عمانوئیل
عمانوئیل
عمانوئیل نامی عبری است که در کتاب مقدس به معنای خدا با ماست شناخته می‌شود. این نام در عهد قدیم و عهد جدید به کار رفته است.
ریشه‌شناسی
نام عمانوئیل (به عبری: עִמָּנוּאֵל، تلفظ: Īmmānū’ēl) از دو بخش تشکیل شده است: «עִמָּנוּ» (ایممانو، به معنای «با ما») و «אֵל» (اِل، به معنای «خدا»). این ترکیب به معنای «خدا با ماست» است و در فرهنگ عبری، نام‌هایی که شامل «اِل» هستند، اغلب به ارتباط با خدا اشاره دارند.
| زبان | ریشه | تلفظ |
|---|---|---|
| عبری | עִמָּנוּאֵל | Īmmānū’ēl |
| یونانی | Ἐμμανουήλ | Emmanouēl |
| آرامی | ܥܡܢܘܐܝܠ | ‘Imānū’īl |
کاربرد در کتاب مقدس
نام عمانوئیل سه بار در کتاب مقدس ذکر شده است: دو بار در عهد قدیم (کتاب اشعیا) و یک بار در عهد جدید (انجیل به قلم متی).
عهد عتیق
- در کتاب اشعیا فصل ۷ آیه ۱۴، اشعیای نبی در گفت‌وگو با آحاز، پادشاه یهودا، پیشگویی می‌کند: بنابراین، خداوند خود به شما نشانه‌ای خواهد داد: اینک، باکره ای حامله خواهد شد و پسری به دنیا خواهد آورد و نام او را عمانوئیل خواهد نهاد.
- در اشعیا فصل ۸ آیه ۸، نام عمانوئیل بار دیگر در اشاره به سرزمین یهودا به کار رفته است، که نشان‌دهنده حضور محافظتی خدا در برابر دشمنان است.
عهد جدید
در انجیل به قلم متی فصل ۱ آیه ۲۳، متی با اشاره به پیشگویی اشعیا، عمانوئیل را به عیسی مسیح مرتبط می‌کند: نام او را عمانوئیل خواهند خواند که تفسیرش این است: خدا با ما. این آیه به تولد عیسی از مریم باکره اشاره دارد و عمانوئیل را به‌عنوان لقبی برای عیسی معرفی می‌کند که حضور خداوند را در میان بشر نشان می‌دهد.