الوهیم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز ۱ نسخه واردشده |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{واژه}} | |||
== الوهیم == | |||
'''الوهیم''' واژه‌ای عبری است که در [[کتاب مقدس]]، به‌ویژه در [[کتاب مقدس - عهد قدیم|عهد قدیم]]، به کار رفته و معمولاً به خدای واحد اسرائیل اشاره دارد. این واژه به دلیل شکل دستوری جمع و کاربرد آن با افعال مفرد، موضوع بحث‌های گسترده زبان‌شناختی و الاهیاتی در میان پژوهشگران [[کتاب مقدس]] بوده است. | |||
== ریشه‌شناسی == | |||
<div style="width:100%; overflow-x:auto; margin:15px 0;"> | |||
<table style="min-width:100%; border-collapse:collapse;"> | |||
<tr> | |||
<th style="background:#f0f8ff; padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center; min-width:150px;">زبان</th> | |||
<th style="background:#f0f8ff; padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center; min-width:150px;">ریشه</th> | |||
<th style="background:#f0f8ff; padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center; min-width:150px;">تلفظ به فارسی</th> | |||
</tr> | |||
<tr> | |||
<td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">عبری</td> | |||
< | <td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">אֱלֹהִים </td> | ||
<td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">اِلوهیم</td> | |||
</tr> | |||
<tr> | |||
<td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">یونانی</td> | |||
< | <td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">θεός </td> | ||
<td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">تِئوس</td> | |||
</tr> | |||
<tr> | |||
<td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">آرامی</td> | |||
<td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">אֱלָהָא </td> | |||
<td style="padding:12px; border:1px solid #a2a9b1; text-align:center;">اِلاها</td> | |||
</tr> | |||
< | </table> | ||
</div> | |||
</ | |||
< | |||
< | |||
< | |||
</ | |||
< | |||
< | |||
< | |||
</ | |||
< | |||
< | |||
< | |||
== معنای الوهیم و جمع یا مفرد بودن آن == | |||
در [[کتاب مقدس]]، '''الوهیم''' در درجه اول به خدای واحد اسرائیل اشاره دارد، اما شکل دستوری جمع آن (با پسوند -یم که در عبری نشان‌دهنده جمع است) باعث شده است که معنای آن در سیاق‌های مختلف بررسی شود.<ref name="BDB">Brown, F., Driver, S. R., & Briggs, C. A., ''A Hebrew and English Lexicon of the Old Testament'', Oxford: Clarendon Press, 1906, p. 42.</ref> | |||
=== از منظر زبان‌شناسی === | |||
در بسیاری از آیات، مانند [[پیدایش فصل 1|پیدایش فصل ۱ آیه ۱]]، ''الوهیم'' بصورت جمع اما با فعل مفرد همراه است که نشان‌دهنده یگانگی ذات [[خداوند]] است.<ref>[[پیدایش فصل 1|پیدایش فصل ۱ آیه ۱]]</ref> این پدیده به‌عنوان «جمع عظمت» (Pluralis Majestatis) یا جمع شدت شناخته می‌شود، که در زبان عبری برای تأکید بر عظمت و اقتدار به کار می‌رود.<ref name="Gesenius">Gesenius, Wilhelm, ''Hebrew Grammar'', ed. E. Kautzsch, Oxford: Clarendon Press, 1910, §124n.</ref><ref name="Waltke">Waltke, Bruce K., & O’Connor, M., ''An Introduction to Biblical Hebrew Syntax'', Eisenbrauns, 1990, §7.4.</ref> | |||
=== از منظر الاهیات مسیحی تثلیثی === | |||
در الاهیات مسیحی تثلیثی، شکل جمع ''الوهیم'' گاهی به‌عنوان اشاره‌ای به سه شخص [[خداوند]] ([[پدر]]، [[پسر خدا|پسر]] و [[روح‌القدس]]) در یگانگی ذات الاهی تفسیر می‌شود. به‌ویژه در [[پیدایش فصل 1|پیدایش فصل ۱ آیه ۲۶]] که از فعل جمع بیایید بسازیم استفاده شده، این تفسیر برجسته‌تر است و به حضور سه شخص خداوند در آفرینش انسان اشاره دارد.<ref name="TDOT">Fabry, Heinz-Josef, ''Theological Dictionary of the Old Testament'', Eerdmans, 1998, Vol. 5, pp. 221-230.</ref><ref name="Erickson">Erickson, Millard J., ''Christian Theology'', Baker Academic, 2013, pp. 405-407.</ref> | |||
=== تحلیل الوهیم در آیات آغازین پیدایش === | |||
