علمای دین
علمای دین
علمای دین در کتاب مقدس به گروهی از صاحب‌نظران و تفسیرگران شریعت یهود اطلاق می‌شود که در زمان عیسی نقش مهمی در تعلیم شریعت موسی و ادارهٔ مسائل دینی داشتند.[۱] این عنوان، معمولاً به کاتبان، فریسیان و برخی دیگر از رهبران مذهبی اطلاق می‌شود که تخصص آن‌ها در شرح و آموزش تورات و سنت شفاهی یهود بود.[۲]
اگرچه بسیاری از علمای دین از میان فریسیان بودند، اما این عنوان منحصر به آن‌ها نبود و ممکن بود افرادی از دیگر گروه‌ها مانند صدوقیان نیز در زمرهٔ این علما قرار گیرند، به‌ویژه اگر در زمینهٔ آموزش شریعت فعالیت داشتند.[۳]
در انجیل، علمای دین با دیدی انتقادی دیده میشوند ، بویژه به سبب ریاکاری یا تکیهٔ بیش‌ازحد بر ظواهر شریعت و مخالفت با عیسی.[۴][۵]