راقا
راقا
راقا واژه‌ای آرامی است که در انجیل به قلم متی فصل ۵ آیات ۲۲ در جریان موعظه بالای کوه توسط عیسی مسیح به کار رفته است. این واژه به‌عنوان یک اصطلاح توهین‌آمیز در زمینه اخلاقی و الاهیاتی به کار می‌رود و در تعلیم عیسی درباره خشم و آشتی، نقش مهمی ایفا می‌کند. در الاهیات مسیحی، «راقا» نمادی از گناه کلامی و اهمیت کنترل خشم و زبان در زندگی ایمانداران است.
ریشه‌شناسی
واژه «راقا» (به انگلیسی: Raca) ریشه در زبان آرامی دارد و در متن یونانی عهد جدید به‌صورت **ῥακά** (rhaka) ظاهر می‌شود. در جدول زیر، ریشه‌شناسی این واژه در زبان‌های مرتبط بررسی شده است:
- عبری (رِیک): به معنای «خالی»، «بیهوده» یا «بی‌ارزش».[۱]
- یونانی (رهاکا): وام‌گرفته از آرامی، به‌معنای «بی‌ارزش» یا «احمق».[۲]
- آرامی (راقا): در زبان رایج زمان عیسی، به‌معنای «بی‌مغز» یا تحقیرآمیز.
زمینه تاریخی و فرهنگی
در قرن اول، زبان آرامی رایج بود و واژه‌هایی مانند «راقا» در گفت‌وگوهای روزمره به‌صورت توهین‌آمیز استفاده می‌شد. در انجیل متی فصل ۵ آیات ۲۲، عیسی هشدار می‌دهد.
کاربرد در کتاب مقدس
«راقا» تنها یک بار در انجیل متی فصل ۵ آیه ۲۲ آمده است، اما آموزه‌های مربوط به زبان و خشم در کل کتاب مقدس وجود دارند:
کاربرد عملی
- کنترل زبان و اجتناب از توهین.
- آشتی با دیگران پیش از عبادت.[۵]
- زندگی در تقدس، با اتکا بر روح‌القدس.
«راقا» مفهومی است که هرچند تنها یک بار در کتاب مقدس آمده، ولی دارای عمق فراوان الاهیاتی و اخلاقی است. این واژه هشداری است به هر ایماندار که زبان خود را در قدوسیت نگاه دارد و روابط خود را با محبت، احترام و آشتی بنا کند.