انجیل به قلم مرقس فصل 4: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸۱: | خط ۲۸۱: | ||
|- | |- | ||
| '''ترجمه قدیم :'''<br /> | | '''ترجمه قدیم :'''<br /> | ||
. | و در همان روز وقت شام، بدیشان گفت: «به کناره دیگر عبور کنیم.» | ||
<br /><br /> | <br /><br /> | ||
'''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | '''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | ||
| خط ۲۸۹: | خط ۲۸۹: | ||
|- | |- | ||
| '''ترجمه قدیم :'''<br /> | | '''ترجمه قدیم :'''<br /> | ||
پس چون آن گروه را رخصت دادند، او را همانطوری که در کشتی بود برداشتند و چند زورق دیگر نیز همراه او بود. | |||
<br /><br /> | <br /><br /> | ||
'''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | '''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | ||
| خط ۲۹۷: | خط ۲۹۷: | ||
|- | |- | ||
| '''ترجمه قدیم :'''<br /> | | '''ترجمه قدیم :'''<br /> | ||
که ناگاه طوفانـی عظیم از باد پدیـد آمد و امواج بر کشتی می‌خورد بقسمی که بر می‌گشت. | |||
<br /><br /> | <br /><br /> | ||
'''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | '''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | ||
| خط ۳۰۵: | خط ۳۰۵: | ||
|- | |- | ||
| '''ترجمه قدیم :'''<br /> | | '''ترجمه قدیم :'''<br /> | ||
. | و او در مُؤخَّر کشتی بر بالشی خفته بود. پس او را بیدار کرده گفتند: «ای استاد، آیا تو را باکی نیست که هلاک شویم؟» | ||
<br /><br /> | <br /><br /> | ||
'''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | '''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | ||
| خط ۳۱۳: | خط ۳۱۳: | ||
|- | |- | ||
| '''ترجمه قدیم :'''<br /> | | '''ترجمه قدیم :'''<br /> | ||
در ساعت او برخاسته، باد را نهیب داد و به دریا گفت: «ساکن شو و خاموش باش!» که باد ساکن شده، آرامی کامل پدید آمد. | |||
<br /><br /> | <br /><br /> | ||
'''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | '''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | ||
| خط ۳۲۱: | خط ۳۲۱: | ||
|- | |- | ||
| '''ترجمه قدیم :'''<br /> | | '''ترجمه قدیم :'''<br /> | ||
و ایشان را گفت: «از بهر چه چنین ترسانید و چون است که ایمان ندارید؟» | |||
<br /><br /> | <br /><br /> | ||
'''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | '''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | ||
| خط ۳۲۹: | خط ۳۲۹: | ||
|- | |- | ||
| '''ترجمه قدیم :'''<br /> | | '''ترجمه قدیم :'''<br /> | ||
پس بی نهایت ترسان شده، به یکدیگر گفتند: «این کیست که باد و دریا هم او را اطاعت می‌کنند؟» | |||
<br /><br /> | <br /><br /> | ||
'''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | '''ترجمه دانشنامه کتاب مقدس:'''<br /> | ||
....... | ....... | ||
|-} | |-} | ||
نسخهٔ ۱ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۱۷
انجیل به قلم مرقس فصل ۴
| آیه ۱ |
|---|
| ترجمه قدیم : و باز به کناره دریا به تعلیم دادن شروع کرد و جمعی کثیر نزد او جمع شدند بطوری که به کشتی سوار شده، بر دریا قرار گرفت و تمامی آن جماعت بر ساحل دریا حاضر بودند.
|
| آیه ۲ |
| ترجمه قدیم : پس ایشان را به مثلها چیزهای بسیار می‌آموخت و در تعلیم خود بدیشان گفت:
|
| آیه ۳ |
| ترجمه قدیم : «گوش گیرید! اینک برزگری بجهت تخم پاشی بیرون رفت.
