استهزا
استهزا
استهزا در کتاب مقدس به معنای تمسخر، ریشخند، یا سخن گفتن با قصد تحقیر دیگران است.
ریشه‌شناسی
| زبان | ریشه | تلفظ |
|---|---|---|
| عبری | לַעַג (لَعَگ) | La‘ag |
| یونانی | μυκτηρίζω (موکته‌ریزو) | Muktērizō |
| آرامی | לְעִיבָא (لِعِیبا) | Li‘iba |
معنای تحت‌الفظی
واژه عبری «לַעַג» (لَعَگ) به معنای تمسخر یا ریشخند است. در یونانی، «μυκτηρίζω» به معنای مسخره کردن یا تحقیر با سخنان نیش‌دار به کار می‌رود. در آرامی، «לְעִיבָא» نیز به ریشخند و تحقیر اشاره دارد.
معنای الاهیاتی
استهزا کننده در کتاب مقدس به‌عنوان شخصی متکبر و مغرور است . در عهد قدیم، تمسخر با غرور و تکبر مرتبط است[۱]. در عهد جدید، استهزای عیسی در زمان مصلوب شدن نمونه‌ای از این رفتار است[۲]. در الاهیات پروتستان، ایمانداران تشویق می‌شوند که از تمسخر دوری کرده و با فروتنی و محبت رفتار کنند.