تسلی
تسلی
واژه تسلی در کتاب مقدس به معنای آرامش، دلداری، و تسکین در برابر اندوه یا سختی به کار رفته است. این مفهوم در زبان‌های اصلی کتاب مقدس (عبری، آرامی، و یونانی) با واژگان مختلفی بیان شده که هر یک بار معنایی خاص خود را دارند. :
| زبان | ریشه | تلفظ به فارسی |
|---|---|---|
| عبری | נָחַם (nāḥam) | ناخام |
| یونانی | παρακαλέω (parakaleō) | پاراکالئو |
| یونانی | παράκλησις (paraklēsis) | پاراکلِسیس |
| آرامی | فاقد ریشه مشخص در متون آرامی کتاب مقدس | - |
کاربرد در کتاب مقدس
در عهد قدیم، واژه عبری ناخام به معنای دلداری دادن یا آرامش بخشیدن است و اغلب در زمینه تسلی دادن به افراد در سوگ یا سختی به کار رفته است.[۱] این واژه گاهی به خدا نسبت داده می‌شود که قوم خود را در رنج‌ها تسلی می‌دهد.[۲]
در عهد جدید، واژه‌های یونانی پاراکالئو و پاراکلِسیس به کار رفته‌اند که معانی گسترده‌تری دارند، از جمله دلداری، تشویق، و میانجی‌گری.
- پاراکالئو اغلب به معنای درخواست یا تشویق برای استقامت در ایمان است.[۳]
- واژه پاراکلِسیس به تسلی الهی یا تشویق معنوی اشاره دارد و گاهی با روح‌القدس پاراکلتوس مرتبط است که به معنای تسلی‌دهنده یا مدافع است.[۴]
اهمیت تاریخی یا الاهیاتی
مفهوم تسلی در کتاب مقدس از نظر الاهیاتی اهمیت بسزایی دارد، زیرا نشان‌دهنده محبت و رحمت خدا نسبت به قوم خود در زمان‌های دشوار است. در عهد قدیم، تسلی اغلب با وعده‌های خدا برای نجات و بازسازی قوم اسرائیل مرتبط است.[۵] در عهد جدید، این مفهوم با حضور روح‌القدس به عنوان تسلی‌دهنده‌ای که ایمانداران را در ایمان تقویت می‌کند، گسترش می‌یابد.[۶]