بهکار میرود.
{{واژه}}
== اَدونای ==


== ریشه شناسی و جایگاه کتاب مقدسی ==
'''اَدونای''' (به [[عبری]]: אֲדֹנָי، تلفظ به فارسی: اَدونای به معنای خداوندِ من یا سرور من، یکی از القاب احترام‌آمیز عبری برای اشاره به [[خداوند|خدا]] در [[کتاب مقدس - عهد قدیم|عهد قدیم]] است.<ref>[[پیدایش فصل 15|پیدایش فصل ۱۵ آیه ۲]]</ref> این عنوان در الاهیات مسیحی به [[عیسی]] [[مسیح]] و [[تثلیث]] نیز نسبت داده می‌شود. اَدونای به‌ویژه برای پرهیز از تلفظ نام مقدس [[یهوه]] (YHWH) در میان [[یهودیان]] استفاده می‌شد و در متون [[کتاب مقدس]] بیش از ۴۰۰ بار ظاهر شده است.<ref>Botterweck, G. Johannes. Theological Dictionary of the Old Testament, Vol. 1. Eerdmans, 1974, p. 62.</ref>
ادونای از ریشهٔ عبری «אָדוֹן» (آدون؛ سرور) مشتق شده و بهصورت جمعِ احترامی (با ضمیر «من») برای پرهیز از تلفظ نام یَهُوَه (YHWH) استفاده میشد.<ref name="TDOT">Botterweck, G. Johannes, ''Theological Dictionary of the Old Testament'', Vol. 1, Eerdmans, 1974, p. 62.</ref> این لقب در متون عبری بیش از ۴۰۰ بار ظاهر میشود (مانند پیدایش ۱۵:۲ و مزمور ۱۱۰:۱) و بر حاکمیت مطلق خدا تأکید دارد.


== تفسیر مسیحی ==
=== ریشه‌شناسی ===
مسیحیان ادونای را پیشگویی از الوهیت مسیح میدانند. در [[عهد جدید]]، عنوان یونانی «Κύριος» (کیریوس) معادل ادونای بهکار رفته و بهصراحت به عیسی نسبت داده میشود (رومیان ۱۰:۹؛ فیلیپیان ۲:۱۱).<ref name="BDAG">Danker, Frederick, ''A Greek-English Lexicon of the New Testament'', University of Chicago Press, 2000, p. 577.</ref>


=== دیدگاه کاتولیک ===
اَدونای از ریشه عبری אָדוֹן (آدون، به معنای سرور یا ارباب) مشتق شده و با افزودن پسوند جمع احترامی -אי به صورت אֲדֹנָי (اَدونای) درآمده است.<ref>Botterweck, G. Johannes. Theological Dictionary of the Old Testament, Vol. 1. Eerdmans, 1974, p. 62.</ref> این ساختار جمع احترامی در زبان عبری برای تأکید بر عظمت و حاکمیت [[خداوند|خدا]] به کار می‌رود. اَدونای معمولاً به جای نام مقدس [[یهوه]] در قرائت متون عبری استفاده می‌شد تا از تلفظ مستقیم نام [[یهوه|خدا]] جلوگیری شود.<ref>Brown, Francis, Samuel Rolles Driver, and Charles Augustus Briggs. The Brown-Driver-Briggs Hebrew and English Lexicon. Peabody, MA: Hendrickson Publishers, 2004, s.v. "אֲדֹנָי".</ref> در ترجمه یونانی [[ترجمه هفتادگان]]، اَدونای اغلب با واژه یونانی «Κύριος» (کیریوس، به معنای سرور) معادل‌سازی شده است.<ref>Danker, Frederick. A Greek-English Lexicon of the New Testament. University of Chicago Press, 2000, p. 577.</ref>
کلیسای کاتولیک ادونای را در چارچوب [[تجسد]] و تثلیث تفسیر میکند. براساس ''[[تعالیم کلیسای کاتولیک]]'' (بخش ۴۴۶)، عنوان «سرور» (Adonai) برای عیسی، الوهیت او و تسلطش بر تمام آفرینش را تأیید می نماید. در [[قداس]]، این لقب هنگام خواندن بخشهایی از [[مزامیر]] که به مسیح اشاره دارند، تکرار میشود.<ref name="CCC446">''Catechism of the Catholic Church'', 2nd Ed., Libreria Editrice Vaticana, 1997.</ref>


