|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| '''اِل هَکادُش''' (به [[عبری]]: אֵל הַקָּדוֹשׁ، تلفظ: El HaKadosh) به معنای «خدای مقدس»، عنوانی است که در [[کتاب مقدس]] بر جدایی خدا از گناه و کمال اخلاقی او تأکید دارد. این ترکیب از «اِل» (خدا) و «کادُش» (مقدس) با حرف تعریف عبری «ها» (הַ) تشکیل شده است.
| | {{واژه}} |
|
| |
|
| == ریشه شناسی و کاربرد کتاب مقدسی == | | ==اِل حکادش== |
| | '''اِل حکادش''' (به [[عبری]]: אֵל הַקָּדוֹשׁ، تلفظ: اِل هَکادُش) به معنای خدای مقدس، عنوانی است که در [[کتاب مقدس]] بر جدایی خدا از گناه و کمال اخلاقی او تأکید دارد. این ترکیب از اِل (خدا) و کادُش (مقدس) با حرف تعریف عبری ها (הַ) تشکیل شده است. |
|
| |
|
| کادُش (קָדוֹשׁ): ریشه ای سامی به معنای «جدا شده» یا «ممتاز»، که در الهیات عبری بر قدوسیت ذاتی خدا دلالت دارد. | | *کادُش (קָדוֹשׁ): ریشه ای سامی به معنای «جدا شده» یا «ممتاز»، که در الهیات عبری بر قدوسیت ذاتی خدا دلالت دارد. |
|
| |
|
| ها (הַ): حرف تعریف معین، نشان دهندهٔ اشاره به «خدایِ مقدسِ خاص». | | *ها (הַ): حرف تعریف معین، نشان دهندهٔ اشاره به خدایِ مقدسِ خاص. |
|
| |
|
| این عنوان در عهد عتیق به صورت صریح در [[اشعیا ۵:۱۶]] آمده است: | | این عنوان در [[کتاب مقدس - عهد قدیم|عهد قدیم]] به صورت صریح در [[اشعیا فصل 5| اشعیا فصل ۵ آیه ۱۶ ]] آمده است: |
| «خداوند صبایوت در دادگاه مقدس (בַּמִּשְׁפָּט יִתְקַדַּשׁ) و خدا خدای مقدس (וְהָיָה הָאֵל הַקָּדוֹשׁ) در عدالت تقدیس خواهد شد.»
| |
| همچنین در [[مزمور ۹۹:۹]]، خداوند به عنابۀ «مقدس» توصیف میشود.<ref name="TDOT">Ringgren, Helmer, ''Theological Dictionary of the Old Testament'', Eerdmans, 1978, Vol. 3, p. 1078.</ref>
| |
|
| |
|
| == تفسیر مسیحی ==
| | همچنین در [[مزامیر فصل 99 | مزامیر فصل ۹۹ آیه ۹ ]]، خداوند با واژه مقدس توصیف میشود.<ref name="TDOT">Ringgren, Helmer, ''Theological Dictionary of the Old Testament'', Eerdmans, 1978, Vol. 3, p. 1078.</ref> |
| در [[عهد جدید]]، قدوسیت خدا به عیسی و روح القدس نیز نسبت داده میشود: | |
|
| |
|
| عیسی به عنابۀ «قدوس خدا» خطاب میشود (مرقس ۱:۲۴).
