شائول پادشاه
شائول
شائول اولین پادشاه اسرائیل در کتاب مقدس است که به‌واسطه سموئیل نبی از سوی خداوند برای رهبری قوم اسرائیل برگزیده شد.[۱]
ریشه‌شناسی
واژه «شائول» از ریشه عبری «שָׁאַל» (شاال) به معنای درخواست شده یا طلب کرده گرفته شده است. این نام نشان‌دهنده آن است که شائول به‌عنوان کسی که از خدا درخواست شده بود، برای هدایت قوم اسرائیل انتخاب شد. در زبان‌های دیگر، مانند یونانی و لاتین، این نام به ترتیب به‌صورت «سائولوس» (Saulos) و «Saul» ظاهر می‌شود، اما در متون عبری کتاب مقدس، همواره «שָׁאוּל» است.
| زبان | ریشه |
|---|---|
| عبری | שָׁאוּל (شائول) |
| یونانی | Σαούλ (سائول) |
| آرامی | שָׁאוּל (شائول) |
زمینه تاریخی و الاهیاتی
شائول، از سبط بنیامین، در دورانی انتخاب شد که قوم اسرائیل خواستار پادشاهی مانند دیگر ملل بودند.[۲] او در آغاز سلطنتش فروتن و گوش به فرمان خدا بود و پیروزی‌هایی در برابر دشمنان اسرائیل، مانند عمالقه، به دست آورد.[۳] با این حال، نافرمانی‌های مکرر او، از جمله عدم اجرای کامل دستور خداوند در جنگ با عمالقه، باعث شد که خداوند او را از پادشاهی عزل کند و داوود را به‌عنوان جانشین او برگزیند.[۴]
شائول گاهی تحت تأثیر روح خدا قرار می‌گرفت و در میان انبیا به حالت نبوی سخن می‌گفت،[۵] اما این تجربه‌ها نشان‌دهنده مقام نبوت نبودند، بلکه حالتی موقت از الهام خداوند بودند.