انجیل به قلم لوقا فصل 14
انجیل به قلم لوقا فصل ۱۴
| آیه ۱ |
|---|
| ترجمه قدیم : و واقع شد که در روز سَبَّت، به خانه یکی از روسای فریسیان برای غذا خوردن درآمد و ایشان مراقب او می‌بودند.
|
| آیه ۲ |
| ترجمه قدیم : و اینک شخصی مستسقی پیش او بود.
|
| آیه ۳ |
| ترجمه قدیم : آنگاه عیسی ملتفت شده، فقها و فریسیان را خطاب کرده، گفت: «آیا در روز سَبَّت شفا دادن جایز است؟»
|
| آیه ۴ |
| ترجمه قدیم : ایشان ساکت ماندند. پس آن مرد را گرفته، شفا داد و رها کرد.
|
| آیه ۵ |
| ترجمه قدیم : و به ایشان روی آورده، گفت: «کیست از شما که الاغ یا گاوش روز سَبَّت در چاهـی افتـد و فـوراً آن را بیرون نیاورد؟»
|
| آیه ۶ |
| ترجمه قدیم : پس در این امور از جواب وی عاجز ماندند.
|
| آیه ۷ |
| ترجمه قدیم : و برای مهمانان مثلی زد، چون ملاحظه فرمود که چگونه صدر مجلس را اختیار می‌کردند. پس به ایشان گفت:
|
| آیه ۸ |
| ترجمه قدیم : «چون کسی تو را به عروسی دعوت کند، در صدر مجلس منشین، مبادا کسی بزرگتر از تو را هم وعده خواسته باشد.
|
| آیه ۹ |
| ترجمه قدیم : پس آن کسی که تو و او را وعده خواسته بود، بیاید و تو را گوید این کس را جای بده و تو با خجالت روی به صف نعال خواهی نهاد.
|
| آیه ۱۰ |
| ترجمه قدیم : بلکه چون مهمان کسی باشی، رفته در پایین بنشین تا وقتی که میزبانت آید به تو گوید، ای دوست برتر نشین! آنگاه تو را در حضور مجلسیان عزت خواهد بود.
|
| آیه ۱۱ |
| ترجمه قدیم : زیرا هر که خود را بزرگ سازد ذلیل گردد و هر که خویشتن را فرود آرد، سرافراز گردد.»
|
| آیه ۱۲ |
| ترجمه قدیم : پس به آن کسی که از او وعده خواسته بود نیز گفت: «وقتی که چاشت یا شام دهی، دوستان یا برادران یا خویشان یا همسایگان دولتمند خود را دعوت مکن، مبادا ایشان نیز تو را بخوانند و تو را عوض داده شود.
|
| آیه ۱۳ |
| ترجمه قدیم : بلکه چون ضیافت کنی، فقیران و لنگان و شلان و کوران را دعوت کن
|
| آیه ۱۴ |
| ترجمه قدیم : که خجسته خواهی بود زیرا ندارند که تو را عوض دهند و در قیامت عادلان، به تو جزا عطا خواهد شد.»
|
| آیه ۱۵ |
| ترجمه قدیم : آنگاه یکی از مجلسیان چون این سخن را شنید گفت: «خوشابحال کسی که در ملکوت خدا غذا خورد.»
|
| آیه ۱۶ |
| ترجمه قدیم : به وی گفت: «شخصی ضیافتی عظیم نمود و بسیاری را دعوت نمود.
|
| آیه ۱۷ |
| ترجمه قدیم : پس چون وقت شام رسید، غلام خود را فرستاد تا دعوت شدگان را گوید، بیایید زیرا که الحال همه چیز حاضر است.
|
| آیه ۱۸ |
| ترجمه قدیم : لیکن همه به یک رای عذرخواهی آغاز کردند. اولی گفت: مزرعه‌ای خریدم و ناچار باید بروم آن را ببینم، از تو خواهش دارم مرا معذور داری
|
| آیه ۱۹ |
| ترجمه قدیم : و دیگری گفت: پنج جفت گاو خریده‌ام، می‌روم تا آنها را بیازمایم، به تو التماس دارم مرا عفو نمایی.
|
| آیه ۲۰ |
| ترجمه قدیم : سومی گفت: زنی گرفته‌ام و از این سبب نمی‌توانم بیایم.
|
| آیه ۲۱ |
| ترجمه قدیم : پس آن غلام آمده مولای خود را از این امور مطلع ساخت. آنگاه صاحب خانه غضب نموده، به غلام خود فرمود: به بازارها و کوچه‌‌‌های شهر بشتاب و فقیران و لنگان و شلان و کوران را در اینجا بیاور.
|
| آیه ۲۲ |
| ترجمه قدیم : پس غلام گفت: ای آقا آنچه فرمودی شد و هنوز جای باقی است.
|
| آیه ۲۳ |
| ترجمه قدیم : پس آقا به غلام گفت: به راهها و مرزها بیرون رفته، مردم را به الحاح بیاور تا خانه من پر شود.
|
| آیه ۲۴ |
| ترجمه قدیم : زیرا به شما می‌گویم هیچ یک از آنانی که دعوت شده بودند، شام مرا نخواهد چشید.»
|
| آیه ۲۵ |
| ترجمه قدیم : و هنگامی که جمعی کثیر همراه او می‌رفتند، روی گردانیده بدیشان گفت:
|
| آیه ۲۶ |
| ترجمه قدیم : «اگر کسی نزد من آید و پدر و مادر و زن و اولاد و برادران و خواهران، حتی جان خود را نیز دشمن ندارد، شاگرد من نمی‌تواند بود.
|
| آیه ۲۷ |
| ترجمه قدیم : و هر که صلیب خود را برندارد و از عقب من نیاید، نمی‌تواند شاگرد من گردد.
|
| آیه ۲۸ |
| ترجمه قدیم : «زیرا کیست از شما که قصد بنای برجی داشته باشد و اول ننشیند تا برآوُرد خرج آن را بکند که آیا قوت تمام کردن آن دارد یا نه؟
|
| آیه ۲۹ |
| ترجمه قدیم : که مبادا چون بنیادش نهاد و قادر بر تمام کردنش نشد، هر که بیند تمسخر کنان گوید،
|
| آیه ۳۰ |
| ترجمه قدیم : این شخص عمارتی شروع کرده، نتوانست به انجامش رساند.
|
| آیه ۳۱ |
| ترجمه قدیم : یا کدام پادشاه است که برای مقاتله با پادشاه دیگر برود، جز اینکه اول نشسته تأمل نماید که آیا با ده هزار سپاه، قدرت مقاومت کسی را دارد که با بیست هزار لشکر بر وی می‌آید؟
|
| آیه ۳۲ |
| ترجمه قدیم : والا چون او هنوز دور است، ایلچی‌ای فرستاده، شروط صلح را از او درخواست کند.
|
| آیه ۳۳ |
| ترجمه قدیم : «پس همچنین هر یکی از شما که تمام مایملک خود را ترک نکند، نمی‌تواند شاگرد من شود.
|
| آیه ۳۴ |
| ترجمه قدیم : نیکو است ولی هرگاه نمک فاسد شد، به چه چیز اصلاح پذیرد؟
|
| آیه ۳۵ |
| ترجمه قدیم : نه برای زمین مصرفی دارد و نه برای مزبله، بلکه بیرونش می‌ریزند. آنکه گوش شنوا دارد بشنود.»
|