|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| '''اِل حِن وِاِموُناه''' (به [[عبری]]: אֵל חֵן וֶאֱמוּנָה، تلفظ: El Chen ve-Emunah) عنوانی است که در [[کتاب مقدس]] بر دو ویژگی کلیدی خدا تأکید دارد: فیض (חֵן) و وفاداری (אֱמוּנָה). این ترکیب در مسیحیت به عنابۀ پایه ای برای درک نجات از طریق مسیح و استواری وعده های الهی تفسیر میشود.
| | {{واژه}} |
|
| |
|
| == ریشه شناسی و کاربرد کتاب مقدسی == | | ==ال حن امان== |
| | '''ال حن امان''' (به [[عبری]]: אֵל חֵן וֶאֱמוּנָה، تلفظ: اِل حِن وِاِموُناه ) عنوانی است که در [[کتاب مقدس]] بر دو ویژگی کلیدی خدا تأکید دارد: |
| | *فیض (חֵן) |
| | *وفاداری (אֱמוּנָה). |
| | این ترکیب در مسیحیت به عنابۀ پایه ای برای درک [[نجات]] از طریق [[مسیح]] و استواری وعده های [[خداوند]] تفسیر میشود. |
|
| |
|
| حِن (חֵן): بهمعنای «لطف»، «محبت غیرمشروط»، یا «جذابیت» که در متونی مانند [[خروج ۳۴:۶]] ظاهر میشود: «خداوند، خدای رحیم و رئوف ... و پر از فیض (חֵן) و وفاداری (אֱמֶת).»
| | در متونی مانند [[خروج فصل 34| خروج فصل ۳۴ آیه ۶ ]] ظاهر میشود: «خداوند، خدای رحیم و رئوف ... و پر از فیض (חֵן) و وفاداری (אֱמֶת). |
|
| |
|
| اِموُناه (אֱמוּנָה): از ریشهٔ «اَمان» (אמן، پایدار بودن)، به معنای «وفاداری»، «ثبات»، یا «ایمان». | | اِموُناه (אֱמוּנָה): از ریشهٔ اَمان (אמן، پایدار بودن)، به معنای وفاداری، ثبات، یا ایمان. |
|
| |
|
| این دو واژه در [[مزمور ۸۶:۱۵]] با هم ترکیب میشوند: | | این دو واژه در [[مزامیر فصل 86 | مزامیر فصل ۸۶ آیه ۱۵ ]] با هم ترکیب میشوند: |
| «اما تو ای خداوند، خدای رحیم و رئوفی، دیرخشم و پر از فیض (חֵן) و وفاداری (אֱמֶת).»<ref name="TDOT">Jenni, Ernst, ''Theological Lexicon of the Old Testament'', Hendrickson, 1997, Vol. 1, p. 409.</ref> | | «اما تو ای خداوند، خدای رحیم و رئوفی، دیرخشم و پر از فیض (חֵן) و وفاداری (אֱמֶת).»<ref name="TDOT">Jenni, Ernst, ''Theological Lexicon of the Old Testament'', Hendrickson, 1997, Vol. 1, p. 409.</ref> |
|
| |
|
| == تفسیر مسیحی == | | == پانویس== |
| در [[عهد جدید]]، فیض و وفاداری خدا در شخص عیسی تجسم یافته است:
| | [[رده: واژه کتاب مقدس]] |
| | | [[رده: واژه نامه کتاب مقدس]] |
| در [[یوحنا ۱:۱۴]] آمده: «از فیض او همه ما بهره گرفته ایم، فیضی بر فیض.»
