تدریس، آموزش و مطالعه
معرفی
- عنوان : تدریس، آموزش و مطالعه
- نویسنده : جان پایپر
- مترجم : جواد فیروز
- دانشنامه کتاب مقدس
بارها گفته‌ام که تمام آنچه در دوره‌های سمینارم می‌کوشم تعلیم دهم، این است که چگونه خوب خواندن را بیاموزیم. و باور دارم این همان چیزی است که هر یک از ما در حوزهٔ علوم انسانی باید انجام دهیم. شاید اکنون لازم باشد توضیحی و نیز پوزشی برای این موضع بیاورم.
خواندن فرایندی است که به‌واسطهٔ زبان مکتوب، ما را قادر می‌سازد اندیشه‌های شخص دیگری را درک کنیم. این احتمالاً کارآمدترین راه برای افزودن بر دانسته‌های ما دربارهٔ واقعیت و نیز در باب چگونه بهتر زیستن است. کسی می‌تواند بکوشد همه‌چیز را از نو آغاز کند و بدون بهره‌گیری از بینش هیچ‌کس دریابد جهان چگونه است و چه باید کرد؛ اما این چندان کارآمد نخواهد بود. یا می‌تواند فقط از طریق گفت‌وگو با خردمندان زنده بیاموزد. اما آن هم دانش او را محدود و ناکارآمد خواهد کرد. از همین رو، تقریباً همه بر این نکته توافق دارند که یادگیری خواندن مهم است تا حکمت فرزانه‌ترین اندیشمندانِ همهٔ دوران‌ها از رهگذر زبان مکتوب در دسترس قرار گیرد.
وامدارِ دستِ دوم نباش
کسی که خوب خواندن را آموخته است، هرگز به معلمان زنده برای آموزش وابسته نیست. رشد ذهن او و تعالی حکمت و کردار او وابسته به حضور یا عدم حضور در مدرسه نیست. چراکه تقریباً همهٔ بزرگ‌ترین اندیشمندان تاریخ حکمت خود را به نگارش درآورده‌اند و چون این کتاب‌های سترگ تقریباً همه در فروشگاه‌ها قابل خریدن یا در کتابخانه‌ها قابل امانت گرفتن هستند، کسی که خود را در خواندن فعال و درست تربیت کرده و به رشد در حکمت اهمیت می‌دهد، دیگر نیازی به معلمان زنده، یا کلاس‌های دانشگاهی، یا تکالیف روزانه، یا امتحان‌های تهدیدآمیز ندارد. بلکه، به‌عنوان یک خوانندهٔ خوب و به‌عنوان کسی که بردهٔ تلویزیون و رادیو نشده است، تمام عمر فرصتی برای رشد پیشِ رو دارد.
این نکته از بالاترین اهمیت برخوردار است که دانشجویان دانشگاه بکوشند به‌جای انباشتن ذهن خود از «اطلاعات»، عادت خواندن پُربار و فعال را در خود شکل دهند. تقریباً همهٔ اطلاعات فراموش خواهد شد. اما مهارت، انضباط و عشق به خواندنِ نیکو، سی برابر، شصت برابر و صد برابر بارور خواهد شد. این فاجعه‌ای است که روز فارغ التحصیلی، بسیاری از دانشجویان با حسرت باز می نگرند که مکانی سرشار از کشف و رشد برانگیزاننده را ترک می‌کنند، به‌جای آنکه خود را در پایان دوره‌ای آموزشی ببینند که ایشان را اکنون برای یک عمر ماجراجویانهٔ خواندن و کشف آماده کرده است.
این فریبِ هولناک است که آموختن و رشد ذهنی به‌طور کامل با مدرسه پیوند خورده باشد. خواندنِ نیکو باید پیشه‌ای مادام العمر باشد. آموزش در مدرسه دست کم در کلاس‌های من فرایند آموزشی فشرده‌ای است که هدفش آماده ساختن شما برای همین پیشه است.