مقاله گناه آدمی را نادان می‌کند

مقالات

دکمه

معرفی

• گناه آدمی را نادان می‌کند
• نویسنده : کوین دی یانگ
• مترجم : روژان رنجبران
• دانشنامه کتاب مقدس

مثل هر کشیشی که سال‌ها در خدمت مسیحی بوده است، من نیز شاهد تعدادی از شکست‌های اخلاقی در میان همکاران خود بوده‌ام. تنها در یک سال اخیر، می‌توانم حداقل چهار مرد را نام ببرم که هر یک را شخصاً می‌شناختم و اکنون به‌خاطر گناه غیرقابل بخشش از خدمت خارج شده‌اند. من این مقاله را نمی‌نویسم تا بر این مردان داوری کنم. من برای آنان دعا می‌کنم، همچنین برای خانواده‌هایشان، کلیساهایشان و کسانی که به آنان آسیب رسانده‌اند. مسیر پیش روی این مردان سخت و طولانی خواهد بود (اگر بخواهند آن را طی کنند)، اما ما خدایی را پرستش می‌کنیم که مشتاق بخشش است، وقتی ما با فروتنی اعتراف کنیم، با جدیت توبه کنیم، از گناهان خود بازگردیم، در برابر کسانی که قدرت و مسئولیت دارند تسلیم شویم و تنها بر مسیح اعتماد کنیم.

(شایان ذکر است که بخشش خدا لزوماً به معنای بازگشت به خدمت عمومی نیست.)

هرگاه یک مورد برجسته از گناه غیرقابل بخشش آشکار می‌شود، به‌راحتی ممکن است تعجب کنیم که چگونه چنین سقوط فاجعه‌باری ممکن شد. این ناباوری به‌ویژه در موارد گناه جنسی شدیدتر است. ما به خود می‌گوییم، یا به دوستانمان می‌گوییم: چه فکری می‌کرد؟ چگونه می‌توانست اینقدر بی‌فکر باشد؟ آیا نمی‌دانست گرفتار خواهد شد؟ چرا باید تا این حد برای چیزی ناچیز فداکاری می‌کرد؟

اما البته، گناه تابع منطق و عقلانیت نیست. هیچ محاسبهٔ منطقی‌ای وجود ندارد که توضیح دهد چگونه انسان‌ها تمام یک عمر وفاداری در خدمت را برای چند لحظه لذت زودگذر فدا می‌کنند. هوس‌های دل تابع حقایق سرد و خشک نیستند. هیچ‌کس برای روابط جنسی برنامه‌ریزی نمی‌کند زیرا مزایا و معایب آن را وزن کرده باشد. شیطان خود را به شکل فرشته نور می‌نمایاند. او استاد فریب خدمتگزاران خود است و گاهی ما استاد فریب خودمان هستیم. می‌توان بر این امر به‌عنوان قانونی غیرقابل انکار از طبیعت سقوط کرده انسان حساب باز کرد: گناه آدم را احمق می‌کند.

این قانون غیرقابل انکار، که برای هر مسیحی درست است، به‌ویژه برای تمام رهبران اهمیت دارد. من این مقاله را برای تو می‌نویسم، برادر کشیش. برای تو می‌نویسم، دانشجوی حوزهٔ الهیات. و برای خودم می‌نویسم، زیرا چاپ کتاب و سخنرانی در کنفرانس‌ها هیچ اکسیر ضد حماقتی نیست. اگر چیزی باشد، می‌تواند سمی باشد که حواس روحانی ما را کند می‌کند.

تمیز دهی حقایق برای روزگار خطرناک

به نظر می‌رسد که اکنون بیشتر از گذشته از شکست‌های کشیشی می‌شنویم. دشوار است بدانیم آیا تعداد این شکست‌ها واقعاً در حال افزایش است، یا اینکه تنها دسترسی ما به اطلاعات بیشتر شده که در نسل‌های گذشته نادیده گرفته شده یا کشف یا منتشر نشده بود. بی‌شک ارتباطات گسترده در عصر دیجیتال بخشی از این معادله است. اما ممکن است خود شکست کشیشی نیز در حال افزایش باشد.

به این فکر کنید: سفر هرگز آسان‌تر نبوده است. ارتباط هرگز آسان‌تر نبوده است. حریم خصوصی هرگز آسان‌تر نبوده است. گرفتار شدن در دام پورنوگرافی هرگز آسان‌تر نبوده است. مواجهه با تصاویر و محتوای جنسی هرگز آسان‌تر نبوده است. سخت نیست که ببینیم چگونه افزایش وسوسه می‌تواند منجر به افزایش تخطی شود.

متأسفانه هیچ راه‌حل قطعی‌ای وجود ندارد که تضمین کند مسیحیان هرگز زنا نکنند یا کشیش‌ها هرگز گناه غیرقابل بخشش مرتکب نشوند.