| |
| | |
| در [[رساله به دوم تیموتائوس ۲:۱۳]]: «اگر ما بی ایمان باشیم، او وفادار میماند، زیرا نمیتواند خود را انکار کند.»<ref name="BDAG">Danker, Frederick, ''A Greek-English Lexicon of the New Testament'', University of Chicago Press, 2000, p. 327.</ref>
| |
| | |
| === دیدگاههای فرقهای ===
| |
| | |
| کلیسای کاتولیک
| |
| کاتولیکها براساس ''[[تعالیم کلیسای کاتولیک]]'' (بخش ۱۹۹۹)، فیض خدا را موهبتی میدانند که از طریق [[آیینهای هفتگانه]] بهویژه [[تعمید]] و [[توبه]] اعطا میشود. وفاداری خدا در پابرجایی کلیسا به عنابۀ «نمایندهٔ مسیح بر زمین» تجلی مییابد.<ref name="CCC1999">''Catechism of the Catholic Church'', 2nd Ed., Libreria Editrice Vaticana, 1997.</ref>
| |
| | |
| کلیسای ارتدوکس شرکی
| |
| در الهیات ارتدوکس، فیض (χάρις) و وفاداری (πιστός) خدا از طریق [[انرژیهای ناشده]] به انسان منتقل میشود. به گفتهٔ ماکسیموس معترف، «فیض الهی انسان را برای مشارکت در حیات تثلیثی آماده میکند.»<ref name="Maximus">Maximus the Confessor, ''Ambigua'', PG 91, 1088C.</ref>
| |
| | |
| پروتستانتیسم
| |
| جان کالوین: در ''[[موسسۀ دین مسیحی]]'' (کتاب ۲، فصل ۱۷)، فیض را «عاملی تغییردهنده» میداند که برگزیدگان را به سوی تقدیس هدایت میکند.<ref name="Calvin">Calvin, John, ''Institutes of the Christian Religion'', Eerdmans, 1989, Vol. 1, p. 564.</ref>
| |
| | |
| آدام کلارک: در تفسیر مزمور ۸۶، وفاداری خدا را ضامن امنیت مؤمنان میخواند: «وفاداری خدا پناهگاهی است که هیچ طوفانی نمیتواند آن را فرو ریزد.»<ref name="Clarke">Clarke, Adam, ''Commentary on the Psalms'', 1831, p. 293.</ref>
| |
| | |
| == تفاسیر الهیاتی ==
| |
| | |
| تثلیث: فیض از پدر سرچشمه میگیرد، در پسر تجسم مییابد، و توسط روح القدس اعطا میشود. وفاداری خدا در حفظ وعده هایش از طریق سه اقنوم آشکار است.
| |
| | |
| کلیسا: به عنابۀ «قلمرو فیض»، فراخوانده شده تا وفاداری خدا را در جهان بازتاب دهد.
| |
| | |
| == جستارهای وابسته ==
| |
| | |
| [[فیض الهی در مسیحیت]]
| |
| | |
| [[وعده های خدا در کتاب مقدس]]
| |
| | |
| [[الهیات امین بودن خدا]]
| |
| | |
| == منابع ==
| |
| {{پانویس}}
| |
برای بهبود صفحه، در قسمت بحث پیشنهادات خود را با منبع معتبر مطرح کنید تا بررسی و اعمال شود
ال حن امان
ال حن امان (به عبری: אֵל חֵן וֶאֱמוּנָה، تلفظ: اِل حِن وِاِموُناه ) عنوانی است که در کتاب مقدس بر دو ویژگی کلیدی خدا تأکید دارد:
- فیض (חֵן)
- وفاداری (אֱמוּנָה).
این ترکیب در مسیحیت به عنابۀ پایه ای برای درک نجات از طریق مسیح و استواری وعده های خداوند تفسیر میشود.
در متونی مانند خروج فصل ۳۴ آیه ۶ ظاهر میشود: «خداوند، خدای رحیم و رئوف ... و پر از فیض (חֵן) و وفاداری (אֱמֶת).
اِموُناه (אֱמוּנָה): از ریشهٔ اَمان (אמן، پایدار بودن)، به معنای وفاداری، ثبات، یا ایمان.
این دو واژه در مزامیر فصل ۸۶ آیه ۱۵ با هم ترکیب میشوند:
«اما تو ای خداوند، خدای رحیم و رئوفی، دیرخشم و پر از فیض (חֵן) و وفاداری (אֱמֶת).»[۱]
پانویس
- ↑ Jenni, Ernst, Theological Lexicon of the Old Testament, Hendrickson, 1997, Vol. 1, p. 409.
