هیرودیس کبیر
هیرودیس کبیر نامی است که در کتاب مقدس به شخصیتی تاریخی و سیاسی اشاره دارد که در عهد جدید، به‌ویژه در روایت تولد عیسی مسیح، نقش مهمی ایفا کرده است.
ریشه‌شناسی
هیرودیس (به یونانی: Ἡρῴδης، تلفظ: Hērōdēs) در متون کتاب مقدس و منابع تاریخی به‌عنوان نام پادشاه یهودیه به کار رفته است. این واژه ریشه یونانی دارد و از کلمه «ἥρως» (hērōs) به معنای قهرمان یا جنگجو مشتق شده است. با این حال، در متون عبری و آرامی، معادل‌های متفاوتی برای این نام به کار رفته است.
| زبان | ریشه |
|---|---|
| عبری | הוֹרְדוֹס (هوردوس) |
| یونانی | Ἡρῴδης (هِرودِس) |
| آرامی | ܗܝܪܘܕܣ (هیرودس) |
زمینه تاریخی
هیرودیس کبیر (حدود ۷۳ پیش از میلاد تا ۴-۳ پیش از میلاد) پادشاه یهودیه تحت حمایت امپراتوری روم بود. او پسر آنتیپاتر ادومی بود و از تبار ادومی‌ها و یهودیان محسوب می‌شد. گرچه هیرودیس به‌عنوان یهودی شناخته می‌شد، اما تبار ادومی او باعث شد که برخی یهودیان او را به‌طور کامل به‌عنوان پادشاه مشروع نپذیرند. هیرودیس در سال ۴۰ پیش از میلاد توسط مارک آنتونی و سنای روم به‌عنوان پادشاه یهودیه منصوب شد و تا سال ۴-۳ پیش از میلاد، یعنی به مدت تقریبی ۳۶ سال، بر این منطقه سلطنت کرد.منابع تاریخی یوسفوس، Antiquities of the Jews
هیرودیس به دلیل پروژه‌های عظیم معماری‌اش شهرت دارد. او معبد دوم اورشلیم را بازسازی عظیمی کرد که به «معبد هیرودیس» معروف شد[۱] [۲] و یکی از باشکوه‌ترین سازه‌های دوران باستان بود. همچنین شهرهای قیصریه دریایی و سامره از دیگر دستاوردهای او بودند. این پروژه‌ها نه‌تنها نشان‌دهنده قدرت سیاسی او بودند، بلکه تلاشی برای جلب رضایت مردم یهودیه و مشروعیت‌بخشی به سلطنتش محسوب می‌شدند.
نقش در کتاب مقدس
هیرودیس کبیر در انجیل به قلم متی فصل ۲ به‌عنوان پادشاهی معرفی می‌شود که با شنیدن خبر تولد پادشاه یهودیان (عیسی مسیح) از سوی مغان ، دچار هراس شد. او از کاهنان و علمای یهود پرس‌وجو کرد و دریافت که مسیح در بیت‌لحم متولد خواهد شد. در نتیجه، دستور قتل تمام نوزادان پسر زیر دو سال در بیت‌لحم و نواحی اطراف آن را صادر کرد، واقعه‌ای که به کشتار بی‌گناهان معروف است.[۳]
روابط خانوادگی
هیرودیس کبیر به دلیل روابط خانوادگی پیچیده و توطئه‌های داخلی دربارش شناخته شده است. او چندین همسر داشت و فرزندان متعددی از آن‌ها به دنیا آورد. برخی از این فرزندان، مانند هیرود آرخیلاوس، هیرود آنتیپاس و فیلیپ، پس از مرگ او به بخش‌هایی از قلمرو او حکومت کردند.[۴]
روابط او با خانوادهٔ هاسمونی (خاندان یهودی حاکم پیش از او) نیز پرتنش بود. الکساندرا، مادرزن هیرودیس، از خاندان هاسمونی بود و تلاش کرد تا نفوذ خود را از طریق فرزندانش، به‌ویژه آریستوبولوس سوم، حفظ کند.[۵] با این حال، هیرودیس به دلیل سوءظن به توطئه، آریستوبولوس را در سال ۳۶ پیش از میلاد به قتل رساند.[۶]
همچنین، او پسر خود، آنتیپاتر، را به اتهام خیانت اعدام کرد.[۷]
مرگ و میراث
هیرودیس کبیر در سال ۴ پیش از میلاد درگذشت. یوسفوس، مورخ یهودی، گزارش می‌دهد که او در اواخر عمر به بیماری شدیدی مبتلا شد که با دردهای شدید و زخم‌های عفونی همراه بود. پس از مرگ او، قلمرواش بین سه پسرش تقسیم شد: هیرود آرخلائوس بر یهودیه، هیرود آنتیپاس بر جلیل و فیلیپ بر مناطق شمالی‌تر حکومت کردند.[۸] این تقسیم‌بندی نشان‌دهنده پایان سلطنت متمرکز هیرودیس کبیر بود.
پانویس
- ↑ یوسفوس، Antiquities of the Jews (کتاب XV، فصل 11)
- ↑ The Jewish War (کتاب I، فصل 21)
- ↑ انجیل به قلم متی فصل ۲ آیه ۱۶
- ↑ یوسفوس، Antiquities of the Jews، کتاب XVII، فصل ۸.
- ↑ یوسفوس، The Jewish War، کتاب I، بندهای 437–440.
- ↑ یوسفوس، Antiquities of the Jews، کتاب XV، بندهای 52–56.
- ↑ یوسفوس، Antiquities of the Jews، کتاب XVII، بندهای 133–167؛ The Jewish War، کتاب I، بند 622.
- ↑ انجیل به قلم متی فصل ۲ آیه ۱۹