الوهیم
الوهیم
الوهیم واژه‌ای عبری است که در کتاب مقدس، به‌ویژه در عهد قدیم، به کار رفته و معمولاً به خدای واحد اسرائیل اشاره دارد. این واژه به دلیل شکل دستوری جمع و کاربرد آن با افعال مفرد، موضوع بحث‌های گسترده زبان‌شناختی و الاهیاتی در میان پژوهشگران کتاب مقدس بوده است.
ریشه‌شناسی
| زبان | ریشه | تلفظ به فارسی |
|---|---|---|
| عبری | אֱלֹהִים | اِلوهیم |
| یونانی | θεός | تِئوس |
| آرامی | אֱלָהָא | اِلاها |
معنای الوهیم و جمع یا مفرد بودن آن
در کتاب مقدس، الوهیم در درجه اول به خدای واحد اسرائیل اشاره دارد، اما شکل دستوری جمع آن (با پسوند -یم که در عبری نشان‌دهنده جمع است) باعث شده است که معنای آن در سیاق‌های مختلف بررسی شود.[۱]
از منظر زبان‌شناسی
در بسیاری از آیات، مانند پیدایش فصل ۱ آیه ۱، الوهیم بصورت جمع اما با فعل مفرد همراه است که نشان‌دهنده یگانگی ذات خداوند است.[۲] این پدیده به‌عنوان «جمع عظمت» (Pluralis Majestatis) یا جمع شدت شناخته می‌شود، که در زبان عبری برای تأکید بر عظمت و اقتدار به کار می‌رود.[۳][۴]
از منظر الاهیات مسیحی تثلیثی
در الاهیات مسیحی تثلیثی، شکل جمع الوهیم گاهی به‌عنوان اشاره‌ای به سه شخص خداوند (پدر، پسر و روح‌القدس) در یگانگی ذات الاهی تفسیر می‌شود. به‌ویژه در پیدایش فصل ۱ آیه ۲۶ که از فعل جمع بیایید بسازیم استفاده شده، این تفسیر برجسته‌تر است و به حضور سه شخص خداوند در آفرینش انسان اشاره دارد.[۵][۶]
تحلیل الوهیم در آیات آغازین پیدایش
در پیدایش فصل ۱ آیه ۱، متن عبری از الوهیم به‌صورت جمع با فعل مفرد (בָּרָא) استفاده می‌کند. این کاربرد نشان‌دهنده جمع دستوری است که یگانگی ذات خداوند را با تأکید بر عظمت و اقتدار بیان می‌کند و مقدمه‌ای برای درک تثلیث است.[۵] در پیدایش فصل ۱ آیه ۲، متن عبری باز هم الوهیم را به‌صورت جمع با فعل مفرد به کار می‌برد. در اینجا، روح خدا به‌عنوان شخص سوم تثلیث مکاشفه می‌شود و حضور جمع الوهیم ادامه می‌یابد.[۶] در پیدایش فصل ۱ آیه ۲۶، متن عبری از الوهیم به‌صورت جمع با فعل جمع (נַעֲשֶׂה) استفاده می‌کند. این آیه آشکارسازی بیشتری از سه شخص خداوند در آفرینش انسان ارائه می‌دهد و به جمع عظمت و مکاشفه تثلیثی اشاره دارد.[۵][۶]
پانویس
- ↑ Brown, F., Driver, S. R., & Briggs, C. A., A Hebrew and English Lexicon of the Old Testament, Oxford: Clarendon Press, 1906, p. 42.
- ↑ پیدایش فصل ۱ آیه ۱
- ↑ Gesenius, Wilhelm, Hebrew Grammar, ed. E. Kautzsch, Oxford: Clarendon Press, 1910, §124n.
- ↑ Waltke, Bruce K., & O’Connor, M., An Introduction to Biblical Hebrew Syntax, Eisenbrauns, 1990, §7.4.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ Fabry, Heinz-Josef, Theological Dictionary of the Old Testament, Eerdmans, 1998, Vol. 5, pp. 221-230.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ Erickson, Millard J., Christian Theology, Baker Academic, 2013, pp. 405-407.