فریسیان
فریسیان
فریسیان (به عبری: פְּרוּשִׁים، به یونانی: Φαρισαῖοι) یکی از مهم‌ترین فرقه‌های یهودی در دوران معبد دوم (۵۱۶ ق.م. تا ۷۰ م.) بودند که نقش محوری در شکل‌گیری یهودیت خاخامی پس از ویرانی معبد ایفا کردند.
| زبان | واژه اصلی | تلفظ لاتین | معنی واژه | هجی فارسی |
|---|---|---|---|---|
| عبری | פְּרוּשִׁים | Pĕrūšīm | "جدا شدگان" | پروشیم |
| آرامی | פְּרִישַׁיָּא | Pĕrīšayyā | "متفردان" | فریشایا |
| یونانی | Φαρισαῖοι | Pharisaioi | "مجزا شدگان" | فاریسایوی |
تاریخچه
فریسیان به عنوان جانشینان روحانی حسیدیم در دوره مکابیان ظهور کردند. برخلاف صدوقیان که طبقه کاهنی بودند، فریسیان عمدتاً از عامه مردم برخاسته بودند.[۱]
آموزه‌های کلیدی
۱. اعتقاد به تورات شفاهی و سنت تفسیری
۲. باور به رستاخیز مردگان[۲]
۳. تأکید بر تقدیر الهی و اختیار انسانی
۴. اعتقاد به وجود فرشتگان و روح
فریسیان و عیسی مسیح
در اناجیل، فریسیان به عنوان مخالفان اصلی عیسی مسیح تصویر شده‌اند. عیسی در انجیل به قلم متی فصل ۲۳ آیه ۲۷
آنان را "قبرهای سفید شده" می‌خواند که ظاهراً زیبا اما از درون پر از استخوانهای مرده و ناپاکی هستند.
میراث
پس از تخریب معبد دوم در سال ۷۰ م.، فریسیان پایه‌های یهودیت ربانی را بنیان نهادند که به تدوین میشنا و تلمود انجامید.
منابع
کتاب مقدسی
۱. انجیل به قلم متی فصل ۲۳
۲. انجیل به قلم لوقا فصل ۱۱
۳. اعمال رسولان فصل ۱۵
دانشگاهی
۱. Sanders, E.P. (1992). Judaism: Practice and Belief
۲. Neusner, Jacob (1979). From Politics to Piety
۳. Saldarini, A.J. (2001). Pharisees, Scribes and Sadducees