صدوقیان

صدوقیان

صدوقیان یکی از فرقه‌های اصلی یهودی در دوران معبددوم اورشلیم بودند که نقشی مهم در حیات دینی، سیاسی و حقوقی یهودیت ایفا کردند. این گروه که عمدتاً از طبقهٔ کاهنان و اشراف مذهبی تشکیل شده بود، مخالف جدی فریسیان محسوب می‌شد و با باورهایی چون رستاخیز مردگان، فرشتگان، روح و تقدیرمخالفت داشت.

ریشه‌شناسی

زبان	واژه اصلی	تلفظ لاتین	معنی	هجی فارسی
عبری	צְדוּקִים	Ṣĕdûqîm	پیروان صدوق	صدوقیم
آرامی	צדוקין	Ṣaddūqīn	منسوب به عدالت	صدوقین
یونانی	Σαδδουκαῖοι	Saddoukaîoi	فرقه کاهنی	سادوکایوی

تاریخچه

نام این فرقه احتمالاً به «صدوق»، کاهن اعظم در زمان سلیمان بازمی‌گردد. صدوقیان در دوره هاسمونیان (قرن دوم پیش از میلاد) پدید آمدند و تا زمان تخریب معبد دوم فعال بودند. پیوند نزدیک آنان با حاکمان، خصوصاً رومیان، باعث شد تا پس از شورش بزرگ یهودیان (۶۶–۷۳ میلادی) از میان بروند.

باورهای دینی

انکار رستاخیز

صدوقیان آموزهٔ رستاخیز مردگان را نپذیرفته و آن را بی‌اساس می‌دانستند. از این رو در عهد جدید گفت‌وگویی از آنان با عیسی مسیح ثبت شده است که مخالفتشان را نشان می‌دهد.

نفی فرشتگان و روح

طبق گزارش کتاب اعمال ، صدوقیان وجود فرشته و روح را نیز انکار می‌کردند.

نقش سیاسی

صدوقیان بر سنهدرین سلطه داشتند. آنان با همکاری نزدیک با رومیان و حفظ نظم دینی معبد، در مدیریت مذهبی و سیاسی نقشی کلیدی داشتند. این اتحاد با قدرت سیاسی باعث دشمنی آنان با گروه‌هایی مانند اسنی‌ها و فریسیان شد.

منابع دانشگاهی

• شورر، امیل. تاریخ قوم یهود در زمان مسیح
• سندرز، ای.پی. یهودیت: عقاید و اعمال ۶۳ ق.م. تا ۶۶ م.
• واندِرکَم، جیمز. مقدمه‌ای بر یهودیت نخستین
• کوهن، شای جی.دی. از مکابیان تا میشنا
• باومگارتن، آلبرت. شکوفایی فرقه‌های یهودی در عصر مکابی