ال خنون: تفاوت میان نسخهها
ظاهر
صفحهای تازه حاوی «'''اِل خَنون''' (به عبری: אֵל חַנּוּן، تلفظ: El Khanun) به معنای «خدای بخشنده»، عنوانی است که در کتاب مقدس بر رحمت و فیض بی قید و شرط خدا نسبت به انسان تأکید دارد. این ترکیب از «اِل» (خدا) و «خَنون» (חַנּוּן، بخشنده/مهربان) تشکیل شده و ریشه در توصیف خ...» ایجاد کرد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{واژه}} | |||
== ریشه | ==اِل خَنون== | ||
'''اِل خَنون''' (به [[عبری]]: אֵל חַנּוּן، تلفظ: اِل خَنون) به معنای خدای بخشنده، عنوانی است که در [[کتاب مقدس]] بر رحمت و فیض بی قید و شرط خدا نسبت به انسان تأکید دارد. این ترکیب از اِل (خدا) و خَنون (חַנּוּן، بخشنده/مهربان) تشکیل شده و ریشه در توصیف خداوند در [[خروج فصل 34 | خروج فصل ۳۴ آیه ۶ ]] دارد: خداوند، خدای رحیم و بخشنده (חַנּוּן)، دیرخشم و پر از محبت و وفاداری. | |||
خَنون (חַנּוּן): از ریشهٔ «خ.נ.נ» | خَنون (חַנּוּן): از ریشهٔ «خ.נ.נ» به معنای بخشش، لطف، یا دلسوزی، که اغلب در توصیف رابطۀ خدا با انسانهای نالایق به کار میرود. | ||
اِل (אֵל): نام عمومی خدا | اِل (אֵל): نام عمومی خدا . | ||
این صفت در عهد عتیق ۱۳ بار ظاهر میشود، از جمله | این صفت در [[کتاب مقدس - عهد قدیم|عهد عتیق]] ۱۳ بار ظاهر میشود، از جمله: | ||
* [[مزامیر فصل 111 | مزامیر فصل ۱۱۱ آیه ۴ ]]<ref name="TDOT">Fabry, Heinz-Josef, ''Theological Dictionary of the Old Testament'', Eerdmans, 1998, Vol. 5, p. 22.</ref> | |||
در [[ | در [[کتاب مقدس - عهد جدید|عهد جدید]]، بخشندگی خدا در تجسد و [[فدیه ]] [[مسیح]] به اوج میرسد: | ||
* [[رساله به افسسیان فصل 2 | رساله به افسسیان فصل۲ آیه ۸]] | |||
* [[انجیل به قلم یوحنا فصل 1 | انجیل به قلم یوحنا فصل ۱ آیه ۱۶]]<ref name="BDAG">Danker, Frederick, ''A Greek-English Lexicon of the New Testament'', University of Chicago Press, 2000, p. 1080.</ref> | |||
=== | == پانویس== | ||
[[رده: واژه کتاب مقدس]] | |||
[[رده: واژه نامه کتاب مقدس]] | |||
[[ | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۴۸
برای بهبود صفحه، در قسمت بحث پیشنهادات خود را با منبع معتبر مطرح کنید تا بررسی و اعمال شود
اِل خَنون
اِل خَنون (به عبری: אֵל חַנּוּן، تلفظ: اِل خَنون) به معنای خدای بخشنده، عنوانی است که در کتاب مقدس بر رحمت و فیض بی قید و شرط خدا نسبت به انسان تأکید دارد. این ترکیب از اِل (خدا) و خَنون (חַנּוּן، بخشنده/مهربان) تشکیل شده و ریشه در توصیف خداوند در خروج فصل ۳۴ آیه ۶ دارد: خداوند، خدای رحیم و بخشنده (חַנּוּן)، دیرخشم و پر از محبت و وفاداری.
خَنون (חַנּוּן): از ریشهٔ «خ.נ.נ» به معنای بخشش، لطف، یا دلسوزی، که اغلب در توصیف رابطۀ خدا با انسانهای نالایق به کار میرود.
اِل (אֵל): نام عمومی خدا .
این صفت در عهد عتیق ۱۳ بار ظاهر میشود، از جمله:
در عهد جدید، بخشندگی خدا در تجسد و فدیه مسیح به اوج میرسد: