برکت
برکت
برکت (عبری: בְּרָכָה «براخا»؛ یونانی: εὐλογία «اولوگیا») از مفاهیم محوری در الهیات کتاب مقدس است که به عنوان موهبتی الهی، رابطه خاص میان خدا و انسان را تعریف می‌کند.
انواع برکت در کتاب مقدس
| نوع برکت | تعریف | نمونه متنی |
|---|---|---|
| برکت الهی | موهبتی مستقیم از جانب خداوند | پیدایش ۱:۲۸ (برکت آفرینش) |
| برکت کهن | دعای خیر کاهنان | اعداد ۶:۲۴-۲۶ (برکت هارونی) |
| برکت طبیعی | باروری زمین و حیوانات | تثنیه ۲۸:۴-۵ |
| برکت روحانی | نجات و رستگاری | افسسیان ۱:۳ |
تحول معنایی
در عهد عتیق:
- اغلب مادی و زمینی (تثنیه ۲۸:۱-۱۴)
- مشروط به اطاعت از شریعت موسی (ارمیا ۱۷:۵-۸)
در عهد جدید:
- تأکید بر بُعد روحانی (متی ۵:۳-۱۲)
- در شخص مسیح تحقق می‌یابد (غلاطیان ۳:۱۴)
مطالعه بین‌رشته‌ای
۱. الهیات سیستماتیک:
- رابطه برکت و فیض الهی در الهیات کارل بارث
- مفهوم برکت در الهیات آزادی‌بخش (گوستاوو گوتیرز)
- کشف الواح رأس شمرا (سده ۱۴ ق.م)
- مقایسه با متون اوگاریتی
منابع معتبر
کتاب‌ها: