فرقه ابیا
ابیا
نام فرقه ابیا (Abijah) از زبان عبری باستان برگرفته شده و به معنای پدر من یهوه است یا یهوه پدر من است می‌باشد. این نام از دو بخش اصلی تشکیل شده: אָב (آب، به معنای پدر) و יה (یَه، کوتاه‌شدهٔ نام یهوه).
| زبان | ریشه | تلفظ به فارسی |
|---|---|---|
| عبری | אֲבִיָּה (از אָב + יה) | اَبی‌یا |
| یونانی | Ἀβιά | اَبی‌آ |
| آرامی | ندارد | ـ |
حضور در کتاب مقدس
فرقه یا نوبت‌کاری ابیا به عنوان یکی از بیست‌وچهار نوبت کاهنان در معبد اورشلیم، در تواریخ اول ذکر شده است.[۱] این فرقه هشتمین نوبت است و نام آن از ابیا، یکی از پسران هارون، گرفته شده. در عهد جدید، زکریا، پدر یحیی تعمیددهنده، از این فرقه معرفی می‌شود.[۲] همچنین، نام ابیا به عنوان پادشاه یهودا و پسر رحبعام نیز ظاهر می‌شود، اما فرقه کاهنی مستقیماً به نوبت‌کاری کاهنان اشاره دارد.
نقش تاریخی یا الاهیاتی
از دیدگاه تاریخی، فرقه ابیا بخشی از سازمان‌دهی کاهنان توسط داوود برای خدمت مداوم در معبد بود، که بر اساس قرعه‌کشی تعیین شد تا عدالت و نظم در عبادت حفظ شود.[۲] در تفاسیر پروتستان، مانند آثار جان کالوین، این فرقه نمادی از نظم الهی در پرستش است و ارتباط آن با زکریا، اهمیت آمادگی برای آمدن مسیح را برجسته می‌کند. دیدگاه کاتولیک، بر پایه تفاسیر شورای ترنت، بر جنبهٔ سلسله‌مراتبی کلیسا تأکید دارد، در حالی که در سنت ارتدوکس، آن را به عنوان الگویی برای چرخش خدمت در کلیسای امروزی می‌بیند. تحلیل تطبیقی میان فرقه‌ها بر این اجماع استوار است که فرقه ابیا نشان‌دهندهٔ پیوستگی عهد قدیم و جدید در تاریخ نجات است، هرچند هیچ مدرک باستان‌شناختی مستقیمی از اجرای این نوبت‌ها پس از تبعید بابلی وجود ندارد.