کاهن
کاهن
کاهن در کتاب مقدس به فردی اطلاق می‌شود که نقش میانجی بین خدا و قوم خداوند را بر عهده دارد. کاهنان در عهد قدیم وظایف آیینی، تعلیمی و شفاعتی داشتند و در عهد جدید، این مفهوم با معرفی عیسی مسیح به‌عنوان کاهن اعظم ابدی و ایمانداران به‌عنوان کاهنان، تحول عمیقی یافت.
ریشه‌شناسی
واژهٔ کاهن در زبان‌های اصلی کتاب مقدس (عبری، یونانی و آرامی) معانی مرتبط با خدمت مقدس و میانجی‌گری دارد:
| زبان | ریشه | تلفظ |
|---|---|---|
| عبری | כֹּהֵן (*kōhēn*) | کوهِن |
| یونانی | ἱερεύς (*hiereús*) | هیِرِئوس |
| آرامی | כָּהֲנָא (*kāhănā*) | کاهانا |
ریشه عبری כֹּהֵן (کوهِن) به معنای کسی است که برای خدمت در امور مقدس منصوب یا اختصاص داده شده است. برخی زبان‌شناسان احتمال داده‌اند که این واژه با ریشه‌ای به معنای ایستادن یا خدمت کردن مرتبط باشد، که با نقش کاهن به‌عنوان میانجی در حضور خدا هماهنگ است، هرچند این ارتباط قطعی نیست. در یونانی، ἱερεύς (هیِرِئوس) از ریشه ἱερός (مقدس) گرفته شده و بر تقدس خدمت کاهن تأکید دارد. واژه آرامی כָּהֲנָא (کاهانا) نیز معنای مشابهی دارد و در متون آرامی کتاب مقدس مانند کتاب عزرا استفاده شده است.[۱]
کاهنان در عهد قدیم
اولین اشاره به کاهن در کتاب مقدس در مورد ملکیصدق، پادشاه شالیم، است که به‌عنوان کاهن خدای متعال معرفی می‌شود.[۲] این اشاره نشان‌دهنده وجود کهانت پیش از شریعت موسی است. پس از آن، با آمدن شریعت موسی، هارون به‌عنوان کاهن اعظم و خاندان لاوی به‌عنوان کاهنان و خدمت‌گزاران معبد منصوب شدند.[۳]
وظایف کاهنان
کاهنان در عهد قدیم وظایف متعددی داشتند:
- تقدیم قربانی‌ها: شامل قربانی‌های سوختنی، گناه، کفاره و سلامتی.[۴]
- تعلیم شریعت: آموزش شریعت خدا به قوم اسرائیل.[۵]
- شفاعت و دعا: بخور دادن و دعا برای قوم در حضور خدا.[۶]
- تشخیص طهارت و ناپاکی: بررسی بیماری‌ها و ناپاکی‌های آیینی.[۷]
- ورود به قدس‌الاقداس: کاهن اعظم سالی یک‌بار برای کفاره گناهان قوم وارد قدس الاقداس می‌شد.[۸]
کهانت در عهد جدید
در عهد جدید، مفهوم کهانت با ظهور عیسی مسیح تحول یافت. او به‌عنوان کاهن اعظم ابدی از نظام ملکیصدق معرفی شد، که بر کهانت لاویانی برتری دارد.[۹] برخلاف کاهنان لاویانی که بارها قربانی تقدیم می‌کردند، عیسی مسیح با قربانی واحد خود (مرگ بر صلیب) کفاره‌ای کامل و ابدی برای گناهان بشر فراهم کرد.[۱۰]
همچنین، همه ایمانداران در عیسی مسیح به‌عنوان کاهنان خوانده شدند که وظیفه دارند خدا را عبادت کنند و پادشاهی خدا او را به جهانیان اعلام کنند.[۱۱]
کهانت در تاریخ کلیسا
در کلیسای اولیه، واژه برای اسقفان و کشیشان به‌کار می‌رفت و آیین دست‌گذاری نشانه انتقال خدمت کهانت بود. با اصلاحات پروتستانی در قرن شانزدهم، مفهوم کهانت عام ایمانداران به‌عنوان اصل بنیادین مطرح شد که نقش واسطه‌گری اختصاصی روحانیون را رد می‌کرد.
تصویر کاهن در کتاب مقدس
- در کتاب لاویان، کاهن نماینده قوم در حضور خداست و برای گناهان آنها کفاره می‌کند.[۸]
- در رساله به عبرانیان، عیسی مسیح واسطه حقیقی و کامل بین خدا و انسان است.[۱۲]
- در رساله اول پطرس، همه ایمانداران به‌عنوان کاهنان، مأموریت جلال دادن خدا و خدمت به جهان را دارند.[۱۱]
مفهوم کاهن در کتاب مقدس از خدمت آیینی در معبد تا کهانت ابدی عیسی مسیح و نقش روحانی ایمانداران تحول یافته است. کهانت مسیح، اوج این مفهوم است که به‌عنوان واسطه‌ای کامل، همه کاهنان عهد قدیم را به سوی خود هدایت می‌کند. این مفهوم برای ایمانداران نه‌تنها به معنای دسترسی مستقیم به خدا، بلکه دعوتی به مشارکت در خدمت مقدس اوست.
پانویس
- ↑ عزرا فصل ۷ آیه ۱۲
- ↑ پیدایش فصل ۱۴ آیات ۱۸ تا ۲۰
- ↑ خروج فصل ۲۸ آیات ۱ تا ۴۳
- ↑ لاویان فصل ۱ آیات ۱ تا ۱۷؛ لاویان فصل ۳ آیات ۱ تا ۱۷؛ لاویان فصل ۴ آیات ۱ تا ۳۵؛ لاویان فصل ۵ آیات ۱ تا ۱۹
- ↑ تثنیه فصل ۳۳ آیه ۱۰
- ↑ خروج فصل ۳۰ آیات ۷ تا ۱۰
- ↑ لاویان فصل ۱۳ آیات ۱ تا ۵۹
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ لاویان فصل ۱۶ آیات ۱ تا ۳۴
- ↑ رساله به عبرانیان فصل ۷ آیات ۱۱ تا ۲۸
- ↑ رساله به عبرانیان فصل ۹ آیات ۱۱ تا ۲۸
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ رساله اول پطرس فصل ۲ آیه ۹
- ↑ رساله به عبرانیان فصل ۴ آیات ۱۴ تا ۱۶