ال حکادش
اِل هَکادُش (به عبری: אֵל הַקָּדוֹשׁ، تلفظ: El HaKadosh) به معنای «خدای مقدس»، عنوانی است که در کتاب مقدس بر جدایی خدا از گناه و کمال اخلاقی او تأکید دارد. این ترکیب از «اِل» (خدا) و «کادُش» (مقدس) با حرف تعریف عبری «ها» (הַ) تشکیل شده است.
ریشه شناسی و کاربرد کتاب مقدسی
کادُش (קָדוֹשׁ): ریشه ای سامی به معنای «جدا شده» یا «ممتاز»، که در الهیات عبری بر قدوسیت ذاتی خدا دلالت دارد.
ها (הַ): حرف تعریف معین، نشان دهندهٔ اشاره به «خدایِ مقدسِ خاص».
این عنوان در عهد عتیق به صورت صریح در اشعیا ۵:۱۶ آمده است: «خداوند صبایوت در دادگاه مقدس (בַּמִּשְׁפָּט יִתְקַדַּשׁ) و خدا خدای مقدس (וְהָיָה הָאֵל הַקָּדוֹשׁ) در عدالت تقدیس خواهد شد.» همچنین در مزمور ۹۹:۹، خداوند به عنابۀ «مقدس» توصیف میشود.[۱]
تفسیر مسیحی
در عهد جدید، قدوسیت خدا به عیسی و روح القدس نیز نسبت داده میشود:
عیسی به عنابۀ «قدوس خدا» خطاب میشود (مرقس ۱:۲۴).
روح القدس با عنوان «روح قدوسیت» معرفی میگردد (رومیان ۱:۴).[۲]
دیدگاه های فرقه ای
کلیسای کاتولیک کاتولیک ها براساس تعالیم کلیسای کاتولیک (بخش ۲۸۰۹)، قدوسیت خدا را الگویی برای تقدیس انسانها میدانند: «همانگونه که او مقدس است، شما نیز در تمام رفتار مقدس باشید» (۱پطرس ۱:۱۵).[۳]
کلیسای ارتدوکس شرقی در الهیات ارتدوکس، قدوسیت خدا از طریق «انرژیهای ناشده» به انسان منتقل میشود. به گفتهٔ گریگوری پالاماس، «خدا در ذاتش ناشناختنی است، اما در انرژیهایش که قدوسیت بخشنده اند، شناخت پذیر میشود.»[۴]
پروتستانتیسم جان کالوین: در موسسۀ دین مسیحی (کتاب ۱، فصل ۲)، قدوسیت خدا را دلیلی بر گناهکاری انسان و نیاز به فیض میداند.[۵]
آدام کلارک: در تفسیر اشعیا ۶، قدوسیت خدا را انگیزه ای برای توبه و پاکسازی فردی معرفی میکند: «قدوسیت خدا آینه ای است که ناپاکی انسان را آشکار میسازد.»[۶]
تفاسیر الهیاتی
تثلیث: قدوسیت ذاتی در سه اقنومِ پدر (قدوسیت قضایی)، پسر (قدوسیت اخلاقی)، و روح القدس (قدوسیت تبدیلکننده) تجلی مییابد.
کلیسا: به عنابۀ «قوم مقدس» (۱پطرس ۲:۹)، فراخوانده شده تا قدوسیت خدا را منعکس کند.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ Ringgren, Helmer, Theological Dictionary of the Old Testament, Eerdmans, 1978, Vol. 3, p. 1078.
- ↑ Danker, Frederick, A Greek-English Lexicon of the New Testament, University of Chicago Press, 2000, p. 10.
- ↑ Catechism of the Catholic Church, 2nd Ed., Libreria Editrice Vaticana, 1997.
- ↑ Palamas, Gregory, Triads, II.3.8.
- ↑ Calvin, John, Institutes of the Christian Religion, Eerdmans, 1989, Vol. 1, p. 38.
- ↑ Clarke, Adam, Commentary on Isaiah, 1831, p. 126.