انجیل به قلم متی فصل 15
انجیل به قلم متی فصل ۱۵
| آیه ۱ |
|---|
| ترجمه قدیم : آنگاه کاتبان و فریسیان اورشلیم نزد عیسی آمده، گفتند:
|
| آیه ۲ |
| ترجمه قدیم : «چون است که شاگردان تو از تقلید مشایخ تجاوز می‌نمایند، زیرا هرگاه نان می‌خورند دست خود را نمی‌شویند؟»
|
| آیه ۳ |
| ترجمه قدیم : او در جواب ایشان گفت: «شما نیز به تقلید خویش، از حکم خدا چرا تجاوز می‌کنید؟
|
| آیه ۴ |
| ترجمه قدیم : زیرا خدا حکم داده است که مادر و پدر خود را حرمت دار و هر که پدر یا مادر را دشنام دهد البته هلاک گردد.
|
| آیه ۵ |
| ترجمه قدیم : لیکن شما می‌گویید هر که پدر یا مادر خود را گوید آنچه از من به تو نفع رسد هدیه‌ای است،
|
| آیه ۶ |
| ترجمه قدیم : و پدر یا مادر خود را بعد از آن احترام نمی‌نماید. پس به تقلید خود، حکم خدا را باطل نموده‌اید.
|
| آیه ۷ |
| ترجمه قدیم : ای ریاکاران، اشعیاء درباره شما نیکو نبوّت نموده است که گفت:
|
| آیه ۸ |
| ترجمه قدیم : این قوم به زبانهای خود به من تقرّب می‌جویند و به لبهای خویش مرا تمجید می‌نمایند، لیکن دلشان از من دور است.
|
| آیه ۹ |
| ترجمه قدیم : پس عبادت مرا عبث می‌کنند زیرا که احکام مردم را بمنزله فرایض تعلیم می‌دهند.»
|
| آیه ۱۰ |
| ترجمه قدیم : و آن جماعت را خوانده، بدیشان گفت: «گوش داده، بفهمید؛
|
| آیه ۱۱ |
| ترجمه قدیم : نه آنچه به دهان فرو می‌رود انسان را نجس می‌سازد بلکه آنچه از دهان بیرون می‌آید انسان را نجس می‌گرداند.»
|
| آیه ۱۲ |
| ترجمه قدیم : آنگاه شاگردان وی آمده، گفتند: «آیا می‌دانی که فریسیان چون این سخن را شنیدند، مکروهش داشتند؟»
|
| آیه ۱۳ |
| ترجمه قدیم : او در جواب گفت: «هر نهالی که پدر آسمانی من نکاشته باشد، کنده شود.
|
| آیه ۱۴ |
| ترجمه قدیم : ایشان را واگذارید، کوران راهنمایان کورانند و هرگاه کور، کور را راهنما شود، هر دو در چاه افتند.»
|
| آیه ۱۵ |
| ترجمه قدیم : پطرس در جواب او گفت: «این مثل را برای ما شرح فرما.
|
| آیه ۱۶ |
| ترجمه قدیم : عیسی گفت: «آیا شما نیز تا به حال بی ادراک هستید؟
|
| آیه ۱۷ |
| ترجمه قدیم : یا هنوز نیافته‌اید که آنچه از دهان فرو می‌رود، داخل شکم می‌گردد و در مبرز افکنده می‌شود؟
|
| آیه ۱۸ |
| ترجمه قدیم : لیکن آنچه از دهان برآید، از دل صادر می‌گردد و این چیزها است که انسان را نجس می‌سازد
|
| آیه ۱۹ |
| ترجمه قدیم : زیرا که از دل بر می‌آید، خیالات بد و قتلها و زناها و فسقها و دزدیها و شهادات دروغ و کفرها.
|
| آیه ۲۰ |
| ترجمه قدیم : اینها است که انسان را نجس می‌سازد، لیکن خوردن به دستهای ناشسته، انسان را نجس نمی‌گرداند.»
