صدوقیان
صدوقیان
صدوقیان یکی از فرقه‌های اصلی یهودی در دوران معبددوم اورشلیم بودند که نقشی مهم در حیات دینی، سیاسی و حقوقی یهودیت ایفا کردند. این گروه که عمدتاً از طبقهٔ کاهنان و اشراف مذهبی تشکیل شده بود، مخالف جدی فریسیان محسوب می‌شد و با باورهایی چون رستاخیز مردگان، فرشتگان، روح و تقدیرمخالفت داشت.[۱]
ریشه‌شناسی
| زبان | واژه اصلی | تلفظ لاتین | معنی | هجی فارسی |
|---|---|---|---|---|
| عبری | צְדוּקִים | Ṣĕdûqîm | پیروان صدوق | صدوقیم |
| آرامی | צדוקין | Ṣaddūqīn | منسوب به عدالت | صدوقین |
| یونانی | Σαδδουκαῖοι | Saddoukaîoi | فرقه کاهنی | سادوکایوی |
تاریخچه
نام این فرقه احتمالاً به «صدوق»، کاهن اعظم در زمان سلیمان بازمی‌گردد. صدوقیان در دوره هاسمونیان (قرن دوم پیش از میلاد) پدید آمدند و تا زمان تخریب معبد دوم فعال بودند. پیوند نزدیک آنان با حاکمان، خصوصاً رومیان، باعث شد تا پس از شورش بزرگ یهودیان (۶۶–۷۳ میلادی) از میان بروند.[۲]
باورهای دینی
انکار رستاخیز
صدوقیان آموزهٔ رستاخیز مردگان را نپذیرفته و آن را بی‌اساس می‌دانستند. از این رو در عهد جدید گفت‌وگویی از آنان با عیسی مسیح ثبت شده است که مخالفتشان را نشان می‌دهد.[۳]
نفی فرشتگان و روح
طبق گزارش کتاب اعمال ، صدوقیان وجود فرشته و روح را نیز انکار می‌کردند.[۴]
نقش سیاسی
صدوقیان بر سنهدرین سلطه داشتند. آنان با همکاری نزدیک با رومیان و حفظ نظم دینی معبد، در مدیریت مذهبی و سیاسی نقشی کلیدی داشتند. این اتحاد با قدرت سیاسی باعث دشمنی آنان با گروه‌هایی مانند اسنی‌ها و فریسیان شد.
منابع کتاب مقدسی
منابع دانشگاهی
- شورر، امیل. تاریخ قوم یهود در زمان مسیح
- سندرز، ای.پی. یهودیت: عقاید و اعمال ۶۳ ق.م. تا ۶۶ م.
- واندِرکَم، جیمز. مقدمه‌ای بر یهودیت نخستین
- کوهن، شای جی.دی. از مکابیان تا میشنا
- باومگارتن، آلبرت. شکوفایی فرقه‌های یهودی در عصر مکابی