سبت: تفاوت میان نسخه‌ها
صفحه‌ای تازه حاوی «سبت» ایجاد کرد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
سبت | {{واژه}} | ||
== سبت== | |||
'''سبت''' به معنای استراحت یا توقف است. این واژه در زبان‌های سامی دیگر مانند آرامی نیز معادل‌هایی دارد، اما در [[کتاب مقدس]] عمدتاً به [[زبان عبری]] به کار رفته است. در [[زبان یونانی|یونانی]] عهد جدید، معادل این واژه سَبّاتون (σάββατον) است که معنای مشابهی دارد. | |||
<div style="width:100%; overflow-x:auto; margin:15px 0;"> | |||
<table style="min-width:100%; border-collapse:collapse;"> | |||
<tr> | |||
<th style="background:#f0f8ff; padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center; min-width:150px;">زبان</th> | |||
<th style="background:#f0f8ff; padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center; min-width:150px;">ریشه</th> | |||
<th style="background:#f0f8ff; padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center; min-width:150px;">تلفظ به فارسی</th> | |||
</tr> | |||
<tr> | |||
<td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">عبری</td> | |||
<td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">שַׁבָּת</td> | |||
<td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">شَبّات</td> | |||
</tr> | |||
<tr> | |||
<td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">یونانی</td> | |||
<td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">σάββατον</td> | |||
<td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">سَبّاتون</td> | |||
</tr> | |||
<tr> | |||
<td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">آرامی</td> | |||
<td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">שַׁבָּתָא</td> | |||
<td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">شَبّاتا</td> | |||
</tr> | |||
</table> | |||
</div> | |||
== کاربرد در کتاب مقدس == | |||
واژه سبت در [[کتاب مقدس - عهد قدیم|عهد قدیم]] به روز هفتم هفته اشاره دارد که [[خداوند]] پس از [[پیدایش فصل 1|آفرینش جهان]] در آن استراحت کرد و آن را مقدس شمرد.<ref>[[پیدایش فصل 2|پیدایش فصل ۲ آیه ۲–۳]]</ref> این روز به عنوان بخشی از [[ده فرمان]] به [[قوم اسرائیل]] دستور داده شد تا آن را به عنوان روز استراحت و پرستش نگه دارند.<ref>[[خروج فصل 20|خروج فصل ۲۰ آیه ۸–۱۱]]</ref> سبت در [[شریعت]] [[موسی]] جایگاهی محوری دارد و با قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای پرهیز از کار همراه بود.<ref>[[لاویان فصل 23|لاویان فصل ۲۳ آیه ۳]]</ref> | |||
در [[کتاب مقدس - عهد جدید|عهد جدید]]، سبت همچنان روزی مقدس است، اما [[عیسی]] [[مسیح]] با تعالیم خود بر اهمیت روح سبت (مانند شفای بیماران) بیش از رعایت ظاهری آن تأکید کرد.<ref>[[انجیل به قلم متی فصل 12|انجیل به قلم متی فصل ۱۲ آیه ۸]]</ref> این موضوع باعث اختلافاتی با [[فریسیان]] شد که به رعایت دقیق قوانین سبت پایبند بودند.<ref name="mark3">[[انجیل به قلم مرقس فصل 3|انجیل به قلم مرقس فصل ۳ آیه ۱–۶]]</ref> [[پولس رسول]] نیز به مسیحیان یادآوری کرد که سبت می‌تواند به‌صورت نمادین یا روحانی درک شود.<ref>[[رساله به کولسیان فصل 2|رساله به کولسیان فصل ۲ آیه ۱۶–۱۷]]</ref> | |||
==پانویس== | |||
[[رده:واژه کتاب مقدس]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۱۳
سبت
سبت به معنای استراحت یا توقف است. این واژه در زبان‌های سامی دیگر مانند آرامی نیز معادل‌هایی دارد، اما در کتاب مقدس عمدتاً به زبان عبری به کار رفته است. در یونانی عهد جدید، معادل این واژه سَبّاتون (σάββατον) است که معنای مشابهی دارد.
| زبان | ریشه | تلفظ به فارسی |
|---|---|---|
| عبری | שַׁבָּת | شَبّات |
| یونانی | σάββατον | سَبّاتون |
| آرامی | שַׁבָּתָא | شَبّاتا |
کاربرد در کتاب مقدس
واژه سبت در عهد قدیم به روز هفتم هفته اشاره دارد که خداوند پس از آفرینش جهان در آن استراحت کرد و آن را مقدس شمرد.[۱] این روز به عنوان بخشی از ده فرمان به قوم اسرائیل دستور داده شد تا آن را به عنوان روز استراحت و پرستش نگه دارند.[۲] سبت در شریعت موسی جایگاهی محوری دارد و با قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای پرهیز از کار همراه بود.[۳]
در عهد جدید، سبت همچنان روزی مقدس است، اما عیسی مسیح با تعالیم خود بر اهمیت روح سبت (مانند شفای بیماران) بیش از رعایت ظاهری آن تأکید کرد.[۴] این موضوع باعث اختلافاتی با فریسیان شد که به رعایت دقیق قوانین سبت پایبند بودند.[۵] پولس رسول نیز به مسیحیان یادآوری کرد که سبت می‌تواند به‌صورت نمادین یا روحانی درک شود.[۶]