انجیل به قلم لوقا فصل 8
انجیل به قلم لوقا فصل ۸
| آیه ۱ |
|---|
| ترجمه قدیم : و بعد از آن واقع شد که او در هر شهری و دهی گشته، موعظه می‌نمود و به ملکوت خدا بشارت می‌داد و آن دوازده با وی می‌بودند.
|
| آیه ۲ |
| ترجمه قدیم : و زنان چند که از ارواح پلید و مرضها شفا یافته بودند، یعنی مریم معروف به مجْدلیه که از او هفت دیو بیرون رفته بودند،
|
| آیه ۳ |
| ترجمه قدیم : و یونا زوجه خوزا، ناظر هیرودیس و سوسن و بسیاری از زنان دیگر که از اموال خود او را خدمت می‌کردند.
|
| آیه ۴ |
| ترجمه قدیم : و چون گروهی بسیار فراهم می‌شدند و از هر شهر نزد او می‌آمدند، مثلی آورده، گفت
|
| آیه ۵ |
| ترجمه قدیم : که «برزگری بجهت تخم کاشتن بیرون رفت. و وقتی که تخم می‌کاشت، بعضی بر کناره راه ریخته شد و پایمال شده، مرغان هوا آن را خوردند.
|
| آیه ۶ |
| ترجمه قدیم : و پاره‌ای بر سنگلاخ افتاده، چون رویید از آنجهت که رطوبتی نداشت خشک گردید.
|
| آیه ۷ |
| ترجمه قدیم : و قدری در میان خارها افکنده شد که خارها با آن نمو کرده آن را خفه نمود.
|
| آیه ۸ |
| ترجمه قدیم : و بعضی در زمین نیکو پاشیده شده، رویید و صد چندان ثمر آورد.» چون این بگفت ندا در داد: «هر که گوش شنوا دارد بشنود.»
|
| آیه ۹ |
| ترجمه قدیم : پس شاگردانش از او سوال نموده، گفتند که «معنی این مثل چیست؟»
|
| آیه ۱۰ |
| ترجمه قدیم : گفت: «شما را دانستن اسرار ملکوت خدا عطا شده است و لیکن دیگران را به واسطه مثلها، تا نگریسته نبینند و شنیده درک نکنند.
|
| آیه ۱۱ |
| ترجمه قدیم : اما مثل این است که تخم کلام خداست.
|
| آیه ۱۲ |
| ترجمه قدیم : و آنانی که در کنار راه هستند کسانی می‌باشند که چون می‌شنوند، فوراً ابلیس آمده، کلام را از دلهای ایشان می‌رباید، مبادا ایمان آورده نجات یابند.
|
| آیه ۱۳ |
| ترجمه قدیم : و آنانی که بر سنگلاخ هستند، کسانی می‌باشند که چون کلام را می‌شنوند، آن را به شادی می‌پذیرند و اینها ریشه ندارند؛ پس تا مدتی ایمان می‌دارند و در وقت آزمایش، مرتد می‌شوند.
|
| آیه ۱۴ |
| ترجمه قدیم : اما آنچه در خارها افتاد اشخاصی می‌باشند که چون شنوند می‌روند و اندیشه‌‌‌های روزگار و دولت و لذات آن ایشان را خفه می‌کند و هیچ میوه به کمال نمی‌رسانند.
|
| آیه ۱۵ |
| ترجمه قدیم : اما آنچه در زمین نیکو واقع گشت کسانی می‌باشند که کلام را به دل راست و نیکو شنیده، آن را نگاه می‌دارند و با صبر، ثمر می‌آورند.
|
| آیه ۱۶ |
| ترجمه قدیم : «و هیچ کس چراغ را افروخته، آن را زیر ظرفی یا تختی پنهان نمی‌کند بلکه بر چراغدان می‌گذارد تا هر که داخل شود روشنی را ببیند.
|
| آیه ۱۷ |
| ترجمه قدیم : زیرا چیزی نهان نیست که ظاهر نگردد و نه مستور که معلوم و هویدا نشود.
|
| آیه ۱۸ |
| ترجمه قدیم : پس احتیاط نمایید که به چه طور می‌شنوید، زیرا هر که دارد بدو داده خواهد شد و از آنکه ندارد آنچه گمان هم می‌برد که دارد، از او گرفته خواهد شد.»