|
| آیه ۴ |
| ترجمه قدیم : و چون تخم می‌پاشید، قدری بر راه ریخته شده، مرغان هوا آمده آنها را برچیدند.
|
| آیه ۵ |
| ترجمه قدیم : و پاره‌ای بر سنگلاخ پاشیده شد، در جایی که خاک بسیار نبود. پس چون که زمین عمق نداشت به زودی رویید،
|
| آیه ۶ |
| ترجمه قدیم : و چون آفتاب برآمد، سوخته شد و از آنرو که ریشه نداشت خشکید.
|
| آیه ۷ |
| ترجمه قدیم : و قدری در میان خارها ریخته شد و خارها نمو کرده، آن را خفه نمود که ثمری نیاورد.
|
| آیه ۸ |
| ترجمه قدیم : و مابقی در زمین نیکو افتاد و حاصل پیدا نمود که رویید و نمو کرد و بار آورد، بعضی سی و بعضی شصت و بعضی صد.»
|
| آیه ۹ |
| ترجمه قدیم : پس گفت: «هر که گوش شنوا دارد، بشنود!»
|
| آیه ۱۰ |
| ترجمه قدیم : و چون به خلوت شد، رفقای او با آن دوازده شرح این مثل را از او پرسیدند.
|
| آیه ۱۱ |
| ترجمه قدیم : به ایشان گفت: «به شما دانستن سر ملکوت خدا عطا شده، اما به آنانی که بیرونند، همه چیز به مثلها می‌شود،
|
| آیه ۱۲ |
| ترجمه قدیم : تا نگران شده بنگرند و نبینند و شنوا شده بشنوند و نفهمند، مبادا بازگشت کرده گناهان ایشان آمرزیده شود.»
|
| آیه ۱۳ |
| ترجمه قدیم : و بدیشان گفت: «آیا این مثل را نفهمیده‌اید؟ پس چگونه سایر مثلها را خواهید فهمید؟
|
| آیه ۱۴ |
| ترجمه قدیم : برزگر کلام را می‌کارد.
|
| آیه ۱۵ |
| ترجمه قدیم : و اینانند به کناره راه، جایی که کلام کاشته می‌شود؛ و چون شنیدند فوراً شیطان آمده کلام کاشته شده در قلوب ایشان را می‌رباید.
|
| آیه ۱۶ |
| ترجمه قدیم : و ایضاً کاشته شده در سنگلاخ، کسانی می‌باشند که چون کلام را بشنوند، در حال آن را به خوشی قبول کنند،
|
| آیه ۱۷ |
| ترجمه قدیم : و لکن ریشه‌ای در خود ندارند بلکه فانی می‌باشند؛ و چون صدمه‌ای یا زحمتی به سبب کلام روی دهد در ساعت لغزش می‌خورند.
|
| آیه ۱۸ |
| ترجمه قدیم : و کاشته شده در خارها آنانی می‌باشند که چون کلام را شنوند،
|
| آیه ۱۹ |
| ترجمه قدیم : اندیشه‌‌‌های دنیوی و غرور دولت و هوس چیزهای دیگر داخل شده، کلام را خفه می‌کند و بی ثمر می‌گردد.
|
| آیه ۲۰ |
| ترجمه قدیم : و کاشته شده در زمین نیکو آنانند که چون کلام را شنوند آن را می‌پذیرند و ثمر می‌آورند، بعضی سی و بعضی شصت و بعضی صد.»
|
| آیه ۲۱ |
| ترجمه قدیم : پس بدیشان گفت: «آیا چراغ را می‌آورند تا زیر پیمانه‌ای یا تختی و نه بر چراغدان گذارند؟
|
| آیه ۲۲ |
| ترجمه قدیم : زیرا که چیزی پنهان نیست که آشکارا نگردد و هیچ چیز مخفی نشود، مگر تا به ظهور آید.
|
| آیه ۲۳ |
| ترجمه قدیم : هر که گوش شنوا دارد بشنود
|
| آیه ۲۴ |
| ترجمه قدیم : و بدیشان گفت: «با حذر باشید که چه می‌شنوید، زیرا به هر میزانی که وزن کنید به شما پیموده شود، بلکه از برای شما که می‌شنوید افزون خواهد گشت.
|
| آیه ۲۵ |
| ترجمه قدیم : زیرا هر که دارد بدو داده شود و از هر که ندارد آنچه نیز دارد گرفته خواهد شد.»
|
| آیه ۲۶ |
| ترجمه قدیم : و گفت: «همچنین ملکوت خدا مانند کسی است که تخم بر زمین بیفشاند،
|
| آیه ۲۷ |
| ترجمه قدیم : و شب و روز بخوابد و برخیزد و تخم بروید و نمو کند. چگونه؟ او نداند.
|
| آیه ۲۸ |
| ترجمه قدیم : زیرا که زمین به ذات خود ثمر می‌آورد، اوّل علف، بعد خوشه، پس از آن دانه کامل در خوشه.
|
| آیه ۲۹ |
| ترجمه قدیم : و چون ثمر رسید، فوراً داس را بکار می‌برد زیرا که وقت حصاد رسیده است.»
|
| آیه ۳۰ |
| ترجمه قدیم : و گفت: «به چه چیز ملکوت خدا را تشبیه کنیم و برای آن چه مثل بزنیم؟
|
| آیه ۳۱ |
| ترجمه قدیم : مثل دانه خردلی است که وقتی که آن را بر زمین کارند، کوچکترین تخمهای زمینی باشد.
|
| آیه ۳۲ |
| ترجمه قدیم : لیکن چون کاشتـه شـد، می‌رویـد و بزرگتـر از جمیـع بُقـول می‌گردد و شاخه‌‌‌های بزرگ می‌آورد، چنانکه مرغان هوا زیر سایه‌‌اش می‌توانند آشیانـه گیرنـد.»
|
| آیه ۳۳ |
| ترجمه قدیم : و به مثلهای بسیـار ماننـد اینها بقـدری که استطاعـت شنیـدن داشتند، کـلام را بدیشـان بیـان می‌فرمـود،
|
| آیه ۳۴ |
| ترجمه قدیم : و بـدون مثـل بدیشـان سخنی نگفت. لیکن در خلوت، تمام معانـی را بــرای شاگـردان خــود شـرح می‌نمـود.
|
| آیه ۳۵ |
| ترجمه قدیم : و در همان روز وقت شام، بدیشان گفت: «به کناره دیگر عبور کنیم.»
|
| آیه ۳۶ |
| ترجمه قدیم : پس چون آن گروه را رخصت دادند، او را همانطوری که در کشتی بود برداشتند و چند زورق دیگر نیز همراه او بود.
|
| آیه ۳۷ |
| ترجمه قدیم : که ناگاه طوفانـی عظیم از باد پدیـد آمد و امواج بر کشتی می‌خورد بقسمی که بر می‌گشت.
|
| آیه ۳۸ |
| ترجمه قدیم : و او در مُؤخَّر کشتی بر بالشی خفته بود. پس او را بیدار کرده گفتند: «ای استاد، آیا تو را باکی نیست که هلاک شویم؟»
|
| آیه ۳۹ |
| ترجمه قدیم : در ساعت او برخاسته، باد را نهیب داد و به دریا گفت: «ساکن شو و خاموش باش!» که باد ساکن شده، آرامی کامل پدید آمد.
|
| آیه ۴۰ |
| ترجمه قدیم : و ایشان را گفت: «از بهر چه چنین ترسانید و چون است که ایمان ندارید؟»
|
| آیه ۴۱ |
| ترجمه قدیم : پس بی نهایت ترسان شده، به یکدیگر گفتند: «این کیست که باد و دریا هم او را اطاعت می‌کنند؟»
|