در عین حال، واقعیت‌هایی وجود دارند که می‌توانیم در نظر بگیریم و دعا کنیم که فراموش نکنیم که می‌توانند از جان ما محافظت کنند.

ده نکته‌ای که کشیشان (و تمام مسیحیان) باید مکرراً و پیوسته مد نظر داشته باشند، تا گناه ما را احمق نکند:

۱. بررسی وفاداری در عبادت‌های خصوصی و شخصی مردی که در کل وفادار است، ممکن است در لحظه‌ای از ضعف به گناه بیفتد، اما من هرگز کشیشی که در گناه عادتی باشد و همزمان در دعای روزانه پرشور باشد ندیده‌ام. هیچ میانبری به سوی تقدس وجود ندارد. کشیش باید مراقب باشد وقتی در آماده‌سازی موعظه‌ها میانبر می‌گیرد. من نیاز دارم تا موعظه‌ها را با آرامش و دقت آماده کنم تا روح خودم تغذیه شود. اگر مرتباً موعظه‌های تکراری، قرض گرفته شده از دیگران یا کم‌توقع ارائه کنم، قلبم سرد و بی‌حس خواهد شد.

۲. بررسی اشتیاق برای دور بودن از خانه در مقابل بازگشت به خانه حتی اگر سفر را به خودی خود دوست دارید (که من چنین نیستم)، باید هر بار که به همسر و فرزندانتان بازمی‌گردید، شاد شوید. همان‌طور که کشیش باید موعظه به مردم خودش را بیشتر از غریبه‌ها دوست داشته باشد، باید بودن با خانواده‌اش را بیشتر از بودن با جمعیت و خیرخواهان در جای دیگر دوست داشته باشد. وقتی کشیش از خانه دور است ولی خوشحال‌تر است، نشانه‌ای از مشکل است.

زندگی خود را مانند حلقه‌های متحدالمرکز تصور کنید: خدا در مرکز، سپس خانواده، سپس مشاوران و کارکنان کلیسا، سپس جماعت، سپس فرقه، سپس شبکه‌های شخصی گسترده‌تر، و سپس اینترنت. بیشتر وقت خود را صرف پرورش حلقه‌های نزدیک به مرکز کنید. اگر آن‌ها سالم باشند، می‌توانید با مشکلات حلقه‌های بیرونی مقابله کنید. مراقب رهبران در خدمت باشید که تمام وقت خود را در حلقه‌های بیرونی (به‌ویژه اینترنت) می‌گذرانند، اما مرکزشان ناسالم است.

۳. بررسی نشستن در حالت دفاعی و حق‌طلبی

من اخیراً از یک کشیش باتجربه شنیدم که در هر مورد شکست کشیشی که شاهد بوده، عامل مشترک غرور بوده است. اگر مراقب نباشند، کشیش‌ها ممکن است برای ایجاد فرهنگی از تسلیم سکوت و بله‌گویان وفادار، به تهدید و دستکاری متکی شوند. در نهایت، برخی باور می‌کنند قوانین عادی یکپارچگی مسیحی دیگر شامل حالشان نمی‌شود. وقتی رهبران کلیسا اشتباهات خود را نمی‌پذیرند و همواره بر بهترین امتیازات پافشاری می‌کنند، خطری جدی در کمین است.

۴. بررسی روابط بیش از حد دوستانه و راحت با زنان

نیازی نیست کشیش‌ها در برخورد با زنان دست و پا چلفتی باشند یا هر زنی را همسر پوتیفار بالقوه بدانند (و اغلب ما به زیبایی یوسف نیستیم!). اما عقل سلیم و احتیاط روحانی باید از سفر تنها با زنان، پیامک خصوصی طولانی با زنان، شوخی زیاد آنلاین، به اشتراک‌گذاری عکس‌ها، درخواست عکس و به اشتراک‌گذاری آسیب‌پذیری‌های شخصی با زنان، جلوگیری کند. همسر من نمی‌خواهد من با زنان بی‌ادب یا عجیب رفتار کنم، اما نمی‌خواهد روابط دوستانه نزدیک با زنان برقرار کنم.

۵. بررسی کم‌توجهی به مبارزه با هوس و وسوسه هر کشیشی خطر پورنوگرافی را شنیده و احتمالاً موعظه کرده است. اما خطر معمولاً از آنجا آغاز نمی‌شود. گناهان بزرگ تقریباً همیشه با مصالحه‌های کوچک شروع می‌شوند: نگاه‌های طولانی، سرگرمی‌های مبتذل، مسیرهای آنلاین تحریک‌آمیز، ویدیوهای یوتیوب که هر بار تحریک‌آمیزتر می‌شوند. وقتی «گناهان کوچک» را توجیه می‌کنیم، گناهان بزرگ‌تر را دعوت می‌کنیم تا ما را دنبال کنند—و با گذشت زمان، با کمک شیطان و الگوریتم‌ها، این اتفاق می‌افتد.

