ابنیر
اَبنیر
اَبنیر یکی از شخصیت‌ها در عهد قدیم کتاب مقدس است که به عنوان پسرعمو و سپه سالار ارتش شائول، نخستین پادشاه اسرائیل، شناخته می‌شود. او به دلیل نقشش در درگیری‌های سیاسی و نظامی میان شائول و داود، و همچنین سرنوشت تراژیکش، در روایت‌های کتاب مقدس جایگاه مهمی دارد.
ریشه‌شناسی
| زبان | ریشه | تلفظ به فارسی |
|---|---|---|
| عبری | אַבְנֵר | اَبنیر |
| یونانی (ترجمه هفتادگان) | Ἀβεννήρ | آبِنِّر |
اَبنیر در عهد قدیم
اَبنیر در کتاب اول سموئیل و کتاب دوم سموئیل به عنوان پسر نِر، عموی شائول، و سپه سالار ارتش او معرفی می‌شود.[۱] او در دوره پادشاهی شائول نقش کلیدی در ارتش اسرائیل داشت و در جریان تعقیب داود توسط شائول، همراه او بود.[۲] در یک رویداد، داود به اَبنیر به دلیل کوتاهی در حفاظت از شائول خرده گرفت.[۳]
پس از مرگ شائول در نبرد با فلسطینیان، اَبنیر پسر شائول، ایشبوشت (یا اِشبَعال)، را به عنوان پادشاه اسرائیل در مَحنایم بر تخت نشاند.[۴] این اقدام او را در مقابل داود، که در حبرون به عنوان پادشاه یهودا برگزیده شده بود، قرار داد. در نبردی در جبعون، نیروهای اَبنیر از نیروهای داود شکست خوردند و اَبنیر در جریان فرار، عساهیل، برادر یوآب، را کشت.[۵]
بعدها، به دلیل اختلاف با ایشبوشت، اَبنیر تصمیم گرفت با داود متحد شود.[۶] اما یوآب، فرمانده ارتش داود، که کینه مرگ برادرش عساهیل را در دل داشت، اَبنیر را در حبرون به قتل رساند.[۷] داود از این قتل به شدت اندوهگین شد و اعلام کرد که اَبنیر سرداری بزرگ در اسرائیل بود.[۸]