=== دیدگاه ارتدوکس شرقی ===
<div style="width:100%; overflow-x:auto; margin:15px 0;">
در الهیات ارتدوکس، ادونای به مثابهٔ تجلی «انرژیهای ناشدهٔ الهی» درک میشود که انسان را به سوی [[تئوسیس]] (خداشدگی) هدایت میکند.<ref name="Lossky">Lossky, Vladimir, ''The Mystical Theology of the Eastern Church'', St Vladimir’s Seminary Press, 1976, p. 87.</ref> در [[لیتورژی جام مقدس]] ارتدوکس، این واژه در دعاهای مربوط به فراخوانی روح القدس ([[اپیکلسیس]]) استفاده میگردد.<ref name="Ware">Ware, Timothy, ''The Orthodox Church'', Penguin Books, 1993, p. 209.</ref>
  <table style="min-width:100%; border-collapse:collapse;">
    <tr>
      <th style="background:#f0f8ff; padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center; min-width:150px;">زبان</th>
      <th style="background:#f0f8ff; padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center; min-width:150px;">ریشه</th>
      <th style="background:#f0f8ff; padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center; min-width:150px;">تلفظ به فارسی</th>
    </tr>
    <tr>
      <td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">عبری</td>
      <td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">אֲדֹנָי</td>
      <td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">اَدونای</td>
    </tr>
    <tr>
      <td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">یونانی</td>
      <td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">Κύριος</td>
      <td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">کیریوس</td>
    </tr>
    <tr>
      <td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">آرامی</td>
      <td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">منبعی پیدا نشد</td>
      <td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">-</td>
    </tr>
  </table>
</div>


=== دیدگاه پروتستان ===
=== کاربرد در عهد عتیق ===
پروتستانها بر نقش ادونای در تأیید حاکمیت مسیح بر کلیسا و زندگی فردی تأکید دارند. مارتین لوتر در تفسیر مزمور ۱۱۰، ادونای را نشانهٔ برتری مسیح بر تمام قدرتهای زمینی و روحانی میداند.<ref name="LW">''Luther’s Works'', Vol. 13, Concordia Publishing House, 1956, p. 321.</ref> در الهیات کالوینی، این عنوان به عنابۀ بیان کنندهٔ حاکمیت مطلق خدا در [[برگزیدگی]] به کار میرود.<ref name="Calvin">Calvin, John, ''Institutes of the Christian Religion'', Book 2, Chapter 15.</ref>


== تفاوتهای فرقهای ==
اَدونای در [[کتاب مقدس - عهد قدیم|عهد قدیم]] بیش از ۴۳۰ بار به کار رفته است، اغلب به جای نام مقدس [[یهوه]] یا همراه با آن.<ref>[[پیدایش فصل 15|پیدایش فصل ۱۵ آیه ۲]]</ref><ref>[[مزامیر فصل 110|مزامیر فصل ۱۱۰ آیه ۱]]</ref> این لقب بر حاکمیت مطلق خدا و رابطه شخصی او با قومش تأکید دارد. برای مثال، در [[پیدایش فصل 15|پیدایش فصل ۱۵ آیه ۲]]، ابراهیم از اَدونای برای خطاب به خدا استفاده می‌کند، که نشان‌دهنده احترام و تسلیم او به اراده الهی است. همچنین، در [[مزامیر فصل 110|مزامیر فصل ۱۱۰ آیه ۱]]، عبارت اَدونای به سرور من گفت به عنوان یک نبوت مسیحانی در الاهیات مسیحی تفسیر می‌شود.<ref>Keil, Carl Friedrich, and Franz Delitzsch. Commentary on the Old Testament, Vol. 5, Psalms. Grand Rapids, MI: Eerdmans, 1980.</ref>


کاتولیک: ادونای در بافت [[تثلیث]] و وحدت کلیسا تفسیر میشود.
دیگر مکان‌های کلیدی استفاده از اَدونای در عهد قدیم عبارتند از:
* [[خروج فصل 4|خروج فصل ۴ آیه ۱۰]] و [[خروج فصل 4|خروج فصل ۴ آیه ۱۳]]، جایی که [[موسی]] با احترام خدا را خطاب می‌کند.
* [[یوشع فصل 7|یوشع فصل ۷ آیه ۸]]، در دعای [[یوشع نبی|یوشع]] پس از شکست در عای.
* [[اشعیا فصل 6|اشعیا فصل ۶ آیه ۸]]، در رؤیای فراخوان [[اشعیا نبی|اشعیا]] به نبوت.
* [[دانیال فصل 9|دانیال فصل ۹ آیه ۱۹]]، در دعای [[دانیال نبی|دانیال]] برای بخشش قوم.
* [[زکریا فصل 9|زکریا فصل ۹ آیه ۱۴]]، در توصیف مداخله الهی.
* [[اشعیا فصل 37|اشعیا فصل ۳۷ آیه ۱۶]]، در دعای حزقیا.
* [[اعداد فصل 6|اعداد فصل ۶ آیه ۲۴-۲۶]]، در برکت [[کاهن|کاهنان]].


ارتدوکس: این عنوان با محوریت اسرارآمیز بودن حضور الهی (مثل تئوسیس) مرتبط است.
این استفاده‌ها نشان‌دهنده نقش اَدونای به عنوان عنوانی برای خدا در موقعیت‌های دعا، پرستش و تسلیم است.


پروتستان: بیشتر بر رابطهٔ شخصی با مسیح بهعنوان «سرور» تأکید دارد.
=== کاربرد در عهد جدید ===


== جستارهای وابسته ==
در [[کتاب مقدس - عهد جدید|عهد جدید]]، معادل یونانی اَدونای، یعنی Κύριος (کیریوس)، به طور گسترده برای اشاره به [[عیسی]] [[مسیح]] و گاهی به [[خداوند|خدا]] به کار رفته است.<ref>[[رساله به رومیان فصل 10|رساله به رومیان فصل ۱۰ آیه ۹]]</ref><ref>[[رساله به فیلیپیان فصل 2|رساله به فیلیپیان فصل ۲ آیه ۱۱]]</ref> این کاربرد نشان‌دهنده اعتقاد اولیه مسیحیان به الوهیت [[مسیح]] و تداوم مفهوم اَدونای به عنوان عنوانی برای خدا است. برای مثال، در [[رساله به رومیان فصل 10|رومیان فصل ۱۰ آیه ۹]]، اعتراف به اینکه [[عیسی]] سرور است به معنای پذیرش الوهیت اوست.<ref>Danker, Frederick. A Greek-English Lexicon of the New Testament. University of Chicago Press, 2000, p. 577.</ref>


[[یَهُوَه]]
مکان‌های کلیدی استفاده از کیریوس (معادل اَدونای) برای [[خداوند|خدا]] یا [[عیسی]] در [[کتاب مقدس - عهد جدید|عهد جدید]] عبارتند از:
* [[انجیل به قلم متی فصل 14|انجیل به قلم متی فصل ۱۴ آیه ۲۸]]، جایی که [[پطرس]] [[عیسی]] را سرور خطاب می‌کند.
* [[انجیل به قلم یوحنا فصل 20|انجیل به قلم یوحنا فصل ۲۰ آیه ۲۸]]، [[توما]] [[عیسی]] را سرور من و خدای من می‌خواند.
* [[اعمال فصل 17|اعمال فصل ۱۷ آیه ۲۴]]، کیریوس برای خدا به عنوان خالق.
* [[رساله دوم به قرنتیان فصل 3|۲ رساله دوم به قرنتیان فصل ۳ آیه ۱۶-۱۸]]، کیریوس برای [[روح‌القدس]].
* [[رساله به رومیان فصل 1|رساله به رومیان فصل ۱ آیه ۷]]، کیریوس برای [[خداوند|خدا]] [[پدر]].
* [[رساله اول به قرنتیان فصل 1|۱ رساله اول به قرنتیان فصل ۱ آیه ۳]]، کیریوس برای [[عیسی]] [[مسیح]].
* [[رساله دوم به قرنتیان فصل 1|۲ رساله دوم به قرنتیان فصل ۱ آیه ۲]]، کیریوس برای [[خداوند|خدا]] و [[عیسی]].
* [[رساله به فیلیپیان فصل 2|رساله به فیلیپیان فصل ۲ آیه ۱۱]]، اعتراف به [[عیسی]] به عنوان سرور.


[[کیریوس]]
این استفاده‌ها کیریوس را به عنوان عنوانی برای اعضای [[تثلیث]] نشان می‌دهد.


[[نامهای خدا در مسیحیت]]
=== معادل‌های زبانی و مسائل ترجمه ===


== منابع ==
آدونای در [[ترجمه هفتادگان]] و [[کتاب مقدس - عهد جدید|عهد جدید]]، معادل یونانی «Κύριος» (کیریوس) به کار رفته که در فارسی به سرور یا خداوند ترجمه می‌شود.<ref>[[رساله به فیلیپیان فصل 2|رساله به فیلیپیان فصل ۲ آیه ۱۱]]</ref>
{{پانویس}}
 
=== پانویس ===
<references />
 
[[رده:واژه کتاب مقدس]] 
[[رده:واژه نامه کتاب مقدس]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۲۳:۱۳

برای بهبود صفحه، در قسمت بحث پیشنهادات خود را با منبع معتبر مطرح کنید تا بررسی و اعمال شود

اَدونای

اَدونای (به عبری: אֲדֹנָי، تلفظ به فارسی: اَدونای به معنای خداوندِ من یا سرور من، یکی از القاب احترام‌آمیز عبری برای اشاره به خدا در عهد قدیم است.[۱] این عنوان در الاهیات مسیحی به عیسی مسیح و تثلیث نیز نسبت داده می‌شود. اَدونای به‌ویژه برای پرهیز از تلفظ نام مقدس یهوه (YHWH) در میان یهودیان استفاده می‌شد و در متون کتاب مقدس بیش از ۴۰۰ بار ظاهر شده است.[۲]

