تاکستان
تاکستان
تاکستان در کتاب مقدس به زمین یا باغی اشاره دارد که برای پرورش انگور کاشته شده است. این واژه در متون عبری و یونانی کتاب مقدس به کار رفته و علاوه بر معنای تحت‌الفظی، اغلب به‌صورت استعاری برای بیان مفاهیم الاهیاتی مانند قوم خدا، پادشاهی خدا، یا رابطه خدا با ایمانداران استفاده شده است.
ریشه‌شناسی
واژه عبری כֶּרֶם (کِرِم) به معنای زمینی است که برای کاشت تاک (درخت انگور) آماده شده است. در یونانی، ἀμπελών به باغ انگور اشاره دارد. در فرهنگ آرامی نیز כַּרְמָא معنای مشابهی دارد و به زمین‌های کشاورزی اختصاص‌یافته به انگور اشاره می‌کند.
معنای استعاری
در عهد قدیم، تاکستان اغلب نماد قوم اسرائیل است که خدا آن را کاشته و انتظار میوه (عدالت و تقوا) از آن دارد[۱]. در عهد جدید، عیسی خود را تاک حقیقی و ایمانداران را شاخه‌های آن معرفی می‌کند[۲]. همچنین، تمثیل‌هایی مانند کارگران تاکستان به پادشاهی خدا اشاره دارند[۳].