|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| == مَشْرِق == | | == مَشْرِق == |
|
| |
|
| '''مَشْرِق''' واژه‌ای است که در [[کتاب مقدس - عهد جدید - متی - فصل 2|انجیل به قلم متی فصل ۲ آیه ۲]] در توصیف محل اقامت [[مجوسیان]] به‌کار رفته است که برای جستجوی «پادشاه یهودیان» به [[اورشلیم]] آمدند: «[[مجوسیان]]ی از مَشْرِق آمدند». این واژه مفهومی جغرافیایی و نمادین دارد و در کتاب‌مقدس معانی و بارهای معنایی متعددی دارد.
| | در [[انجیل به قلم متی فصل 2|متی ۲]] از «مجوسیان از مشرق» یاد می‌شود. |
| | | واژهٔ یونانی به‌کاررفته «μάγοι» (مَگویی) ریشه در واژهٔ ایرانی باستان «مَغ / maguš» دارد که به کاهنان زرتشتی اطلاق می‌شد.<ref>Herodotus, ''Histories'' I.101</ref> |
| == ریشه‌شناسی ==
| | از نگاه یهودیان اورشلیم، «مشرق» بیش از همه به سرزمین‌های بابل و ایران اشاره داشت.<ref>Lands of the Magi, (Messengers of Saint Anthony) blog</ref> |
| {| class="wikitable" style="width:100%;"
| | ترکیب «مغ‌ها از مشرق» به‌طور طبیعی ایرانی‌بودن این حکیمان را نشان می‌دهد. |
| ! زبان !! واژه اصلی !! تلفظ !! معنا و توضیح
| |
| |-
| |
| | [[عبری]] || מִזְרָח || *mizrāḥ* || «طلوع» یا «جهت طلوع خورشید»؛ به‌معنای «شرق»
| |
| |-
| |
| | [[یونانی]] || ἀνατολῆς / ἀπὸ ἀνατολῶν || *anatolēs / apo anatolōn* || «از طلوع»؛ اشاره به محل طلوع خورشید، یعنی شرق
| |
| |-
| |
| | [[فارسی]] || مشرق || *mashreq* || محل طلوع، شرق؛ برابر با واژه عربی مشرق
| |
| |}
| |
| | |
| == کارکرد معنایی در متون کتاب مقدس ==
| |
| {| class="wikitable" style="width:100%;"
| |
| ! کاربرد !! معنا !! آیات نمونه
| |
| |-
| |
| | جغرافیایی || اشاره به سرزمین‌های شرقی از [[اسرائیل]] مانند [[بابل]]، [[پارس]]، [[عربستان]] || [[کتاب مقدس - عهد جدید - متی - فصل 2|متی فصل ۲ آیه ۲]]
| |
| |-
| |
| | نمادین || سرزمین‌های اسرارآمیز، سرچشمهٔ حکمت یا داوری || [[کتاب مقدس - عهد قدیم - اشعیا - فصل 41|اشعیا فصل ۴۱ آیه ۲]]
| |
| |-
| |
| | سیاسی-فرهنگی || منبع اقوام مهم در طرح نجات یا در داوری الهی || [[کتاب مقدس - عهد قدیم - حبقوق - فصل 1|حبقوق فصل ۱ آیه ۶]]
| |
| |}
| |
| | |
| == جایگاه در متی فصل ۲ ==
| |
| در متی فصل ۲، [[مجوسیان]] به‌عنوان کسانی که از مشرق آمده‌اند، حامل شناختی آسمانی از تولد پادشاه [[یهود]] هستند. این اشاره به مشرق ممکن است دلالت بر سرزمین‌هایی مانند [[بابل]]، [[پارس]] یا حتی [[عربستان]] داشته باشد، جایی که سنت‌های ستاره‌بینی و انتظار مسیحایی جریان داشته است.
| |
| | |
| == ارتباط با مجوسیان ==
| |
| {| class="wikitable" style="width:100%;"
| |
| ! ویژگی !! توضیح
| |
| |-
| |
| | منشأ جغرافیایی || مشرق (شاید پارس)
| |
| |-
| |
| | دانشی که داشتند || ستاره‌شناسی / نشانه‌شناسی آسمانی
| |
| |-
| |
| | هدف از سفر || یافتن و پرستش پادشاه یهود
| |
| |-
| |
| | متن مربوطه || [[کتاب مقدس - عهد جدید - متی - فصل 2|متی فصل ۲ آیات ۱ تا ۱۲]]
| |
| |}
| |
| | |
| == منابع کتاب مقدس ==
| |
| * [[کتاب مقدس - عهد جدید - متی - فصل 2|انجیل به قلم متی فصل ۲ آیه ۲]]
| |
| * [[کتاب مقدس - عهد قدیم - اشعیا - فصل 41|اشعیا فصل ۴۱ آیه ۲]]
| |
| * [[کتاب مقدس - عهد قدیم - ارمیا - فصل 50|ارمیا فصل ۵۰ آیه ۳۵]]
| |
| * [[کتاب مقدس - عهد قدیم - حزقیال - فصل 43|حزقیال فصل ۴۳ آیه ۲]]
| |
| * [[کتاب مقدس - عهد قدیم - حبقوق - فصل 1|حبقوق فصل ۱ آیه ۶]]
| |
| * [[کتاب مقدس - عهد قدیم - پیدایش - فصل 2|پیدایش فصل ۲ آیه ۸]]
| |
| * [[کتاب مقدس - عهد قدیم - ایوب - فصل 1|ایوب فصل ۱ آیه ۳]]
| |
| * [[کتاب مقدس - عهد قدیم - داوران - فصل 6|داوران فصل ۶ آیه ۳]]
| |
| * [[کتاب مقدس - عهد قدیم - دانیال - فصل 5|دانیال فصل ۵ آیه ۳۰]]
| |
| * [[کتاب مقدس - عهد قدیم - خروج - فصل 27|خروج فصل ۲۷ آیه ۱۳]]
| |
| | |
| == یادداشت‌ها ==
| |
| * در ادبیات دینی یهودی و ایرانی، شرق معمولاً نماد ظهور نور و معرفت الهی بوده است.
| |
| * استفاده از واژه «مشرق» در انجیل متی، ممکن است از سنت‌های رایج یهودی متأثر باشد که منتظر ظهور نجات‌دهنده‌ای از شرق بودند.
| |
مَشْرِق
در متی ۲ از «مجوسیان از مشرق» یاد می‌شود.
واژهٔ یونانی به‌کاررفته «μάγοι» (مَگویی) ریشه در واژهٔ ایرانی باستان «مَغ / maguš» دارد که به کاهنان زرتشتی اطلاق می‌شد.[۱]
از نگاه یهودیان اورشلیم، «مشرق» بیش از همه به سرزمین‌های بابل و ایران اشاره داشت.[۲]
ترکیب «مغ‌ها از مشرق» به‌طور طبیعی ایرانی‌بودن این حکیمان را نشان می‌دهد.
- ↑ Herodotus, Histories I.101
- ↑ Lands of the Magi, (Messengers of Saint Anthony) blog
