نمایش مبدأ برای ال حکاود

{{واژه}}
==اِل هکاوُد==
'''اِل هکاوُد''' (به [[عبری]]: אֵל הַכָּבוֹד، تلفظ: حکاوُد) به معنای خدای جلال، عنوانی است که در [[کتاب مقدس]] بر شکوه آشکارشدهٔ خدا در آفرینش و تاریخ [[نجات]] تأکید دارد. این ترکیب از اِل (خدا) و کاوُد (כָּבוֹד، جلال/وزن) با حرف تعریف عبری ها (הַ) تشکیل شده است.

== ریشه شناسی ==

کاوُد (כָּבוֹד): ریشه ای سامی به معنای وزن، اهمیت، یا شکوه، که در متون عبری به حضور محسوس خدا اشاره دارد (مثل [[خروج فصل 24 | خروج فصل ۲۴ آیه ۱۶ ]] که جلال خدا، کوه سینا را میپوشاند).

ها (הַ): حرف تعریف معین، اشاره به خدایِ جلالِ مشخص.

این عنوان به صراحت در [[مزامیر فصل 29| مزامیر فصل ۲۹آیه ۳ ]] آمده است.

== جلال در عهد جدید ==
در [[کتاب مقدس - عهد جدید|عهد جدید]]، جلال خدا به طور خاص در شخص [[عیسی]] تجلی یافته است:

در [[انجیل به قلم یوحنا فصل 1 | انجیل به قلم یوحنا فصل ۱ آیه ۱۴]] آمده: کلمه جسم گردید و میان ما ساکن شد، پر از فیض و راستی؛ و جلال او را دیدیم، جلالی شایستهٔ پسر یگانهٔ پدر.

همینطور در [[رساله دوم به قرنتیان فصل 4 | رساله دوم به قرنتیان فصل ۴ آیه ۶]]، پولس می نویسد: خدا که گفت روشنایی از تاریکی بدرخشد، در دلهای ما تابید تا شناخت جلال خدا را در چهرهٔ عیسی مسیح درخشان سازد.<ref name="BDAG">Danker, Frederick, ''A Greek-English Lexicon of the New Testament'', University of Chicago Press, 2000, p. 467.</ref>


== پانویس==
[[رده: واژه کتاب مقدس]]
[[رده: واژه نامه کتاب مقدس]]