روت
روت
روت شخصیتی کلیدی در کتاب روت از عهد قدیم است که به دلیل وفاداری بی‌قیدوشرط به نعومی و پیوستن به قوم یهود شهرت دارد. داستان او نماد لطف الهی به غریبان و پایبندی به قانون خویشاوندی (Go'el) است.
ریشه‌شناسی نام
| زبان | نگارش اصلی | هجی فارسی | تلفظ فارسی |
|---|---|---|---|
| عبری | רוּת | רות | «روت» (Rūt) |
| آرامی | ܪܥܘܬ | ܪܥܘܬ | «رعوث» (Re‘ūt) |
| یونانی | Ῥούθ | Ῥούθ | «رُوث» (Rhoúth) |
روایت تاریخی
مهاجرت به موآب
الیملک و نعومی به دلیل قحطی در بیت‌لحم، به موآب مهاجرت کردند.خطای یادکرد: برچسب تمام‌کنندهٔ </ref> برای برچسب <ref> پیدا نشد
وفاداری روت
روت پس از مرگ شوهرش، با وجود امکان بازگشت به موآب، وفاداری خود را به نعومی اینگونه اعلام کرد:[۱] «قوم تو قوم من، و خدای تو خدای من است.»
نقش بوعز
بوعز که از خویشاوندان نعومی بود، با روت در مزرعهٔ خود در بیت لحم ملاقات کرد.[۲] او به عنوان «نجات‌دهنده خویشاوند»، مسئولیت حمایت از روت و نعومی را پذیرفت.[۳]
تحلیل الهیاتی
جایگاه روت در نجات‌شناسی
براساس پژوهش‌های الگو:پک، داستان روت سه آموزهٔ کلیدی را نشان می‌دهد: ۱. نقش غیریهودیان در طرح نجات الهی. ۲. اهمیت قانون خویشاوندی در تورات. ۳. جایگاه زن به عنوان عامل اجرای ارادهٔ خدا.
نمادگرایی
الگو:پک روت را «مادر بی‌زمین» می‌خواند که نماد امید برای تبعیدیان و بی‌پناهان است.
آیات مرتبط
- تولد عوبید:
- نسب‌نامهٔ مسیح: متی فصل ۱ آیه ۵