مشرق
برای بهبود صفحه، در قسمت بحث پیشنهادات خود را با منبع معتبر مطرح کنید تا بررسی و اعمال شود
مشرق
در انجیل به قلم متی فصل ۲ از مجوسیان از مشرق یاد می‌شود. واژهٔ یونانی به‌کاررفته «μάγοι» (مَگویی) ریشه در واژهٔ ایرانی باستان «مَغ / maguš» دارد که به کاهنان زرتشتی اطلاق می‌شد.[۱] از نگاه یهودیان اورشلیم، «مشرق» بیش از همه به سرزمین‌های بابل و ایران اشاره داشت.[۲] ترکیب مغ‌ها از مشرق به‌طور طبیعی ایرانی‌بودن این حکیمان را نشان می‌دهد.