مغ
مغ یا مجوسی
مغان در پارسی باستان: مغ‌ها، کاهنان زرتشتی در کتاب مقدس، به‌ویژه در انجیل به قلم متی فصل ۲ آیات ۱ تا۱۲، به گروهی از خردمندان یا دانشمندانی اشاره دارد که از مشرق زمین برای دیدار عیسی مسیح، پس از تولد او، به اورشلیم آمدند. .
ریشه‌شناسی
واژه مغان در کتاب مقدس از کلمه یونانی μάγοι (مágoy) مشتق شده است که در انجیل به قلم متی فصل ۲ آیه ۱ به کار رفته است. این کلمه ریشه در پارسی باستان دارد، جایی که «مغ» به کاهنان زرتشتی یا افرادی با دانش دینی و علمی اشاره داشت. در فرهنگ پارسی باستان، مغ‌ها نه‌تنها کاهنان آیین زرتشتی بودند، بلکه به‌عنوان مشاوران دربار، ستاره‌شناسان و تعبییر کنندگان رویاها شناخته می‌شدند. با این حال، در زمینه کتاب مقدس، «μάγοι» معنای عام‌تری دارد و لزوماً به زرتشتیان محدود نمی‌شود، بلکه به خردمندانی از مشرق زمین اشاره می‌کند که به دنبال نشانه‌های آسمانی بودند.
جدول ریشه‌شناسی
| زبان | ریشه | تلفظ |
|---|---|---|
| یونانی | μάγοι | Mágoy |
توجه: واژه مغان در عهد جدید به کار رفته و ریشه عبری یا آرامی مستقیم ندارد. کلمه یونانی μάγοι از ریشه پارسی باستان «مغ» گرفته شده است.