| |
|
| |
| روح القدس با عنوان «روح قدوسیت» معرفی میگردد (رومیان ۱:۴).<ref name="BDAG">Danker, Frederick, ''A Greek-English Lexicon of the New Testament'', University of Chicago Press, 2000, p. 10.</ref>
| |
|
| |
| === دیدگاه های فرقه ای ===
| |
|
| |
| کلیسای کاتولیک
| |
| کاتولیک ها براساس ''[[تعالیم کلیسای کاتولیک]]'' (بخش ۲۸۰۹)، قدوسیت خدا را الگویی برای تقدیس انسانها میدانند: «همانگونه که او مقدس است، شما نیز در تمام رفتار مقدس باشید» (۱پطرس ۱:۱۵).<ref name="CCC2809">''Catechism of the Catholic Church'', 2nd Ed., Libreria Editrice Vaticana, 1997.</ref>
| |
|
| |
| کلیسای ارتدوکس شرقی
| |
| در الهیات ارتدوکس، قدوسیت خدا از طریق «انرژیهای ناشده» به انسان منتقل میشود. به گفتهٔ گریگوری پالاماس، «خدا در ذاتش ناشناختنی است، اما در انرژیهایش که قدوسیت بخشنده اند، شناخت پذیر میشود.»<ref name="Palamas">Palamas, Gregory, ''Triads'', II.3.8.</ref>
| |
|
| |
| پروتستانتیسم
| |
| جان کالوین: در ''[[موسسۀ دین مسیحی]]'' (کتاب ۱، فصل ۲)، قدوسیت خدا را دلیلی بر گناهکاری انسان و نیاز به فیض میداند.<ref name="Calvin">Calvin, John, ''Institutes of the Christian Religion'', Eerdmans, 1989, Vol. 1, p. 38.</ref>
| |
|
| |
| آدام کلارک: در تفسیر اشعیا ۶، قدوسیت خدا را انگیزه ای برای توبه و پاکسازی فردی معرفی میکند: «قدوسیت خدا آینه ای است که ناپاکی انسان را آشکار میسازد.»<ref name="Clarke">Clarke, Adam, ''Commentary on Isaiah'', 1831, p. 126.</ref>
| |
|
| |
| == تفاسیر الهیاتی ==
| |
|
| |
| تثلیث: قدوسیت ذاتی در سه اقنومِ پدر (قدوسیت قضایی)، پسر (قدوسیت اخلاقی)، و روح القدس (قدوسیت تبدیلکننده) تجلی مییابد.
| |
|
| |
| کلیسا: به عنابۀ «قوم مقدس» (۱پطرس ۲:۹)، فراخوانده شده تا قدوسیت خدا را منعکس کند.
| |
|
| |
| == جستارهای وابسته ==
| |
|
| |
| [[تقدیس در مسیحیت]]
| |
|
| |
| [[روح القدس]]
| |
|
| |
| [[الهیات قدوسیت]]
| |
|
| |
|
| == منابع == | | == منابع == |
| {{پانویس}}
| | [[رده: واژه کتاب مقدس]] |
| | [[رده: واژه نامه کتاب مقدس]] |
برای بهبود صفحه، در قسمت بحث پیشنهادات خود را با منبع معتبر مطرح کنید تا بررسی و اعمال شود
اِل حکادش
اِل حکادش (به عبری: אֵל הַקָּדוֹשׁ، تلفظ: اِل هَکادُش) به معنای خدای مقدس، عنوانی است که در کتاب مقدس بر جدایی خدا از گناه و کمال اخلاقی او تأکید دارد. این ترکیب از اِل (خدا) و کادُش (مقدس) با حرف تعریف عبری ها (הַ) تشکیل شده است.
- کادُش (קָדוֹשׁ): ریشه ای سامی به معنای «جدا شده» یا «ممتاز»، که در الهیات عبری بر قدوسیت ذاتی خدا دلالت دارد.
- ها (הַ): حرف تعریف معین، نشان دهندهٔ اشاره به خدایِ مقدسِ خاص.
این عنوان در عهد قدیم به صورت صریح در اشعیا فصل ۵ آیه ۱۶ آمده است:
همچنین در مزامیر فصل ۹۹ آیه ۹ ، خداوند با واژه مقدس توصیف میشود.[۱]
منابع
- ↑ Ringgren, Helmer, Theological Dictionary of the Old Testament, Eerdmans, 1978, Vol. 3, p. 1078.
