الوهیم

   اِلوهیم در کتاب مقدس

تلفظ

اِلوهیم (به فتح الف و سکون لام و فتح واو)

زبان اصلی

       عبری: אֱלֹהִים (Elohim) - شکل جمع אֱלוֹהַּ (Eloah)

معانی

       - خداوند (با حروف بزرگ در ترجمه‌ها)

       - اسم عام برای اشاره به ذات الهی

       - در برخی موارد ممکن است به خدایان غیرحقیقی یا قضات اشاره کند (با توجه به متن)

ریشه‌شناسی

       ریشه این واژه از אל (اِل) به معنای «قدرت» یا «توانایی» گرفته شده است. شکل جمع آن (با پسوند -im) ممکن است به مفهوم «عالی‌ترین قدرت» یا «تمامیت قدرت الهی» اشاره داشته باشد (Pluralis excellentiae). برخی محققان این جمع را نشانه تثلیث می‌دانند.

ترجمه‌ها

       - فارسی: خدا، خداوند

       - انگلیسی: God (معمولاً با حرف بزرگ)

       - عربی: الله، الإله

نمادها

       - قدرت مطلق آفریننده (پیدایش 1:1)

       - حاکمیت الهی بر تمام خلقت

       - عدالت و قدوسیت (اشعیا 6:3)

       - رابطه پدرانه با قوم خود (خروج 4:22)

تفاسیر

       الهیات الوهیم:

       1. طبیعت جمع: برخی مفسران مسیحی شکل جمع الوهیم را اشاره‌ای به تثلیث می‌دانند (پیدایش 1:26 «بگذارید انسان را به صورت ما بسازیم»). این دیدگاه به ویژه در الهیات نظام‌مند مسیحی مورد توجه است.

       2. خدای آفریننده: الوهیم در پیدایش 1 به عنوان خدای آفریننده معرفی می‌شود که با کلام خود جهان را به وجود آورد. این مفهوم در یوحنا 1:1 بازتاب یافته است.

       3. عدالت و رحمت: الوهیم هم جنبه قضایی دارد (خروج 22:8-9) و هم جنبه رحمانی (مزمور 136). این دوگانگی در مکاشفه کامل ذات خدا در عیسی مسیح متجلی شده است.

       4. در الهیات یهودی: در سنت یهودی، الوهیم بیشتر بر یکتایی خدا تأکید دارد و شکل جمع را نشانه عظمت و جلال الهی تفسیر می‌کنند (Pluralis majestatis).

منابع

       - کتاب مقدس (پیدایش 1:1، مزمور 82:1، خروج 3:15)

       - فرهنگ لغت الهیات عهدعتیق (Botterweck & Ringgren)

       - الهیات نظام‌مند اریکسن (Millard J. Erickson)

       - تفسیر واژه‌نامه عهدعتیق (Vine's Complete Expository Dictionary)

ارتباطات

       - یهوه (YHWH: اسم خاص خدا)

       - آدونای (Adonai: پروردگار)

       - قدوس (قدوسیت الهی)

       - تثلیث (در الهیات مسیحی)

       - شَکینا (حضور جلال خدا)