ال حن امان
اِل حِن وِاِموُناه (به عبری: אֵל חֵן וֶאֱמוּנָה، تلفظ: El Chen ve-Emunah) عنوانی است که در کتاب مقدس بر دو ویژگی کلیدی خدا تأکید دارد: فیض (חֵן) و وفاداری (אֱמוּנָה). این ترکیب در مسیحیت به عنابۀ پایه ای برای درک نجات از طریق مسیح و استواری وعده های الهی تفسیر میشود.
ریشه شناسی و کاربرد کتاب مقدسی
حِن (חֵן): بهمعنای «لطف»، «محبت غیرمشروط»، یا «جذابیت» که در متونی مانند خروج ۳۴:۶ ظاهر میشود: «خداوند، خدای رحیم و رئوف ... و پر از فیض (חֵן) و وفاداری (אֱמֶת).»
اِموُناه (אֱמוּנָה): از ریشهٔ «اَمان» (אמן، پایدار بودن)، به معنای «وفاداری»، «ثبات»، یا «ایمان».
این دو واژه در مزمور ۸۶:۱۵ با هم ترکیب میشوند: «اما تو ای خداوند، خدای رحیم و رئوفی، دیرخشم و پر از فیض (חֵן) و وفاداری (אֱמֶת).»[۱]
تفسیر مسیحی
در عهد جدید، فیض و وفاداری خدا در شخص عیسی تجسم یافته است:
در یوحنا ۱:۱۴ آمده: «از فیض او همه ما بهره گرفته ایم، فیضی بر فیض.»
در رساله به دوم تیموتائوس ۲:۱۳: «اگر ما بی ایمان باشیم، او وفادار میماند، زیرا نمیتواند خود را انکار کند.»[۲]
دیدگاههای فرقهای
کلیسای کاتولیک کاتولیکها براساس تعالیم کلیسای کاتولیک (بخش ۱۹۹۹)، فیض خدا را موهبتی میدانند که از طریق آیینهای هفتگانه بهویژه تعمید و توبه اعطا میشود. وفاداری خدا در پابرجایی کلیسا به عنابۀ «نمایندهٔ مسیح بر زمین» تجلی مییابد.[۳]
کلیسای ارتدوکس شرکی در الهیات ارتدوکس، فیض (χάρις) و وفاداری (πιστός) خدا از طریق انرژیهای ناشده به انسان منتقل میشود. به گفتهٔ ماکسیموس معترف، «فیض الهی انسان را برای مشارکت در حیات تثلیثی آماده میکند.»[۴]
پروتستانتیسم جان کالوین: در موسسۀ دین مسیحی (کتاب ۲، فصل ۱۷)، فیض را «عاملی تغییردهنده» میداند که برگزیدگان را به سوی تقدیس هدایت میکند.[۵]
آدام کلارک: در تفسیر مزمور ۸۶، وفاداری خدا را ضامن امنیت مؤمنان میخواند: «وفاداری خدا پناهگاهی است که هیچ طوفانی نمیتواند آن را فرو ریزد.»[۶]
تفاسیر الهیاتی
تثلیث: فیض از پدر سرچشمه میگیرد، در پسر تجسم مییابد، و توسط روح القدس اعطا میشود. وفاداری خدا در حفظ وعده هایش از طریق سه اقنوم آشکار است.
کلیسا: به عنابۀ «قلمرو فیض»، فراخوانده شده تا وفاداری خدا را در جهان بازتاب دهد.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ Jenni, Ernst, Theological Lexicon of the Old Testament, Hendrickson, 1997, Vol. 1, p. 409.
- ↑ Danker, Frederick, A Greek-English Lexicon of the New Testament, University of Chicago Press, 2000, p. 327.
- ↑ Catechism of the Catholic Church, 2nd Ed., Libreria Editrice Vaticana, 1997.
- ↑ Maximus the Confessor, Ambigua, PG 91, 1088C.
- ↑ Calvin, John, Institutes of the Christian Religion, Eerdmans, 1989, Vol. 1, p. 564.
- ↑ Clarke, Adam, Commentary on the Psalms, 1831, p. 293.