اریحا
اریحا
اریحا نام شهری است که در کتاب مقدس ذکر شده است. در ترجمه‌های عربی و برخی نسخه‌های فارسی از شکل اریحا استفاده می‌شود. این واژه در زبان عربی با ریشهٔ ریح به معنای بو یا عطر پیوند دارد. با این حال، نام اصلی این شهر از زبان عبری گرفته شده و در عبری یְרִיחוֹ (یِریحو) خوانده می‌شود که معادل پارسی آن یریخو است. استفاده از صورت اریحا در متون فارسی متأثر از ترجمه‌های عربی است و اشکالی در کاربرد آن ایجاد نمی‌کند.
ریشه‌شناسی
نام یریخو در زبان عبری به معنای شهر ماه یا عطرآگین است و ممکن است به پرستش ماه در دوران باستان اشاره داشته باشد یا به دلیل بوهای خوش گیاهان اطراف شهر باشد. این نام در متون کهن کنعانی نیز دیده می‌شود.
| زبان | ریشه | تلفظ به فارسی |
|---|---|---|
| عبری | יְרִיחוֹ (Yərīḥō) | یریخو |
| یونانی | Ἱεριχώ (Ierichō) | ایریخو |
| آرامی | نامشخص (شبیه به عبری) | - |
کاربرد در عهد عتیق
شهر اریحا نخستین شهری بود که بنی‌اسرائیل پس از عبور از رود اردن فتح کردند. این رویداد نماد ورود به سرزمین موعود است و نشان‌دهنده قدرت خداوند در برداشتن موانع است.[۱] پیش از آن، جاسوسان به این شهر فرستاده شدند و توسط راحاب پناه داده شدند.[۲] همچنین، در دوران موسی، به عنوان مرز سرزمین موعود اشاره شده است.[۳] بعدها، این شهر بازسازی شد، هرچند با نفرین همراه بود.[۴]
کاربرد در عهد جدید
در عهد جدید، اریحا صحنه چند رویداد مهم است. عیسی مسیح در نزدیکی این شهر، دو نابینا را شفا داد.[۵] همچنین، داستان زکیوس(زکا)، باجگیر، در این شهر رخ داد که نشان‌دهنده رحمت مسیح به گناهکاران است.[۶] parable سامری نیکو نیز در راه اورشلیم به اریحا اتفاق می‌افتد.[۷] در رساله به عبرانیان، فرو ریختن دیوارهای اریحا به عنوان نماد ایمان ذکر شده است.[۸]