ایمان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز ۱ نسخه واردشده |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{واژه | {{واژه}} | ||
== ایمان == | |||
واژه '''ایمان''' در زبان فارسی از ریشه عربی أمن (به معنای امنیت، آرامش و اعتماد) گرفته شده است. در متون [[کتاب مقدس]]، این واژه با معادل‌های عبری و یونانی مرتبط است که به مفاهیمی چون اعتماد، وفاداری و باور قلبی اشاره دارند. | |||
| | |||
| | == ریشه‌شناسی == | ||
در [[کتاب مقدس - عهد قدیم|عهد قدیم]]، واژه عبری «אֱמוּנָה» (اِمونا) به معنای اعتماد، وفاداری یا پایداری در رابطه با [[خداوند|خدا]] به کار می‌رود. در [[کتاب مقدس - عهد جدید|عهد جدید]]، واژه یونانی «πίστις» (پیستیس) به معنای ایمان، باور یا اعتماد استفاده شده است که اغلب با عمل صالح و رابطه با خدا همراه است. | |||
<div style="width:100%; overflow-x:auto; margin:15px 0;"> | |||
<table style="min-width:100%; border-collapse:collapse;"> | |||
<tr> | |||
<th style="background:#f0f8ff; padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center; min-width:150px;">زبان</th> | |||
<th style="background:#f0f8ff; padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center; min-width:150px;">ریشه</th> | |||
این مفهوم در | <th style="background:#f0f8ff; padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center; min-width:150px;">تلفظ به فارسی</th> | ||
| | </tr> | ||
<tr> | |||
<td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">عبری</td> | |||
۳. | <td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">אֱמוּנָה </td> | ||
<td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">اِمونا</td> | |||
</tr> | |||
<tr> | |||
<td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">یونانی</td> | |||
<td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">πίστις </td> | |||
<td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">پیستیس</td> | |||
</tr> | |||
<tr> | |||
<td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">آرامی</td> | |||
<td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">-</td> | |||
<td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">-</td> | |||
</tr> | |||
</table> | |||
</div> | |||
== کاربرد در کتاب مقدس == | |||
در [[کتاب مقدس - عهد قدیم|عهد قدیم]]، ایمان به معنای اعتماد کامل به خدا و وفاداری به عهد او با [[قوم اسرائیل]] است. این مفهوم در روایت زندگی [[ابراهیم]] برجسته است، جایی که ایمان او به [[خداوند|خدا]] به عنوان عدالت به حساب آمد.<ref>[[پیدایش فصل 15|کتاب پیدایش فصل ۱۵ آیه ۶]]</ref> ایمان در این بخش اغلب با اطاعت و عمل همراه است، مانند پایبندی به [[شریعت]] یا [[قربانی‌های مذهبی]].<ref>[[تثنیه فصل 6|کتاب تثنیه فصل ۶ آیه ۴-۵]]</ref> | |||
در [[کتاب مقدس - عهد جدید|عهد جدید]]، ایمان مفهومی محوری در الاهیات مسیحی است و به باور به [[عیسی]] [[مسیح]] به عنوان ناجی و اعتماد به وعده‌های خدا اشاره دارد.<ref>[[انجیل به قلم یوحنا فصل 3|انجیل به قلم یوحنا فصل ۳ آیه ۱۶]]</ref> این ایمان نه تنها باور ذهنی، بلکه تعهد عملی به پیروی از [[مسیح]] است، که در اعمال محبت و خدمت به دیگران نمود می‌یابد.<ref name="یعقوب">[[رساله یعقوب فصل 2|رساله یعقوب فصل ۲ آیه ۱۷]]</ref> ایمان در [[کتاب مقدس - عهد جدید|عهد جدید]] به عنوان هدیه‌ای الهی توصیف شده که از طریق [[فیض]] خدا به انسان اعطا می‌شود.<ref>[[رساله به افسسیان فصل 2|رساله به افسسیان فصل ۲ آیه ۸]]</ref> | |||
== اهمیت تاریخی یا الاهیاتی == | |||
ایمان در [[یهودیان]] و [[مسیحیان]]، عنصری کلیدی برای ارتباط انسان با [[خداوند|خدا]] محسوب می‌شود. در یهودیت، ایمان به معنای وفاداری به عهد خدا و عمل به [[شریعت]] است، که رابطه‌ای دوسویه بین [[خداوند|خدا]] و [[قوم اسرائیل]] را نشان می‌دهد. در مسیحیت، ایمان به [[عیسی]] [[مسیح]] محور رستگاری است و به عنوان پایه‌ای برای دریافت [[فیض]] خداوند و زندگی جاودان شناخته می‌شود.<ref name="یعقوب" /> | |||
==پانویس== | |||
[[رده:واژه کتاب مقدس]] | |||
[[رده:واژه نامه کتاب مقدس]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۲۷
ایمان
واژه ایمان در زبان فارسی از ریشه عربی أمن (به معنای امنیت، آرامش و اعتماد) گرفته شده است. در متون کتاب مقدس، این واژه با معادل‌های عبری و یونانی مرتبط است که به مفاهیمی چون اعتماد، وفاداری و باور قلبی اشاره دارند.
ریشه‌شناسی
در عهد قدیم، واژه عبری «אֱמוּנָה» (اِمونا) به معنای اعتماد، وفاداری یا پایداری در رابطه با خدا به کار می‌رود. در عهد جدید، واژه یونانی «πίστις» (پیستیس) به معنای ایمان، باور یا اعتماد استفاده شده است که اغلب با عمل صالح و رابطه با خدا همراه است.
| زبان | ریشه | تلفظ به فارسی |
|---|---|---|
| عبری | אֱמוּנָה | اِمونا |
| یونانی | πίστις | پیستیس |
| آرامی | - | - |
کاربرد در کتاب مقدس
در عهد قدیم، ایمان به معنای اعتماد کامل به خدا و وفاداری به عهد او با قوم اسرائیل است. این مفهوم در روایت زندگی ابراهیم برجسته است، جایی که ایمان او به خدا به عنوان عدالت به حساب آمد.[۱] ایمان در این بخش اغلب با اطاعت و عمل همراه است، مانند پایبندی به شریعت یا قربانی‌های مذهبی.[۲]
در عهد جدید، ایمان مفهومی محوری در الاهیات مسیحی است و به باور به عیسی مسیح به عنوان ناجی و اعتماد به وعده‌های خدا اشاره دارد.[۳] این ایمان نه تنها باور ذهنی، بلکه تعهد عملی به پیروی از مسیح است، که در اعمال محبت و خدمت به دیگران نمود می‌یابد.[۴] ایمان در عهد جدید به عنوان هدیه‌ای الهی توصیف شده که از طریق فیض خدا به انسان اعطا می‌شود.[۵]
اهمیت تاریخی یا الاهیاتی
ایمان در یهودیان و مسیحیان، عنصری کلیدی برای ارتباط انسان با خدا محسوب می‌شود. در یهودیت، ایمان به معنای وفاداری به عهد خدا و عمل به شریعت است، که رابطه‌ای دوسویه بین خدا و قوم اسرائیل را نشان می‌دهد. در مسیحیت، ایمان به عیسی مسیح محور رستگاری است و به عنوان پایه‌ای برای دریافت فیض خداوند و زندگی جاودان شناخته می‌شود.[۴]