ریشه‌شناسی

اَدونای از ریشه عبری אָדוֹן (آدون، به معنای سرور یا ارباب) مشتق شده و با افزودن پسوند جمع احترامی -אי به صورت אֲדֹנָי (اَدونای) درآمده است.[۳] این ساختار جمع احترامی در زبان عبری برای تأکید بر عظمت و حاکمیت خدا به کار می‌رود. اَدونای معمولاً به جای نام مقدس یهوه در قرائت متون عبری استفاده می‌شد تا از تلفظ مستقیم نام خدا جلوگیری شود.[۴] در ترجمه یونانی ترجمه هفتادگان، اَدونای اغلب با واژه یونانی «Κύριος» (کیریوس، به معنای سرور) معادل‌سازی شده است.[۵]

زبان ریشه تلفظ به فارسی
عبری אֲדֹנָי اَدونای
یونانی Κύριος کیریوس
آرامی منبعی پیدا نشد -

کاربرد در عهد عتیق

اَدونای در عهد قدیم بیش از ۴۳۰ بار به کار رفته است، اغلب به جای نام مقدس یهوه یا همراه با آن.[۶][۷] این لقب بر حاکمیت مطلق خدا و رابطه شخصی او با قومش تأکید دارد. برای مثال، در پیدایش فصل ۱۵ آیه ۲، ابراهیم از اَدونای برای خطاب به خدا استفاده می‌کند، که نشان‌دهنده احترام و تسلیم او به اراده الهی است. همچنین، در مزامیر فصل ۱۱۰ آیه ۱، عبارت اَدونای به سرور من گفت به عنوان یک نبوت مسیحانی در الاهیات مسیحی تفسیر می‌شود.[۸]

دیگر مکان‌های کلیدی استفاده از اَدونای در عهد قدیم عبارتند از:

این استفاده‌ها نشان‌دهنده نقش اَدونای به عنوان عنوانی برای خدا در موقعیت‌های دعا، پرستش و تسلیم است.

کاربرد در عهد جدید

در عهد جدید، معادل یونانی اَدونای، یعنی Κύριος (کیریوس)، به طور گسترده برای اشاره به عیسی مسیح و گاهی به خدا به کار رفته است.[۹][۱۰] این کاربرد نشان‌دهنده اعتقاد اولیه مسیحیان به الوهیت مسیح و تداوم مفهوم اَدونای به عنوان عنوانی برای خدا است. برای مثال، در رومیان فصل ۱۰ آیه ۹، اعتراف به اینکه عیسی سرور است به معنای پذیرش الوهیت اوست.[۱۱]

مکان‌های کلیدی استفاده از کیریوس (معادل اَدونای) برای خدا یا عیسی در عهد جدید عبارتند از:

این استفاده‌ها کیریوس را به عنوان عنوانی برای اعضای تثلیث نشان می‌دهد.

معادل‌های زبانی و مسائل ترجمه

آدونای در ترجمه هفتادگان و عهد جدید، معادل یونانی «Κύριος» (کیریوس) به کار رفته که در فارسی به سرور یا خداوند ترجمه می‌شود.[۱۲]

پانویس

  1. پیدایش فصل ۱۵ آیه ۲
  2. Botterweck, G. Johannes. Theological Dictionary of the Old Testament, Vol. 1. Eerdmans, 1974, p. 62.
  3. Botterweck, G. Johannes. Theological Dictionary of the Old Testament, Vol. 1. Eerdmans, 1974, p. 62.
  4. Brown, Francis, Samuel Rolles Driver, and Charles Augustus Briggs. The Brown-Driver-Briggs Hebrew and English Lexicon. Peabody, MA: Hendrickson Publishers, 2004, s.v. "אֲדֹנָי".
  5. Danker, Frederick. A Greek-English Lexicon of the New Testament. University of Chicago Press, 2000, p. 577.
  6. پیدایش فصل ۱۵ آیه ۲
  7. مزامیر فصل ۱۱۰ آیه ۱
  8. Keil, Carl Friedrich, and Franz Delitzsch. Commentary on the Old Testament, Vol. 5, Psalms. Grand Rapids, MI: Eerdmans, 1980.
  9. رساله به رومیان فصل ۱۰ آیه ۹
  10. رساله به فیلیپیان فصل ۲ آیه ۱۱
  11. Danker, Frederick. A Greek-English Lexicon of the New Testament. University of Chicago Press, 2000, p. 577.
  12. رساله به فیلیپیان فصل ۲ آیه ۱۱