صهیون

برای بهبود صفحه، در قسمت بحث پیشنهادات خود را با منبع معتبر مطرح کنید تا بررسی و اعمال شود

دکمه

صهیون

صِیّون (یا صهیون) در کتاب مقدس به یکی از تپه‌های اورشلیم و به طور نمادین به کل شهر یا قوم اسرائیل اشاره دارد. ریشه این واژه در عبری به צִיּוֹן (ṣiyyôn) بازمی‌گردد که احتمالاً به معنای دژ، قلعه یا مکان مرتفع است. در ترجمه هفتادگان، معادل آن Σιών (Sion) است. در متون آرامی و سریانی نیز به صورت ܨܝܘܢ (Ṣiyōn) ظاهر می‌شود. برخی پژوهش‌های زبان‌شناختی پیشنهاد می‌کنند که این واژه ممکن است با ریشه‌های سامی مرتبط با حفاظت یا ارتفاع ارتباط داشته باشد.

زبان	ریشه	تلفظ به فارسی
عبری	צִיּוֹן (ṣiyyôn)	صِیّون
یونانی	Σιών (Sion)	سیون
آرامی/سریانی	ܨܝܘܢ (Ṣiyōn)	صِیّون

جایگاه جغرافیایی و تاریخی

صهیون در اصل به تپه‌ای در بخش جنوب شرقی اورشلیم اشاره دارد که دژ یبوسیان در آن قرار داشت و توسط داوود فتح شد . این مکان، که به شهر داوود معروف شد، هسته اولیه اورشلیم را تشکیل داد. با گسترش شهر، صهیون به طور نمادین به کل اورشلیم و به‌ویژه معبد خدا اطلاق شد . کاوش‌های باستان‌شناسی در تپه اُفِل و شهر داوود تأیید می‌کنند که این منطقه در دوره پادشاهی یهودا مرکز سیاسی و مذهبی بوده است.

کاربرد یا اهمیت در کتاب مقدس

در عهد عتیق، صهیون به‌عنوان نماد حضور خدا، قدوسیت و وعده‌های الهی برای قوم اسرائیل به کار رفته است . انبیا صهیون را مرکز عدالت الهی و نجات قوم خدا توصیف کرده‌اند؛ .

در عهد جدید، صهیون مفهومی معنوی‌تر یافته و به اورشلیم آسمانی یا پادشاهی الهی اشاره دارد؛ . این تغییر معنا نشان‌دهنده گسترش مفهوم صهیون از یک مکان جغرافیایی به جامعه ایمانی و ملکوت خدا است.

پانویس