|
| آیه ۱۹ |
| ترجمه قدیم : و مادر و برادران او نزد وی آمده به سبب ازدحام خلق نتوانستند او را ملاقات کنند.
|
| آیه ۲۰ |
| ترجمه قدیم : پس او را خبر داده گفتند: «مادر و برادرانت بیرون ایستاده، می‌خواهند تو را ببینند.»
|
| آیه ۲۱ |
| ترجمه قدیم : در جواب ایشان گفت: «مادر و برادران من اینانند که کلام خدا را شنیده، آن را بجا می‌آورند.»
|
| آیه ۲۲ |
| ترجمه قدیم : روزی از روزها او با شاگردان خود به کشتی سوار شده، به ایشان گفت: «به سوی آن کنار دریاچه عبور بکنیم.» پس کشتی را حرکت دادند.
|
| آیه ۲۳ |
| ترجمه قدیم : و چون می‌رفتند، خواب او را در ربود که ناگاه طوفان باد بر دریاچه فرود آمد، بحدی که کشتی از آب پر می‌شد و ایشان در خطر افتادند.
|
| آیه ۲۴ |
| ترجمه قدیم : پس نزد او آمده، او را بیدار کرده، گفتند: «استادا، استادا، هلاک می‌شویم.» پس برخاسته، باد و تلاطم آب را نهیب داد تا ساکن گشت و آرامی پدید آمد.
|
| آیه ۲۵ |
| ترجمه قدیم : پس به ایشان گفت: «ایمان شما کجا است؟» ایشان ترسان و متعجب شده، با یکدیگر می‌گفتند که «این چطور آدمی است که بادها و آب را هم امر می‌فرماید و اطاعت او می‌کنند؟»
|
| آیه ۲۶ |
| ترجمه قدیم : و به زمین جدریان که مقابل جلیل است، رسیدند.
|
| آیه ۲۷ |
| ترجمه قدیم : چون به خشکی فرود آمد، ناگاه شخصی از آن شهر که از مدت مدیدی دیوها داشتی و رخت نپوشیدی و در خانه نماندی بلکه در قبرها منزل داشتی، دچار وی گردید.
|
| آیه ۲۸ |
| ترجمه قدیم : چون عیسی را دید، نعره زد و پیش او افتاده، به آواز بلند گفت: «ای عیسی پسر خدای تعالی، مرا با تو چه کار است؟ از تو التماس دارم که مرا عذاب ندهی.»
|
| آیه ۲۹ |
| ترجمه قدیم : زیرا که روح خبیث را امر فرموده بود که از آن شخص بیرون آید، چونکه بارها او را گرفته بود، چنانکه هرچند او را به زنجیرها و کنده‌‌‌ها بسته نگاه می‌داشتند، بندها را می‌گسیخت و دیو او را به صحرا می‌راند.
|
| آیه ۳۰ |
| ترجمه قدیم : عیسی از او پرسیده، گفت: «نام تو چیست؟» گفت: «لجئْون.» زیرا که دیوهای بسیار داخل او شده بودند.
|
| آیه ۳۱ |
| ترجمه قدیم : و از او استدعا کردند که ایشان را نفرماید که به هاویه روند.
|
| آیه ۳۲ |
| ترجمه قدیم : و در آن نزدیکی گله گراز بسیاری بودند که در کوه می‌چریدند. پس از او خواهش نمودند که بدیشان اجازت دهد تا در آنها داخل شوند. پس ایشان را اجازت داد.
|
| آیه ۳۳ |
| ترجمه قدیم : ناگاه دیوها از آن آدم بیرون شده، داخل گرازان گشتند که آن گله از بلندی به دریاچه جسته، خفه شدند.
|
| آیه ۳۴ |
| ترجمه قدیم : چون گرازبانان ماجرا را دیدند، فرار کردند و در شهر و اراضی آن شهرت دادند.
|
| آیه ۳۵ |
| ترجمه قدیم : پس مردم بیرون آمده تا آن واقعه را ببینند؛ نزد عیسی رسیدند و چون آن آدمی را که از او دیوها بیرون رفته بودند، دیدند که نزد پایهای عیسی رخت پوشیده و عاقل گشته نشسته است، ترسیدند.
|
| آیه ۳۶ |
| ترجمه قدیم : و آنانی که این را دیده بودند، ایشان را خبر دادند که آن دیوانه چطور شفا یافته بود.
|
| آیه ۳۷ |
| ترجمه قدیم : پس تمام خلق مرز و بوم جدریان از او خواهش نمودند که از نزد ایشان روانه شود، زیرا خوفی شدید بر ایشان مستولی شده بود. پس او به کشتی سوار شده، مراجعت نمود.
|
| آیه ۳۸ |
| ترجمه قدیم : اما آن شخصی که دیوها از وی بیرون رفته بودند، از او درخواست کرد که با وی باشد. لیکن عیسی او را روانه فرموده، گفت:
|
| آیه ۳۹ |
| ترجمه قدیم : «به خانه خود برگرد و آنچه خدا با تو کرده است حکایت کن.» پس رفته، در تمام شهر از آنچه عیسی بدو نموده بود، موعظه کرد.
|
| آیه ۴۰ |
| ترجمه قدیم : و چون عیسی مراجعت کرد، خلق او را پذیرفتند زیرا جمیع مردم چشم به راه او می‌داشتند.
|
| آیه ۴۱ |
| ترجمه قدیم : که ناگاه مردی، یایرس نام که رئیس کنیسه بود، به پایهای عیسی افتاده، به او التماس نمود که به خانه او بیاید.
|
| آیه ۴۲ |
| ترجمه قدیم : زیرا که او را دختر یگانه‌ای قریب به دوازده ساله بود که مشرف بر موت بود. و چون می‌رفت، خلق بر او ازدحام می‌نمودند.
|
| آیه ۴۳ |
| ترجمه قدیم : ناگاه زنی که مدت دوازده سال به استحاضه مبتلا بود و تمام مایملک خود را صرف اطبا نموده و هیچ کس نمی‌توانست او را شفا دهد،
|
| آیه ۴۴ |
| ترجمه قدیم : از پشت سر وی آمده، دامن ردای او را لمس نمود که در ساعت جریان خونش ایستاد.
|
| آیه ۴۵ |
| ترجمه قدیم : پس عیسی گفت: «کیست که مرا لمس نمود؟» چون همه انکار کردند، پطرس و رفقایش گفتند: «ای استاد، مردم هجوم آورده، بر تو ازدحام می‌کنند و می‌گویی کیست که مرا لمس نمود؟»
|
| آیه ۴۶ |
| ترجمه قدیم : عیسی گفت: «البته کسی مرا لمس نموده است، زیرا که من درک کردم که قوتی از من بیرون شد.»
|
| آیه ۴۷ |
| ترجمه قدیم : چون آن زن دید که نمی‌تواند پنهان ماند، لرزان شده، آمد و نزد وی افتاده پیش همه مردم گفت که به چه سبب او را لمس نمود و چگونه فوراً شفا یافت.
|
| آیه ۴۸ |
| ترجمه قدیم : وی را گفت: «ای دختر، خاطر جمع دار؛ ایمانت تو را شفا داده است؛ به سلامتی برو.»
|
| آیه ۴۹ |
| ترجمه قدیم : و این سخن هنوز بر زبان او بود که یکی از خانه رئیس کنیسه آمده، به وی گفت: «دخترت مرد. دیگر استاد را زحمت مده.»
|
| آیه ۵۰ |
| ترجمه قدیم : چون عیسی این را شنید، توجه نموده به وی گفت: «ترسان مباش، ایمان آور و بس که شفا خواهد یافت.»
|
| آیه ۵۱ |
| ترجمه قدیم : و چون داخل خانه شد، جز پطرس و یوحنا و یعقوب و پدر و مادر دختر، هیچ کس را نگذاشت که به اندرون آید.
|
| آیه ۵۲ |
| ترجمه قدیم : و چون همه برای او گریه و زاری می‌کردند، او گفت: «گریان مباشید! نمرده بلکه خفته است.»
|
| آیه ۵۳ |
| ترجمه قدیم : پس به او استهزا کردند چونکه می‌دانستند که مرده است.
|
| آیه ۵۴ |
| ترجمه قدیم : پس او همه را بیرون کرد و دست دختر را گرفته، صدا زد و گفت: «ای دختر برخیز.»
|
| آیه ۵۵ |
| ترجمه قدیم : و روح او برگشت و فوراً برخاست. پس عیسی فرمود تا به وی خوراک دهند.
|
| آیه ۵۶ |
| ترجمه قدیم : و پدر و مادر او حیران شدند. پس ایشان را فرمود که هیچ کس را از این ماجرا خبر ندهند.
|