۶. بررسی کمبود دوستی‌های معنادار، باز و شفاف من همیشه نگرانم وقتی با رهبران مسیحی مواجه می‌شوم که به نظر نمی‌رسد دوستان نزدیکی داشته باشند. و منظورم تنها دوستان مشهور یا «دوستان» نیست که چند بار در سال می‌بینند. ما به دوستانی نیاز داریم که از پرسیدن سؤال‌های سخت نترسند، دوستانی که سال‌ها ما را می‌شناسند، دوستانی که هر چیزی را کنار بگذارند تا ما را در گرفتاری‌ها تسلی دهند و هر چیزی را کنار بگذارند تا هنگام افتادن در وسوسه، ما را با حقیقت مواجه کنند.

۷. بررسی هزینهٔ گناهان هنگام آشکار شدن وزارت کشیشی مثل دیگر حرفه‌ها نیست، زیرا اجازه نمی‌دهد خدمت را از شخصیت خدمت‌کننده جدا کنیم. به فرصت‌هایی فکر می‌کنم که به‌واسطه وزارت کشیشی به من داده شده، زندگی‌ای که دارم، احترام و اعتباری که دارم. چه حماقت بزرگی است که همه این‌ها را برای لذت جسمی فدا کنیم. و نباید فکر کنیم گناهانمان برای همیشه پنهان می‌مانند. گناهان معمولاً ظرف هفته‌ها، ماه‌ها، گاهی سال‌ها، گاهی بعد از مرگ آشکار می‌شوند و همیشه پیش از محکمه مسیح. ممکن است دیگران را فریب دهید (برای مدتی). حتی ممکن است خودتان را فریب دهید. اما خدا حقیقت را می‌داند و دروغ برای همیشه دوام نمی‌آورد.

۸. بررسی آسیبی که به دیگران وارد می‌کنید نگذارید وعدهٔ فیض ما را به دست کم گرفتن وخامت گناه وادارد. حتی فکر کردن به این که اگر روزی خودم را از خدمت محروم کنم، چه آسیبی به همسر، فرزندان، جماعت و کسانی که به کمک نوشته، آموزش یا موعظهٔ من هدایت شده‌اند وارد می‌شود، مرا به لرزه می‌اندازد. مطمئناً، این مسئله به‌طور مستقیم مربوط به کشیش نیست، بلکه همواره کلام خداست که از طریق ما عمل می‌کند، اما تا زمانی که خدا از آموزگاران انسانی استفاده می‌کند، ما مسئولیت ویژه‌ای برای نگه داشتن زندگی خود از لکهٔ گناه داریم.

۹. بررسی وجود لذات بالاتر، شیرین‌تر و پایدارتر از گناه آیهٔ مورد علاقهٔ من در مبارزه با وسوسه، متی ۵:۸ است: «خوشا به حال پاک‌دلان، زیرا خدا را خواهند دید.» می‌خواهم خدا را ببینم—در این زندگی و زندگی آینده. باید باور کنیم زیبایی تقدس و دلنشینی مسیح از جذابیت شکل و پوست بهتر است. و نه تنها اینکه خدا بیشتر از رابطهٔ نامشروع ما را سیراب می‌کند، بلکه لذات روزمرهٔ زمین نیز شیرین‌ترند—مثل وجدان پاک، ازدواج طولانی، ثمربخشی کار سخت، لبخند نوه‌ها و خندهٔ دوستان. هیچ گناهی به‌اندازه‌ای دلپذیر نیست که خدا نتواند شادی‌های مقدس و خوشایندتری فراهم کند.

۱۰. بررسی شرف و جلال مسیح این جوهر مسئله است، نیست؟ به‌عنوان وزرای مسیحی، نه تنها نام مسیح را حمل می‌کنیم، بلکه امتیاز عظیم خدمت به اسرار مسیح، ارائهٔ محبت مسیح و موعظهٔ انجیل مسیح به ما داده شده است. می‌دانم مقاله‌ای مانند این می‌تواند گناهکاران را از نجات مأیوس کند، چه رسد به دوباره استفاده شدن توسط خدا. این منظور نیست. همیشه فیض در مسیح بیش از نادرستی در ماست. و با این حال، مفید است که اندکی از ترس خدا را احساس کنیم، که در نهایت آغاز حکمت است. من معتقدم خدا به کشیشان عالی‌ترین و برترین فراخوان را داده است. چه چیزی بدتر از آن است که چنین دوست، خداوند و نجات‌دهنده‌ای همچون مسیح را ننگین کنیم؟