ال حگادل

اِل هَگادول (به عبری: אֵל הַגָּדוֹל، تلفظ: El HaGadol) به معنای «خدای بزرگ»، عنوانی است که در کتاب مقدس بر عظمت ذاتی و حاکمیت مطلق خدا بر جهان تأکید دارد. این ترکیب از «اِل» (خدا) و «گادول» (גָּדוֹל، بزرگ/عالی) با حرف تعریف عبری «ها» (הַ) تشکیل شده است.

ریشه شناسی و کاربرد کتاب مقدسی

گادول (גָּדוֹل): ریشه ای سامی به معنای «بزرگ»، «عالی»، یا «برتر»، که در متون عبری به قدرت بی همتای خدا اشاره دارد.

ها (הַ): حرف تعریف معین، نشان دهندهٔ «خدایِ بزرگِ مشخص».

این عنوان در عهد عتیق بارها تکرار شده است، از جمله:

در تثنیه ۱۰:۱۷: «خداوند خدای شما ... خدای خدایان و سرور سروران است، خدای بزرگ (הָאֵל הַגָּדֹל)، توانا و مهیب.»

در نحمیا ۹:۳۲: «ای خدای بزرگ (הָאֵל הַגָּדוֹל)، توانا و مهیب که عهد و رحمت را نگاه میداری.»

تفسیر مسیحی

در عهد جدید، عظمت خدا به عیسی و نقش او در حکمرانی بر جهان مرتبط میشود:

در رساله به تیطوس ۲:۱۳، عیسی «خدای بزرگ و نجات دهندهٔ ما» خوانده میشود.

در مکاشفه ۱۹:۱۶، عنوان «پادشاه پادشاهان و خداوند خداوندان» به عیسی نسبت داده میشود.

دیدگاههای فرقهای

کلیسای کاتولیک کاتولیکها براساس تعالیم کلیسای کاتولیک (بخش ۲۶۸)، عظمت خدا را در تجسد و رستاخیز مسیح کامل میدانند. این عظمت در اعلامیهٔ پاپی «لومن جنتیوم» به عنابۀ حاکمیت مسیح بر کلیسا و جهان توصیف شده است.

کلیسای ارتدوکس شرقی در الهیات ارتدوکس، عظمت خدا با مفهوم «جلال ناشده» (δόξα) مرتبط است که در لیتورژی الهی و دعای ساعتی تجلی مییابد. به گفتهٔ یوحنای دمشقی، «خدای بزرگ در کوچکترین چیزها نیز حاضر است.»

پروتستانتیسم جان کالوین: در موسسۀ دین مسیحی (کتاب ۱، فصل ۵)، عظمت خدا را دلیلی بر ناتوانی انسان در شناخت ذات الهی بدون وحی میداند.

آدام کلارک: در تفسیر تثنیه ۱۰، «خدای بزرگ» را ضامن عدالت و رحمت الهی معرفی میکند: «بزرگی او نه تنها در قدرت، بلکه در شفقت بیکرانش تجلی دارد.»

تفاسیر الهیاتی

تثلیث: عظمت الهی در پدر (سرچشمهٔ قدرت)، پسر (تجسم حکمرانی)، و روح القدس (نیروی تغییردهنده) آشکار است.

کلیسا: به عنابۀ «پیکر مسیح» (افسسیان ۱:۲۲–۲۳)، بازتاب دهندهٔ حاکمیت او بر جهان است.

جستارهای وابسته

حاکمیت الهی

پادشاهی خدا در مسیحیت

الهیات قدرت مسیح