در [[پیدایش فصل 1|پیدایش فصل ۱ آیه ۱]]، متن عبری از ''الوهیم'' به‌صورت جمع با فعل مفرد (בָּרָא) استفاده می‌کند. این کاربرد نشان‌دهنده جمع دستوری است که یگانگی ذات [[خداوند]] را با تأکید بر عظمت و اقتدار بیان می‌کند و مقدمه‌ای برای درک [[تثلیث]] است.<ref name="TDOT" /> | |||
در [[پیدایش فصل 1|پیدایش فصل ۱ آیه ۲]]، متن عبری باز هم ''الوهیم'' را به‌صورت جمع با فعل مفرد به کار می‌برد. در اینجا، [[روح‌القدس|روح خدا]] به‌عنوان شخص سوم [[تثلیث]] مکاشفه می‌شود و حضور جمع ''الوهیم'' ادامه می‌یابد.<ref name="Erickson" /> | |||
در [[پیدایش فصل 1|پیدایش فصل ۱ آیه ۲۶]]، متن عبری از ''الوهیم'' به‌صورت جمع با فعل جمع (נַעֲשֶׂה) استفاده می‌کند. این آیه آشکارسازی بیشتری از [[تثلیث|سه شخص خداوند]] در آفرینش انسان ارائه می‌دهد و به جمع عظمت و مکاشفه [[تثلیث|تثلیثی]] اشاره دارد.<ref name="TDOT" /><ref name="Erickson" /> | |||
== پانویس== | |||
[[رده:واژه کتاب مقدس]] | |||
[[رده:واژه نامه کتاب مقدس]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۲۰:۰۷
برای بهبود صفحه، در قسمت بحث پیشنهادات خود را با منبع معتبر مطرح کنید تا بررسی و اعمال شود
الوهیم
الوهیم واژه‌ای عبری است که در کتاب مقدس، به‌ویژه در عهد قدیم، به کار رفته و معمولاً به خدای واحد اسرائیل اشاره دارد. این واژه به دلیل شکل دستوری جمع و کاربرد آن با افعال مفرد، موضوع بحث‌های گسترده زبان‌شناختی و الاهیاتی در میان پژوهشگران کتاب مقدس بوده است.
ریشه‌شناسی
| زبان | ریشه | تلفظ به فارسی |
|---|---|---|
| عبری | אֱלֹהִים | اِلوهیم |
| یونانی | θεός | تِئوس |
| آرامی | אֱלָהָא | اِلاها |
معنای الوهیم و جمع یا مفرد بودن آن
در کتاب مقدس، الوهیم در درجه اول به خدای واحد اسرائیل اشاره دارد، اما شکل دستوری جمع آن (با پسوند -یم که در عبری نشان‌دهنده جمع است) باعث شده است که معنای آن در سیاق‌های مختلف بررسی شود.[۱]
از منظر زبان‌شناسی
در بسیاری از آیات، مانند پیدایش فصل ۱ آیه ۱، الوهیم بصورت جمع اما با فعل مفرد همراه است که نشان‌دهنده یگانگی ذات خداوند است.[۲] این پدیده به‌عنوان «جمع عظمت» (Pluralis Majestatis) یا جمع شدت شناخته می‌شود، که در زبان عبری برای تأکید بر عظمت و اقتدار به کار می‌رود.[۳][۴]
از منظر الاهیات مسیحی تثلیثی
در الاهیات مسیحی تثلیثی، شکل جمع الوهیم گاهی به‌عنوان اشاره‌ای به سه شخص خداوند (پدر، پسر و روح‌القدس) در یگانگی ذات الاهی تفسیر می‌شود. به‌ویژه در پیدایش فصل ۱ آیه ۲۶ که از فعل جمع بیایید بسازیم استفاده شده، این تفسیر برجسته‌تر است و به حضور سه شخص خداوند در آفرینش انسان اشاره دارد.[۵][۶]
تحلیل الوهیم در آیات آغازین پیدایش
در پیدایش فصل ۱ آیه ۱، متن عبری از الوهیم به‌صورت جمع با فعل مفرد (בָּרָא) استفاده می‌کند. این کاربرد نشان‌دهنده جمع دستوری است که یگانگی ذات خداوند را با تأکید بر عظمت و اقتدار بیان می‌کند و مقدمه‌ای برای درک تثلیث است.[۵] در پیدایش فصل ۱ آیه ۲، متن عبری باز هم الوهیم را به‌صورت جمع با فعل مفرد به کار می‌برد. در اینجا، روح خدا به‌عنوان شخص سوم تثلیث مکاشفه می‌شود و حضور جمع الوهیم ادامه می‌یابد.[۶] در پیدایش فصل ۱ آیه ۲۶، متن عبری از الوهیم به‌صورت جمع با فعل جمع (נַעֲשֶׂה) استفاده می‌کند. این آیه آشکارسازی بیشتری از سه شخص خداوند در آفرینش انسان ارائه می‌دهد و به جمع عظمت و مکاشفه تثلیثی اشاره دارد.[۵][۶]
پانویس
- ↑ Brown, F., Driver, S. R., & Briggs, C. A., A Hebrew and English Lexicon of the Old Testament, Oxford: Clarendon Press, 1906, p. 42.
- ↑ پیدایش فصل ۱ آیه ۱
- ↑ Gesenius, Wilhelm, Hebrew Grammar, ed. E. Kautzsch, Oxford: Clarendon Press, 1910, §124n.
- ↑ Waltke, Bruce K., & O’Connor, M., An Introduction to Biblical Hebrew Syntax, Eisenbrauns, 1990, §7.4.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ Fabry, Heinz-Josef, Theological Dictionary of the Old Testament, Eerdmans, 1998, Vol. 5, pp. 221-230.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ Erickson, Millard J., Christian Theology, Baker Academic, 2013, pp. 405-407.