یَکُنْیا یا یَهُویاکین، پادشاه یهودا در اواخر دورهٔ پادشاهی جنوبی، پسر یَهُویاقیم و نوهٔ یوشیا بود. وی تنها سه ماه سلطنت کرد و سپس به فرمان نبوکدنصر به اسارت به بابل برده شد. نام او در نسب‌نامهٔ عیسی در انجیل به قلم متی فصل ۱ آیات ۱۲ و ۱۳ آمده است.
ریشه‌شناسی و تلفظ
| زبان |
شکل نوشتاری |
تلفظ |
توضیح ریشه‌شناختی
|
| عبری |
יְכָנְיָה / יְהוֹיָכִין |
Yekonyah / Jehoiachin |
ترکیب از יָכִין (یَکین = استوار ساختن، پایه‌گذاری) + יָהּ (یاه = یهوه)، به معنی «یهوه استوار می‌سازد» یا «خداوند پایه‌گذاری می‌کند»
|
| یونانی |
Ἰωακείμ (ایوآکیم) / Ἰωακείν (ایوآکین) |
Iōakeím / Iōakeín |
معادل یونانی نام عبری، با حفظ معنا و نقش در نسب‌نامه‌ها
|
| فارسی |
یَکُنْیا / یَهُویاکین |
Yekunya / Yehoiyakin |
تلفظ فارسی معمول، برگرفته از عبری و یونانی
|
اعضای خانواده
وقایع مهم
| واقعه |
توضیح
|
| سلطنت کوتاه |
سلطنت به مدت سه ماه در اورشلیم (۲ پادشاهان ۲۴:۶–۱۵)
|
| تبعید به بابل |
تسلیم شدن به نبوکدنصر و انتقال به اسارت در بابل (۲ پادشاهان ۲۵:۲۷–۳۰)
|
| مورد لطف پادشاه بابل |
در زمان اسارت مورد لطف نبوکدنصر قرار گرفت (۲ پادشاهان ۲۵:۲۷–۳۰)
|
| قطع دودمان |
پیش‌بینی قطع شدن دودمان او توسط ارمیا (ارمیا ۲۲:۲۴–۳۰)
|
| ذکر در نسب‌نامهٔ مسیح |
ذکر در نسب‌نامهٔ عیسی مسیح (متی ۱:۱۱–۱۳، لوقا ۳:۲۷)
|
منابع کتاب مقدس
یادداشت‌ها
- یَکُنیا با وجود داوری الهی، نمادی از امید به بازگشت از تبعید در سنت یهودی است.
- برخی مفسران پیوند قانونی شَلْتیئیل به یَکُنیا را تأکید کرده‌اند، نه صرفاً زیستی.