|
| آیه ۲۱ |
| ترجمه قدیم : پس عیسی از آنجا بیرون شده، به دیار صور و صیدون رفت.
|
| آیه ۲۲ |
| ترجمه قدیم : ناگاه زن کنعانیه‌ای از آن حدود بیرون آمده، فریاد کنان وی را گفت: «خداوندا، پسر داود، بر من رحم کن زیرا دختر من سخت دیوانه است.»
|
| آیه ۲۳ |
| ترجمه قدیم : لیکن هیچ جوابش نداد تا شاگردان او پیش آمده، خواهش نمودند که «او را مرخص فرمای زیرا در عقب ما شورش می‌کند.»
|
| آیه ۲۴ |
| ترجمه قدیم : او در جواب گفت: «فرستاده نشده‌ام مگر بجهت گوسفندان گم شده خاندان اسرائیل.»
|
| آیه ۲۵ |
| ترجمه قدیم : پس آن زن آمده، او را پرستش کرده، گفت: «خداوندا مرا یاری کن.»
|
| آیه ۲۶ |
| ترجمه قدیم : در جواب گفت که «نان فرزندان را گرفتن و نزد سگان انداختن جایز نیست.»
|
| آیه ۲۷ |
| ترجمه قدیم : عرض کرد: «بلی خداوندا، زیرا سگان نیز از پاره‌‌‌های افتاده سفره آقایان خویش می‌خورند.»
|
| آیه ۲۸ |
| ترجمه قدیم : آنگاه عیسی در جواب او گفت: «ای زن! ایمان تو عظیم است! تو را بر حسب خواهش تو بشود.» که در همان ساعت، دخترش شفا یافت.
|
| آیه ۲۹ |
| ترجمه قدیم : عیسی از آنجا حرکت کرده، به کناره دریای جلیل آمد و بر فراز کوه برآمده، آنجا بنشست.
|
| آیه ۳۰ |
| ترجمه قدیم : و گروهی بسیار، لنگان و کوران و گنگان و شلان و جمعی از دیگران را با خود برداشته، نزد او آمدند و ایشان را بر پایهای عیسی افکندند و ایشان را شفا داد،
|
| آیه ۳۱ |
| ترجمه قدیم : بقسمی که آن جماعت، چون گنگان را گویا و شلان را تندرست و لنگان را خرامان و کوران را بینا دیدند، متعجب شده، خدای اسرائیل را تمجید کردند.
|
| آیه ۳۲ |
| ترجمه قدیم : عیسی شاگردان خود را پیش طلبیده، گفت: مرا بر این جماعت دل بسوخت زیرا که الحال سه روز است که با من می‌باشند و هیچ چیز برای خوراک ندارند و نمی‌خواهم ایشان را گرسنه برگردانم مبادا در راه ضعف کنند.»
|
| آیه ۳۳ |
| ترجمه قدیم : شاگردانش به او گفتند: «از کجا در بیابان ما را آنقدر نان باشد که چنین انبوه را سیر کند؟»
|
| آیه ۳۴ |
| ترجمه قدیم : عیسی ایشان را گفت: «چند نان دارید؟» گفتند: «هفت نان و قدری از ماهیان کوچک.»
|
| آیه ۳۵ |
| ترجمه قدیم : پس مردم را فرمود تا بر زمین بنشینند.
|
| آیه ۳۶ |
| ترجمه قدیم : و آن هفت نان و ماهیان را گرفته، شکر نمود و پاره کرده، به شاگردان خود داد و شاگردان به آن جماعت.
|
| آیه ۳۷ |
| ترجمه قدیم : و همه خورده، سیر شدند و از خرده‌‌‌های باقی مانده هفت زنبیل پر برداشتند.
|
| آیه ۳۸ |
| ترجمه قدیم : و خورندگان، سوای زنان و اطفال چهار هزار مرد بودند.
|
| آیه ۳۹ |
| ترجمه قدیم : پس آن گروه را رخصت داد و به کشتی سوار شده، به حدود مجْدَل آمد.
|